ไม่รู้ว่าจะต้องตั้งกระทู้ที่ห้องไหน ขอตั้งที่ห้องนี้นะคะ
เพราะที่เข้ามาในวันนี้เพียงแค่อยากบอกเล่าในสิ่งที่เกิดขึ้น อยากให้เข้ามาอ่านกันค่ะ โดยเฉพาะพี่ๆที่มีลูกไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่11สิงหาคมที่ผ่านมานี้
ตอนนั้นหนูไปโรงพยาบาล
ทีนี้แม่ต้องไปส่งหนูเพราะข้อบกพร่องทางร่างกายจึงไม่สามารถขับรถมอไซต์ได้ แม่จึงฝากลูกหนูไว้กับเพื่อนแม่ที่รู้จักกันมานาน (เกือบ30ปี)
แค่เวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมงที่ฝากลูกไว้หนูก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น
ตอนเย็นหลังกลับจากโรงพยาบาลหนูก็ไปรับลูกกลับ ปรากฎว่า ลูกงอแง ร้องไห้เหมือนเจ็บปวดตลอดเวลา ยิ่งดึกยิ่งร้องหนัก แถมขยับตัวไม่ได้ จึงเริ่มเอะใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ตอนเช้าจึงได้พาไปโรงพยาบาล
หมอได้ส่งไปตรวจเอ็กซเรย์ พอหมอบอกว่าขาหัก ใจมันทรุดลงไปเลย ตอนนั้นหมอส่งตัวน้องไปโรงพยาบาลใหญ่ในเมือง เพราะกระดูกที่หักมันเคลื่อนห่างกันออกไป อาจได้ทำการผ่าตัด
พอกลับมาเตรียมของที่บ้านจึงฝากเพื่อนบ้านใกล้ๆไปถามเพื่อนแม่ เพราะน้องอยู่ด้วยเป็นคนสุดท้ายก่อนเกิดเรื่อง ซักถามไปมาสักพักเขาก็บอกว่าเมื่อวานสามีเขาทำร้ายน้อง ตัวเขาเองไปห้ามทันอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องจะเป็นหนักขนาดนี้
หนูจึงไปแจ้งผู้ใหญ่บ้าน ฝากประสานงานไปทางตำรวจ ส่วนตัวหนูต้องพาลูกไปโรงพยาบาลก่อน
น้องนอนในโรงพยาบาลดูอาการ3วัน ขาที่หักบวมขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหาย หมอบอกว่าต้องผ่าตัด ไม่งั้นขาที่บวมอยู่จะไปกดทับเส้นประสาทต่างๆ
วันที่15สิงหาคม การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี แต่น้องต้องใส่เฝือกครอบขาทั้งสองข้าง ขึ้นมาจนถึงเอว ทำให้ยากลำบากต่อการเปลี่ยนแพมเพิสมาก และต้องใช้เวลาถึง1เดือนกว่าจะถอดเฝือกออกได้
เวลานอนก็นอนไม่ได้ต้องอุ้มตลอดเวลา
ตอนนี้ทั้งแม่ทั้งหนูต้องคอยสับเปลี่ยนกับอุ้มอยู่ตลอดเวลา จนกว่าน้องจะหาย
สุดท้ายนี้ ถึงแม้ว่าคนที่เราจะรู้จักมานานแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถที่จะรู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่ ขอให้กรณีของน้องเป็นตัวอย่างกับทุกคนค่ะ
http://www.mx7.com/view2/ziAVKBDuzzAElzOn