มาฟังเรื่องบ้าบ้า ของเค้าคลายเครียดกันดีกว่าเน๊อะ 55
เรื่องมันมีอยุ่ว่า เรารุ้จักผู้ชายคนนึงในนี้ จะถือว่าเค้าโอเครในสายตารามั้ย ก็โอเครนะ เราแฮปปี้ทุกครั้งที่อยุ่กับเค้า จนเกิดคำถามกับตัวเองและค่อนข้างแปลกใจ ปกติไม่เคยชอบหรือรักใครง่ายๆ มิหนำซ้ำเค้าก้อทีภรรยาที่กำลังตั้งท้อง ส่วนชั้ลก็มีน้องคลอดได้จะ 6 เดือนแล้ว แต่เราไม่เอาพ่อเด็กมัน เลือกเดินทางตัวคนเดียว หาเลี้ยงเค้า ไปกลับ กทม.-บ้านตจว.แทบจะทุกอาทิตย์ เพราะเราเป็นคนทำงานตั้งแต่เรียนปี 2 จนตอนนี้เหลือตัวสุดท้ายจะจบเดือนนี้ล่ะ เรามีน้องตอนปีที่แล้วกับผู้ชายที่แสนจะแมงดา แต่ก็ยอมให้มันหลอดให้พอเพราะไม่อยากเจอกันอีกไม่ว่าชาติไหนไหน เอาๆกลับเข้ามาเรื่องบ้าบ้าของเราดีกว่า เรากับคนนี้ที่รุ้จักกันในเว็บได้เจอกันแค่ 3 ครั้ง ครั้งแรกที่สนามบิน เรากำลังจะกลับตจว.เข้าgradeไปนั่งรอเครื่องออกเรียบร้อยล่ะ แต่อะไรไม่รุ้ดนบรรดาลใจให้โทรกลับไปหาเบอร์แปลกที่ส่งมาในเมลล์เราว่าอยากจ้างเที่ยว เรยตัดสินใจโทรหา คุยๆกันสักแปป เค้าก็ถามเราว่าเราอยุ่ไหน เราบอกเราอยุ่ดอนเมือง เอ้า เค้าก้อบอกเค้าก้ออยุ่ดอนเมือง เจอๆๆๆกันเรยสิ เราก้อดูนาฬิกาว่าถ้าเราออกไปแล้วจะกลับเข้ามาขึ้นเครื่องทันไหม อ่ะ ตัดสินใจ เรยรีบเดินออกไปพบเค้า เจอกันครั้งแรกก้อไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย แต่ที่เราตกใจไปมากกว่านั้นเค้าบอกเค้ามารอแฟนที่เป็นแอร์ แต่ทั้งๆที่เค้าก็มีภรรยาตั้งท้องอยุ่ที่บ้านรออยุ่ทุกวัน หลังจากนั้นเค้าบอกเค้าจะเดินไปส่งขึ้นเครื่องนะ แล้วจะโทรหาคืนนั้น พอหลังจากนั้นเราก็ติดต่อกันมาตลอด เค้าก็รุ้ว่าเรามีน้อง เพราะเวลาคุยโทรศัพก้อได้ยินเสียงเด็ก ตอนแรกเค้าก้อไม่เชื่อเราหรอก เราบอกจิงๆ เรามีลูกแล้ว อาจจะด้วยหน้าตาเรา หุ่นเรา ตัวเรามั้ง 555 ผอม ตัวเล็ก แต่พอหลังจากคืนนั้นที่คุยกันไม่นานเค้าก็เริ่มออกห่างจากเรานะ นี่คือความรุ้สึกเรา เราคิดไปว่าอาจจะมีส่วนเรื่องที่เรามีน้องด้วย แล้วทางภรรยาเค้าก้อกำลังตั้งครรภ์ด้วย แล้วเค้าก้อกำลังจะเลิกกับแอร์คนนี้ด้วยเรยต้องหาคนมาแทนที่ จนทุกวันนี้เค้าก้อยังจ้างน้องๆเที่ยว ตามหาไปเรื่อยทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน เราก็ไม่ว่าอะไรนะ แต่พอรอบที่สองที่นัดเจอกันตอนนั้น เค้าบอกเค้ากำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองด้วยการฝืนใจตัวเองไม่มองผู้หญิงคนไหน ไม่นัดเดทกันผู้หญิงคนไหน ไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนไหนเป็นเวลาอาทิตย์นึงได้ เราก้อคุยกับเค้านานมากวันนั้น พยายามอธิบายให้เค้าเข้าใจว่ามันไม่ใช่ทางออกนะที่เทอต้องต้องมานั่งทรมานตัวเอง ขัดใจตัวเอง ทุกข์ ก้อให้เค้าลองคิดเอง จนตอนเช้าของอีกวัน เค้าโทรกลับมาหาเรา มาบอกเราว่าเค้าจะเลิกล่ะ เค่าทำไม่ได้ ชีวิตนี้เขาไม่มีผู้หญิงหลายคนไม่ได้ เค้ายังไม่เจอคนที่ใช่จิงๆ เราก้อโอเครกับคำตอบเค้านะ จนตอนนี้หลังจากวันที่เราได้คุย ได้เดินเล่น ได้ทานข้าวกับเค้าวันที่สองเกิดชอบเค้าขึ้นมา เอาไงล่ะ เวรล่ะทีนี้ คือก้องงตัวเองเหมือนกันจนถึงตอนนี้ ก็ยังคิดถึง รอ เค้าติดต่อกลับมาตลอด เพราะเค้าจะเป็นคนชอบส่งข้อความมาก และพอวันที่สามก้อเจอเค้าเมื่อวันพุธที่แล้ว เราเป็นคนนัดเค้าเอง อยากเจอ อยากบอกด้วยตัวเองว่ารุ้สึกยังไง เพราะตัวเองเปนคนแบบนี้มานานล่ะ เรยนัดเจอกันที่สยามพารากอน เราก็เตรียมเดินทางิอกล่ะเพราะตัวเองชอบนั่งรถเมย์ชิวๆ ไม่รีบร้อนอะไร แต่ผลสุดท้ายได้เจอกันที่เดอะมอลล์งามวงวาน เค้าส่งข้อความมาเปลี่ยนจุดนัดพบตอนกำลังครึ่งทางพอดี แต่พอได้เจอกัน คำตอบที่เราได้รับคือ เค้ากลับนัดสาวอีกคนที่สยามพารากอนตอน 5 โมง ซึ่งเรากับเค้าได้เจอกันตอนจะ 4 โมงแล้ว เค้าบอกไปนั่งรถไปกับเค้าที่พารากอน อย่างน้อยก้อได้คุยกันในรถ เราแบบ หึ !! อะไรอ่ะ เพื่อ ?? เราตั้งใจนัดเค้าเพื่อจะได้อยู่ด้วยกันกับเค้า กินข้าวกับเค้า เดินเล่นกลับค่ำๆ ชิวๆ เราเรยตัดสินใจบอกความรุ้สึกมันในรถนี่แหละ ตอนเดินทางไปพารากอน ว่าที่เรานัดออกมาเพือจะบอกว่าเราชอบเทอนะ วันนี้เราตั้งใจจะอยุ่กับเทอ แต่เทอไม่บอกเราเรยว่าเทอนัดสาวกินข้าวไว้ตอน 5 โมงเย็น รีบขับรถไป คุยไป ยอมรับเรยวันนั้นเราพูดอะไรไม่ออก โกรธมาก เฮ้ออออ ชอบคนแบบนี้ได้ไง ชอบคนเจ้าชู้อ่ะ เสียใจจิงๆ มาถึงทุกวันนี้ก็ยังรอนะ รอเค้าจะสนใจเราบ้าง สักนิดก้อยังดี แต่ทุกครั้งที่เราโทรหา หรือส่งข้อความหาเค้า เค้าจะบอกไม่ว่างตลอด นัดทานข้าวกับผู้หญิง แสวงหา เสาะหาคนที่จะมาแทนที่แอร์ให้ได้ แต่เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารักในสายตาเรานะ อยุ่ด้วยแร้วเราแฮปปี้ ชอบที่เค้าเปนเค้า ถึงจะรุ้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เรย แต่ก็ยังแอบหวังบ้าง และแม้ว่าเค้าจะไม่รุ้สึกอะไรกับเรา เราก้อยังหวังว่าเค้าจะหันกลับมามองคนใกล้ตัวบ้างว่าสนใจคนที่สนใจเค้าก่อนดีมั้ย ดีกว่าเค้าดิ้นรน เหนื่อยหาผู้หญิงที่เหมือนแอร์คนนั้นไปวันๆ เวลาเราก็เหลือน้อยเต็มทีแล้ว เราก็พยายามบอกนะ ว่าเราจะรอจนกว่าเทอจะนัดเราอีก แม้ว่าวันที่เค้านัดเรา เราอาจจะไม่ได้อยุ่ในกทม.แล้วก้อได้ เค้าพยายามถามเราว่าทำไมถึงชอบเค้าไวมาก เจอกันแค่แปปๆ ไม่กี่วันเอง เราก้อบอกชอบก้อคือชอบ บางทีการชอบก้อไม่ต้องมีเหตุผลก็ได้นะ อยุ่ด้วยกัน เจอหน้ากันมันก้อแฮปปี้แล้ว ถึงจะอยุ่ได้แค่ในสถานะเพื่อนก้อตาม เราบอกเราเหนื่อยแทนเค้านะ สงสารที่ต้องเสาะหาผู้หญิงทุกวัน ทำไมไม่ลองเปิดใจกับคนใกล้ตัวก่อน แล้วถ้าไม่ใช่จิงๆก้อค่อยว่ากันล่ะ แอร์คนนั้นก้อไม่ได้สวยไรมากนะ มันไม่มีใครแทนใครได้เลยแบบลงตัวพอดีหรอก หาไปก้อเหนื่อยใจ และเหนื่อยกาย เผลอๆอาจโดนหลอกเงินจากผู้หญิงที่เค้านัดกินข้าวหลายบาทอีกด้วย เราพยายามเตือนสติเค้าหลายครั้งแล้ว เราเป็นห่วงเค้า เราก็บอกตรงๆ แต่เค้าก้อบอกเค้าหยุดไม่ได้ โอเครจนมาถึงวันนี้ก็คุยกันเมื่อบ่ายที่ผ่านมา เราเลยบอกโอเครเราจะไม่พูดละ เราจะให้เทอทำในสิ่งที่เทออยากทำจนพอใจ ถ้าเหนื่อยวันไหนค่อยมาเจอเราก้อได้ เรารอ
นี่แหละเรื่องบ้าบ้าของเรา ตลกเน๊อะ เฮ้อออ เราก้อตอบคำถามให้กับใจตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ว่าทำไมถึงชอบ บ้าป่าวว่ะ ?? 555
