สวัสดีไดอารี่ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ทะเลพัทยา...
บนชายหาดในความทรงจำ
ฉันเห็นเธอ
เธอนอนจิบไวน์อยู่ริมชายหาดบนเตียงผ้าใบสีขาว
สวมหมวกไหมพรม และกุมมือของฉันที่นั่งข้างกัน
ฉันเห็นเธอ
วิ่งถลาลงน้ำเสียการทรงตัว เนื่องจากกำลังประคองฉันที่กำลังเมาเบียร์สด4แก้ว
วิ่งเล่นน้ำทะเลที่ซัดสาดหาดทราย
ฉันเห็นร้านส้มตำปูม้าเจ้าอร่อย ที่ทำเธอแพ้เป็นผื่น
เนื่องจากพยายามกินของโปรดของฉันเพื่อให้ฉันไม่เสียน้ำใจ
(และนั่นเป็นเพราะฉันไม่รู้ว่าเธอแพ้ปู)
เราอยู่ด้วยกันที่นั่น ฉันกอดแขนเธอไว้ อิงซบบ่าที่อบอุ่นของเธอ
เราเดินบนถนนเลียบชายหาดด้วยกัน
ภายใต้แสงแดดสีแดดงสดยามพระอาทิตย์กำลังจะจมลงสู่ทะเล
วางแผนเพียงร้านขายปลาหมึกปิ้งกับข้าวผัดแหนมเท่านั้น
ฉันมองขึ้นไปชั้นบนของโรงแรม ห้องๆนั้น
ระเบียงบนนั้น ฉันกับเธอเริ่มต้นด้วยกัน
เธอคุกเข่าลงซบตัก และมองตาฉัน
เธอบอกกับฉันว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เธอจะปลอดภัยที่สุด สำหรับฉันเสมอ
ฉันเห็นตัวเองร้องไห้ฟูมฟาย
แต่ก็ยังยืนกรานเชื่อมั่นในการตัดสินใจของตัวเอง
ก่อนจะเดินจากเธอไปทั้งที่ทิ้งหัวใจไว้ที่แห่งนั้น ที่ฉันจากมา
ฉันเห็นตัวเอง
นั่งดื่มบนระเบียงวิวทะเล จนรุ่งสาง
วิสกี้แกล้มน้ำตา รสชาติที่ติดลิ้นจดจำได้อย่างไม่มีวันลืม
พลางแอบมองเธอที่หลับไหลอยู่ในผ้าห่มหนานุ่มบนเตียงขยาดคิงไซส์
ฉันเห็นตัวเอง
เดินเรื่อยเปื่อยอย่างไร้จุดหมายในยามวิกาล
เพื่อสงบจิตสงบใจที่กำลังฟุ้งซ่านจนควบคุมสติแทบไม่ได้
ก่อนจะแพ้พ่ายใจตัวเองในที่สุด
ฉันเห็นตัวเอง
ร้องไห้เงียบๆพลางสวมกอดเธอไว้แน่น
แม้จะรู้ว่าการที่เธอพลิกตัวบ่อยนั้นเป็นการสลัดตัวจากอ้อมแขน
เธออึดอัด แต่ฉันก็ไม่ได้ปล่อยมือ
ฉันเห็นตัวเอง
เดินเพียงลำพังจากพัทยาใต้จนสุดพัทยาเหนือ
เพียงเพื่อฆ่าเวลาที่จำเป็นจะต้องอยู่เพียงลำพัง
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่มีเธอ
ฉันเห็นตัวเอง
ทำตัวเอาแต่ใจจนน่ารำคาญ
เพี่ยงเพื่อพยายามแสดงให้เธอเห็นว่าที่อยู่ตรงหน้าคือฉัน
ไม่ใช่เงาของใครคนนั้นที่เธอหวังอยากให้เป็น
ฉันเห็นตัวเองปั้นหน้านิ่ง
พยายามยิ้มทุกครั้งที่ต้องการกลบเกลื่อนน้ำตาและความอ่อนแอ
ต่อหน้าเธอที่ยืนกรานบอกลาและยินดีที่จะจบความสัมพันธ์ในตลอดสี่ปีของเรา
ฉันเห็นแหลมบาลีไฮ
ในคืนที่พลุถูกจุดขึ้นอย่างสว่างไสว
ในตอนนั้น แขนของฉันโอบกอดเธอไว้จากด้านหลังเพียงแผ่วเบา
ในขณะที่เธอถือกล้องเก็บภาพนั้นไว้อย่างที่รอคอย
เสียงเพลงของเธอที่ไม่ใช่เพลงสำหรับฉันแว่วผ่านมากับสายลม
ฉันร้องไห้
แต่ก็พยายามเงี่ยหูฟังจนจบ
เพราะทุกครั้งที่ได้ยิน
ภาพเลือนรางของเธอในความทรงจำของฉันจะชัดเจนขึ้น
แม้จะต้องแลกกับความเจ็บปวดมากมายที่ไม่มีวันครอบครองหัวใจของเธอได้ก็ตาม
'ฉันยินดีที่จะรักเธอ ตลอดไป'
