Welovegig | Website สำหรับคนอยากมีกิ๊ก > คุยเล่น ส่งการบ้าน ระบายความเศร้า

เรื่องราวช้ำๆและจุดเปลี่ยนของการใช้ชีวิต

(1/4) > >>

Ryo:
ก่อนอื่นต้องขอกล่าวสวัสดีสมาชิกทุกๆท่านก่อนนะครับ วันนี้น้องเรียวเรจะมาเล่าเรื่องราวชีวิตรักช้ำๆให้ได้อ่านกันครับแล้วจะรู้ว่าทำไมผมจึงคิดว่า รักแท้ไม่มีในพจนานุกรม

รักครั้งแรกของผมเกิดขึ้นเมื่อตอน เมื่อตัวผมเองนั้นไปเข้าค่ายงานภาษาฝรั่งเศษ ( เรียิลป์ฝรั่งเศษครับ)
ก็ได้รู้จักสาวนางนึงเธอชื่อว่า จ ละกัน ผมได้รู้จักกับเธอคนนี้ที่งานเข้าค่ายและค่อนข้างสนิท โทรคุยกันบ่อยมากๆ
และเธอเป็นคนที่รักษาสัญญา (ไม่รู้ว่าเป็นกับผมคนเดียวรึป่าว) เธอนัดกับผมว่าทุกๆ8โมงเช้าจะโทรมาปลุก แล้วทุก8โมงก็โทรมาจิงๆ ในตอนนั้น ผมคิดว่า แน่นอนเราเริ่มมีความหวังแล้ว เค้าต้องมีใจให้เราแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่มั่นใจ ให้เพื่อนช่วยหาข้อมูลให้ จนในวันนึงเพื่อนผมก็แกล้งไปคุยกับเพื่อน จ ว่าถ้่าอยากให้เค้าเป็นแฟนกับเพื่อนผมก็ต้องยอมให้ จ เป็้นแฟนผมก่อน ซึ่งก็ตกลงแบบว่าทันที ในตอนนั้นเมื่อเพื่อนผมมาเล่าให้ฟังผมก็ดีใจสุดชีวิตเลย เย้มีแฟนคนแรกกะเค้าซะที แต่จิงๆแล้วเค้ายังคุยกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนผมอีกคนนึง ขอเรียกว่าไอ้เคโระละกัน เพราะหน้าเหมือนกบเคโระจิงๆ ผมกับเคโระ รู้่จักกับ จ พร้อมกันในวันงานภาษาฝรั่งเศษ เจ้าเคโระจะคอยมาเล่าว่าคุยกับน้อง จ โดยที่ไม่รู้ว่าผมกับน้องเค้าสนิทกันขนาดไหน แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่ง เธอ เอ็นติด ม.ธรรมศาสตร์ วรสาร และได้เป็นถึง miss u league ในปีนั้น ทำให้เราห่างกันไป  จนสุดท้ายก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เศร้าคับ

ความรักครั้งต่อมา ตอนเรียนปี1 ม.รังสิต ผมก็ไม่มีอะไรทำ ก็ได้เล่น วิทยุ ที่เค้าเรียกว่า วอ นั่นแหละ(VR) และก็ได้รู้จักเพื่อนกลุ่มนึง และก็สนิทกันมาก จนในวันนึงเพื่อนในกลุ่มเห็นว่าผมยังโสดเลยอยากจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก เผื่อจะชอบกัน เธอชื่อว่า น ตอนเห็นครั้งแรกผมบอกได้เลยว่า ปิ๊ง หน้าตาดี สวยเลยล่ะ และก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะจีบติด จนในวันนึงเราก็นัดกันไปกินข้าวดูหนังตามปกติที่คนจีบกันทำกันทั่วไป แต่ผมไม่ได้คิดจิงๆนะว่าจะจีบได้ และตอนกลับบ้าน ผมก็ไปส่ง น ที่บ้านตามปกติ เธอจับมือผม และ ดึงหน้าผมมาหอมแก้มแล้วบอกว่า เราเป็นแฟนกันนะ  (โอ้พระเจ้า) แล้วเธอ ก็ลงจากรถไป ผมกลับบ้านมาตื่นเต้นมาก จากนั้นเราก็เป็นแฟนกันจิงๆ คบกันมา4ปี เข้าออกที่บ้านของกันและกันเหมือนเป็นคนในครอบครัวเลยครับ ตลอดเวลาที่คบกันผมจะไปหาเธอที่มหาลัยบ่อยมาก(เราเรียนคนละที่กันครับ เธอเรียนที่ม.กรุงเทพครับตอนนั้นเรียนสาขารังสิตอ่ะ) โดดเรียนประจำจนเกรดเริ่มไม่ดี ติดโปรต่ำ จนพอปี4 เกรดก็ยังไม่สวยงามเท่าไหร่ ผมก็เลยบอกกับเค้าว่า ช่วงนี้ผมขอตั้งใจเรียนนะ อาจจะไม่ได้มาหาบ่อยๆ เพราะจะจบแล้ว อยากให้จบออกมาเกรดดีๆนะ และผมก็ตั้งใจเรียน แล้วเกรดเทอมแรกออกมาA4ตัวB+ 1ตัวครับผมก็เลยบอกว่าเทอมหน้าจะทำแบบนี้อีก ช่วงที่ผมขยันเรียนอยู่นี้เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ว่าก็โทรหาทุกวันนะครับ  จนมีวันนึง ผมไปรับเธอมากินข้าวตามปกติ แต่ทุกวัน ผมจะไม่เคยถือหนังสือให้เค้าเลย เพราะมันมีแค่เล่ม2เล่มเองจิงๆ เมื่อเทียบกับหนังสือที่ผมถือไปเรียนแล้วถือว่าน้อยมาก วันนั้นผมก็ได้บอกเด๋วถือหนังสือให้โดยที่ก็ไม่ได้คิดอะไร ลืมบอกไปตอนนั้นเธอค่อนข้างดังพอสมควร เป็นพิธีกรรายการทีวี และถ่ายโฆษณาด้วย เราก็นัดกันไปทานข้าวและผมก็ถือหนังสือเธอเดินไป และบังเอิญ หรือพระเจ้าสงสาร ทำให้ผมถือหนังสือเธอและทำหล่น ของกระจายหมด และได้เจอจดหมายฉบับนึง เป็นลายมือเธอแน่นอน เขียนบรรยายความรัก แต่ไม่ใช่กับผมนะ เป็นคนอื่น ผมอ่านเจอและก็ถามว่ามันหมายความว่าไง เธอเงียบและไม่ตอบอะไร จนผมสืบไปรู้จนได้ว่า ชายคนนี้เป็นใครจนวันนึงผมกับ น อยู่ด้วยกัน เลยโทรไปหาคนคนนี้และคุยกันแบบลูกผู้ชาย เค้าบอกว่าคบกันมาเป็นปีแล้ว ผมก็ยื่นสายให้ น คุย แป๊บเดียวก็วางสายเลย หลังจากนั้น วันเดียว เธอโทรมาหาผม และบอกว่า เราเลิกกันเถอะ............. ผมเงียบและไม่พูดอะไรอีกเลย จนทุกวันนี้ก็คงไม่คิดอะไรแล้ว นี่หรือผลตอบแทนจากการที่ผมตั้งใจเรียนและอยากให้คนอื่นๆเห็นว่าเราคบกันก็ไม่เสียการเรียนนะ


ครั้งต่อมา หลังจากเรียนจบมหาลัย ในวันรับปริญญา ผมก็ได้รู้จักคนนึง เธอชื่อ จ เป็นแอร์โอสเตส อยู่สายการบินไชน่าแอร์ไลน์ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ไม่ค่อยได้คุยกันด้วย แต่เค้าส่งข้อความมาในวันเกิดผม เค้าบอกว่าเค้าชอบผมนะ บอกว่าผมน่ารักดีื ตอนนั้นผมก็ไม่มีใคร ก็เลยเป็นแฟนกัน คบกันมาได้4ปี เพิ่งเลิกกันเมื่อ2ปีก่อน เนื่องจากเค้าเป็นแอร์ เลยบินไปต่างประเทศบ่อยๆ และสิ่งที่ผมไม่รู้เลยคือเวลาที่เค้าไปบิน เค้าไปที่ไหนอยู่กับใคร จนมีอยู่วันนึงเค้าบอกว่าเค้าไปบิน จะกลับตอนเช้า และในตอนเช้าผมก็โทรเข้ามือถือ จ เค้าก็รับสายบอกว่าเหนื่อยเพิ่งกลับมาถึงบ้าน นอนอยู่ ขอพักผ่อนก่อนก็แล้วกัน ผมก็ไม่ได้กวนเธอนะ ให้พักผ่อนก่อน จนตอนบ่ายๆ โทรเข้าไปที่บ้านอีกที คุณแม่รับสาย บอกว่า จ ไปบิน ยังไม่กลับมาเลย เอาแล้วไงผม ผมเลยคุยกับแม่ของเธอบอกว่าเมื่อเช้าโทรไปหาเค้าบอกว่ากลับมาแล้วอยู่บ้าน แม่เค้าเลยบอกเด๋วลองติดต่อดูอีกที  ผมก็พยายามโทรเข้ามือถือ จ แต่เค้าก็ตัดสายทิ้งและปิดเครื่องไปเลย (ใครที่เคยโทรเข้าเบอร์โทรที่เปิดโรมมิ่งสัญญาณโทรสับจะรู้นะครับว่าถ้าเครื่องนี้โรมมิ่งอยู่จะไม่มีระบบเพลงรอสาย แต่ที่ผมโทรไปเป็นเพลงรอสายเลยมั่นใจว่าอยู่เมืองไทยแน่นอน) และหลังจากวันนั้น เค้าก็ไม่ได้ติดต่อผมอีกเลย จนวันนึง แม่ของ จ โทรมาบอกผมว่า ไม่ต้องติดต่อหาลูกสาวเค้าอีกแล้วนะ เค้าไม่อยากคุยด้วย ตอนนั้นบอกคำเดียวว่าน้ำตาเล็ด และสันดานนักสืบก็เกิดขึ้นมาอีก ผมก็เช็คเบอร์โทรออกในมือถือ จ ว่าโทรหาใครที่ไหนบ้าง (ตอนนั้นผมกับ จ ไม่ได้เจอกันแล้วนะครับ ผมเช็คผ่านระบบออนไลน์น่ะ) จนมาสงสัยเบอร์โทรที่เป็นเบอร์จาก ออสเตรเรีย เพราะโทรไปทุกวันเลย ผมเลยลองโทรไปที่เบอร์นั้นดู พอโทรไปก็มีผู้่ชายรับสาย ประโยคแรกที่เค้าพูดคือ ฮัลโหล จ หรอ คิดถึงจัง(เวลาเราเอาเบอร์จากไทยโทรไปเมืองนอกมันคงจะขึ้นว่า private number เหมือนกันมั้ง) ผมก็เงียบและถามว่าเค้าเป็นใคร รู้จัก จ ได้ไง เค้าก็เล่าให้ฟังว่าคบกันมานานแล้ว พระเจ้า ผมโดนหลอกมาเป็นปีอีกแล้วหรอ ผมเสียใจมากๆๆๆๆๆๆจนไม่รู้จะบอกยังไงดีเพราะผมเคยคุยกับแม่ผมไว้ว่าสิ้นปีนั้นผมจะขอ
เธอแต่งงาน แล้วไงล่ะ  คิดอะไรไม่ออกเลยตอนนั้น เศร้าอยู่นานมากๆ ที่บ้านก็เป้นห่วงกลัวว่าผมจะคิดอะไรโง่ๆ บอกตรงๆว่าก็คิด แต่ไม่ทำหรอก ผมยังมีเพื่อน มีพ่อแม่ และคนที่เป็นห่วงผมอีกเยอะ ทำให้ผมคิดได้ว่า แม่ง รักแท้ไม่มีในพจนานุกรม

ยังๆๆ มันยังไม่จบแค่นั้นครับ เมื่อผมได้มารู้จักกับน้อง น2 รุ่นน้องป.โท  ผมได้รู้จักกับน้องน2 เพราะว่าเพื่อนแนะนำให้รู้จักครับ น้อง น2 เป็นคนหน้าตาดีมาก มีลักยิ้ม ใส่เหล็กดัดฟัน ครั้งแรกที่ได้เห็นก็คิดในใจว่า เออ คนนี้หน้าตาดีแฮะ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรจิงจังมาก ก็คุยกันไปเรื่อย เค้ามากับเพื่อนอีก3คน แล้วก็ชวนกันไปนั่งกินเบอเกอรี่ ผมก็หน้าด้านไป นั่งฟัง4สาวคุยกันไปเรื่อย โดยที่ตัวผมนั้นไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำในร้านนั้นร่วมๆ 3ชม. เป็นคนอื่นคงกลับไปแล้ว แต่ไม่ใช่เรา 5555 นั่งหน้าด้านต่อไป จนพอถึงตอนกลับ ผมก็อาสาไปส่งครับ แล้วดันบังเอิ๊ญญญญญ1ใน3เพื่อนสาวครับ บ้านอยู่ซอยตรงข้ามบ้านผมพอดี ไม่รู้นรกชังหรือสวรรค์แกล้ง เลยทำให้เราได้สนิทกันเร็วขึ้น หลังจากขับรถไปส่งที่บ้าน เราก็โทรคุยกันบ่อยๆครับ เจอกันทุกอาทิตย์ ไปส่งที่เรียนพิเศษ แล้วก็ไปรับดูหนัง เป็นอย่างนี้อยู่3-4เดือน แล้วก็มาถึงวันลอยกะทง เราก็ไปลอยกันที่เจ้าพระยาคับ แล้วก็ไปหาเพื่อนน2.ที่ จุฬาครับ พอไปถึงน้องเค้าก็บอกว่า เค้าว่ากันว่า ใครมาที่นี่วันลอยกะทงจะเลิกกันนะ ไม่กลัวหรอ ผมก็เลยตอบกลับไปว่า อ้าว นี่เราเป็นแฟนกันแล้วหรอ ก้เลยโดนฟาดไปฉาดใหญ่ๆ เรื่องราวของเรา2คนก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนกระทั่ง น้อง น2. เริ่มที่จะไปแคสงานโฆษณาต่างๆ เวลาว่างก็เริ่มน้อยลง เวลาเจอกันก็น้อยลง แล้วก็ขาดการติดต่อกันโดยสิ้นเชิง โดยไม่ทราบสาเหตุเหมือนเดิม 

หลังจากนั้นผมก็เที่ยวๆๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ ก็คนมันโสดอ่ะ จนได้ไปเจอน้องคนนึงในที่เที่ยว ชื่อ พ พอรู้จักกันได้สักพักผมก็บอกให้เธอเลิกทำงานกลางคืนสะ แล้วผมจะดูแลเธอเอง เธอตอบตกลง แล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันครับ ทุกสิ่งทุกอย่างลงตัวแล้ว ชีวิตคู่ผมน่าจะจบลงที่คนนี้ ผมส่งเสียเธอมาตลอด4ปี จนเรียนจบ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด มีช่วงนึง พ่อเธอป่วยต้องเข้า รพ. ที่ต่างจังหวัด เธอจึงต้องไปดูแลพ่อ ช่วงที่เธออยู่ที่นู่น เราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน จนเธอส่ง sms มาบอกว่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้กันมาตลอด อะไรประมาณนี้ ประมาณว่า เค้าอยากยืนได้ด้วยตัวเอง ดูแลตัวเอง ไม่ได้อยากเป็นภาระใคร และก็ขอให้โชคดี   เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่ทำใจ

ยาวไปหน่อยก็ต้องขออภัย จิงๆยังมีเรื่องราวคั่นระหว่างบุคคลมากกว่านี้แต่มันเยอะมากขอรวบรัดตัดตอนเพียงเท่า
นี้ละกัน

ขอบคุณที่อ่านจนจบ  ให้รู้ว่าชิวิตรักผมมันช่างรันทดจิงๆ แต่ก็สู้ต่อไปนะใครที่อกหักเสียใจอย่าท้อแท้ชีวิตยังมีอะไรดีๆอีกเยอะ 

Singleman:
มาติดตามครับ  **25**

Unlover~o:
การที่เรารักใครซักคนไม่มีมันไม่มีเหตุผลที่ตายตัว **21**

pim pattaya:
        น่าอ่านค่ะ  น่าสนใจ   จะ เป็นแฟนพันธ์ แท้ รออ่านต่อ นะคะ 

 อย่าพึ่งเบื่อเขียนนะคะ       ได้รับรู้ รสชาต ชีวิต เพิ่ม อีกค่ะ     (  ปกติ ไม่ค่อยเชื่อ ว่า  ผู้ชาย จะมีอารมณ์ ประมาณนี้ อ่ัะ)


 

cupid:
ผมว่าคุณน่าจะหน้าตาดีนะครับ และคุณก็ชอบคนหน้าตาดีมากๆ ด้วย ซึ่งที่จริงผู้ชายทุกคนก็อยากมีแฟนหน้าตาดี
แต่เมื่อแฟนเราหน้าตาดี ก็ย่อมมีคนเข้ามาแวะเวียนจีบเธอมากด้วยเช่นกัน แล้วคราวนี้ หากเธอไม่มั่นคงต่อคุณ
หรือคุณไม่มีอะไรที่จะทำให้เธอซื่อตรงต่อคุณ มันก็เลยเป็นแบบนี้ได้บ่อยๆ ครับ (แม้ว่าสำหรับคุณผมว่ามันบ่อยไปหน่อย)

ผู้ชายหรือผู้หญิง ก็มีหัวใจครับคุณพิม ผู้หญิงอกหักเป็น ผู้ชายที่เสียใจยิ่งกว่าก็มีเยอะครับ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทุกวัน
แต่จะเกิดกับใครเท่านั้น และยิ่งสมัยนี้ บางทีผู้หญิงเขาไม่ได้แคร์อะไร เขาไม่ได้คิดว่าเขา "เสีย..." เลยครับ
ค่านิยมของคนเปลี่ยนไปเยอะมาก ผมเป็นผู้ชายที่บางครั้งคิดแล้วคิดอีกว่าจะมีอะไรกับผู้หญิงดีมั้ย เราก็กลัวความผูกพัน
กลัวจะไปชอบเขามากไป จนต้องคิดให้รอบคอบ ทำใจให้นิ่งแล้วจึงจะตัดสินใจว่า เดินหน้าต่อ หรือหยุดตรงนั้นดีกว่า
หรือบางทีถลำใจไปแล้ว ก็จะตั้งสติ ดึงหัวใจตัวเองกลับมาเหมือนกัน ผู้ชายอกหักนี่ไม่ค่อยน่าสงสาร จริงไหมครับ

รักเถอะครับ หากหัวใจมันอยากให้เป็นอย่างนั้น แต่รักตัวเองด้วยไม่ให้น้อยไปกว่าที่รักคนอื่น รักคนที่รักเราให้มากๆ
อย่ารักคนที่เรารักจนไม่มีขอบเขต หรือเหตุผล โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลยครับ นอกจากความจริงเท่านั้น

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป