พูดไปมันก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลกให้เราสองคนมาเจอกัน... กระทู้นี้น้องอยากจะเขียนไว้เพื่อเตือนความจำตัวเอง อาจจะยาวไปบ้าง น้องต้องขอโทษและขอพื้นที่นะคะ
น้องเพิ่งสมัครเข้ามาเล่น WLG เมื่อประมาณ 3 เดือนที่แล้ว ด้วยความอยากรู้ว่าทำไมคนที่เราคุยด้วยตอนนั้นถึงชอบเข้ามาส่องจัง (ไม่น่าเผือกเรื่องเขาเลย) ก็ได้คำตอบค่ะว่าทำไม ยอมรับนะคะว่าตอนแรกก็กล้าๆ กลัวๆ เหมือนกันที่จะโพสต์ แต่ก็ด้วยความอยากรู้อีกเช่นเคย วันนั้นน้องถึงได้ตั้งกระทู้อยากรู้จักพี่ๆ....
พี่ๆ ก็ให้การตอบรับอย่างดี (แอบเข้าข้างตัวเอง อิอิ) แต่ก็มาสะดุดที่พี่คนนึงเข้า เหมือนจะถูกชะตา หรือมีอะไรบางอย่างที่ดึงเราสองคน เราสองคนสนิทกันภายในเวลาอันรวดเร็ว (น้องไม่ได้รับจ้างเที่ยวนะคะ) เราคุยกันบ่อยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น ด้วยที่พี่เขาเป็นคนสุภาพ น่ารัก ตัวเล็ก หน้าที่การงานก็ดี ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น (สเปคเราเลย) ต้นทุนดีขนาดนี้จะไม่ให้น้องหวั่นไหวได้ยังไง....
อายุไม่ได้ทำให้น้องรู้สึกไม่อยากคุยกับพี่เลย เพราะพี่คอยเอาใจใส่น้องทุกเรื่อง ไปที่ไหนก็มีขนมอร่อยๆ มาฝากน้องเสมอ ยอมขับรถนานกว่า 2 ชั่วโมงเพื่อมาเจอน้องในทุกสัปดาห์ มิตรภาพดีๆ เกิดขึ้นได้จาก WLG จริงๆ ค่ะ
แต่เวลาของความสุขมันก็มักจะผ่านไปเร็วเสมอ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ทำให้เราต้องเดินถอยห่างออกมา แต่น้องจะเก็บความประทับใจทั้งหมดที่เกิดขึ้นไว้คิดถึงแล้วนะคะ ขอบคุณพื้นที่นี้จริงๆ ค่ะที่พาพี่มาเจอกัน ☺☺
