ความทรมาน อดอัด อาการไม่สบายตัว ความกลัวที่โซซ่อนอยู่ลึกๆในใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาไอ้ที่รู้สึกทรมาน เจ็บปวด ไม่ได้เสี้ยวของวันคลอดวันเดียว เพจไหนบ้างที่บอกว่าเจ็บ แต่พอทนได้ เพื่อนคนไหนบ้างที่บอกไม่เจ็บ ปวดนิดเดี๋ยว เบ่งไม่กี่ที่ก็ออก **01**คุณหลอกดาว
ใครบอกว่าพอใกล้คลอดจะมีลมเบ่งช่วย เฮ้ย!โซไม่มี โซเจ็บจนอยากสลบไปเลย แต่มันไม่สลบไงเพราะมันเจ็บ โซเจ็บจนนอนสั่น โซนอนหมดแรงไปเรื่อย โซเป็นเตรียงเดียวที่ต้องให้ออกซิเจน คลอดธรรมชาติไม่ได้ต้องผ่าคลอด ระหว่างรอให้ครบแปดชั่วโมงที่ต้องงดน้ำงดอาหาร โซเจ็บมว๊ากกกก ทุกนาที่ผ่านไปแสนทรมาน โซสวดมนต์ ท่องพุธโธ มอมจิกแข็มนาฬิกา ส่งสายตาอ้อนวอนให้พยาบาย แอบมองค้อนเตียงใกล้ๆ ชิวมาก นอนเล่นโทรศัพย์ คุยกันหัวเราคิกคัก นี่น้องไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ยังไม่เจ็บจริงกันใช่มั๊ย หรือเป็นโซที่ไม่มีความอดทน
หลังจากที่ต้องอดทนอย่างยาวนานนนนน
ในที่สุดก็ได้ไปห้องผ่าตัดซะที่ เฮ้อ!! อีกนิดเดียวทูนหัวเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว
ใครว่า บล็อคหลังไม่เจ็บ ใช่ค่ะไม่เจ็บเลย แต่รู้สึกตอนมีดกรีดท้องนี่ มันก็รู้สึกอยู่นะ ยิ่งเคยดูคลิปผ่าคลอดมาด้วยละก็ นึกภาพตามได้เลย ดึงทูนหัวออกจากท้องโซ โอ้ววววเหมือนถูกดึงสำใส้ ตับ ไต หัวใจ ปอด ออกไปด้วย ต้องดังแรงขนาดนั่นเลยหรอค่ะ โซจุกยัยคอหอย
เสี่ยงทูนหัวร้องดังมาก. สิ้นสุดความอดทนซะที่ โซน้ำตาไหลตอนพยาบาลอุ้มทูนหัวมาให้โซหอม ช่วงเวลาที่ดีงามที่สุดในชีวิตโซคือตอนนี้ครั้งแรกที่เราได้เจอกับโซมีความสุขที่สุด
โซยังไม่ได้บอกใช้มั๊ย ว่าถึงจะเจ็บจะทรมานขนาดไหน โซยังมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา
"คือ..ความเจ็บปงดที่งดงาม"
ปล.ยังค่ะยังไม่จบ นี่แค่จุดเริ่มต้นของความสตอง อึกถึกทน ของคนเป็นแม่เท่านั้น กว่าจะถึงปัจจุบันยังต้องผ่านด่านยากอีกมากมาย
