HW13 : Theme : Who Are You?
.............งานธีมนี้ เกิดเพราะผมชอบถ่ายรูป แต่ผมเริ่มมาจากงานจ้างเที่ยวแบบนัว งานก้อเลยออกมาแนวนี้ครับ ไม่ได้ถ่ายรูปเก่ง หรือเรียนมาเลยคร้าบ แค่ชอบคร้าบ.............
……………ก่อนจะเริ่มการบ้านนี้ อยากให้ก่อนอ่านลองเปิดเพลงนี้ฟังไปด้วยน่าจะได้ฟีลมากขึ้นนะครับ
https://www.youtube.com/watch?v=XEyESh3pblo น้องคนนี้เป็น 1 ในที่มาของการบ้านต่อๆไปที่จะมาใน Theme : From rhythm to photo และที่สำคัญน้องคนนี้เป็น 1 ใน 10 ความทรงจำที่ผมเคยเขียนไปก่อนหน้านี้นะครับ ลองทายกันดูนะครับ.......................
.........สำหรับน้องคนนี้เริ่มต้นกันแบบงงๆ แต่เธอดูเป็นคนเอาใจใส่ แต่ก้อกวนๆนิดๆแต่เพราะความใส่ใจของเธอทำให้การพูดคุยของเธอในเวลาต่อๆมาทำให้ผมเกิดความทรงจำที่มักจะยิ้มเวลาเห็นพระจันทร์เสี้ยวในคืนที่ท้องฟ้าเป็นสีดำหม่นๆ เพราะมันทำให้การมองพระจันทร์ดวงเดิมให้ความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม ผมพูดคุยกะน้องคนนี้อยู่นานพอสมควร ทั้งๆที่ยังไม่นัด แต่เธอมักจะทักทายพูดคุยกับผมเสมอๆ จนทำให้ผมรู้สึกว่าเออ นี่มันออกแนวคุยกันเล่นๆนะเนี่ย 555 เนื่องจากรูปที่เธอส่งมาให้นั้น เธอดูใสๆ สะอาดๆ ปราศจากสารเคมีเข้มๆบนใบหน้า แต่จากรูปก้อไม่มีสิ่งใดสะดุดตานอกจากดวงตาพระจันทร์เสี้ยว กับฉากหลังรูปที่ดูไม่คุ้นตา และเมื่อเราสองคนมีชะตาที่น่าจะนำพาเราสองคนมาเจอกันได้ จึงทำให้ทั้งผมและเธอนัดกันในเวลาไม่นานนัก
........ก่อนเจอเธอขอไว้ว่าด้วยหน้าที่การงานของเธอ เธอขอไม่ถ่ายรูป ผมเป็นแนวงานตามใจน้อง ประเภทถ้าเราทั้งคู่ยังยิ้มมันก้อได้หมด วันที่จะมาเจอกันนั้น เธอบอกว่าเธออยู่ที่ไหน สมองผมหมุนทันที โอ….จะมาเจอกันได้งัยล่ะทีนี้มันแทบจะข้าม สามจังหวัดเลยนะนั่น แต่สุดท้ายเธอมาจนได้ ข้อนี้ผมนับถือใจเธอนะ นึกแล้วก้อยังยิ้มอยู่ไม่ลืม ครั้งแรกที่ผมเจอเธอนั้น เธอมาด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ทาปากสีแดง แต่งหน้าอ่อนๆ ผมตะลึงไปนิดนึง คือเธอสวยกว่าในรูปมาก เวลาเธอยิ้มเธอทำเอาผมเหลือบมองแต่เธอจนลืมมองถนน เธอยิ้มทีไรดวงตาของเธอจะโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยวสองดวง มันช่างดึงสายตายิ่งนัก การเจอกันครั้งแรกนั้นมันเหมือนเพลงที่เร่าร้อน และรุนแรง รวดเร็ว อินโทรช่างบางเบา เหมือนผู้กำกับลำดับภาพตามใจคนดู ทุกอย่างผ่านไปเหมือนลมพัดแรงๆ แต่ความรู้สึกสบายยังตรึงค้างอยู่บนผิวจนทำให้เราอมยิ้มอ่อนๆ คืนนั้น การมองพระจันทร์ของผมก้อต่างไปจากเดิม
.......หลังจากนั้นผมนึกว่าเธอจะเหมือนหลายๆคนที่จะทักเมื่อผมทักไปเท่านั้น แต่ไม่เลย เธอมักทักทาย ถามไถ่อยู่เสมอ จนผมกับเธอได้เจอกันอีกครั้ง คราวนี้มันต่างไป ต่างไปจากครั้งแรกมากมาย บทเพลงคราวนี้มันนุ่มนวลและอ่อนโยน ปนเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม จนเธอยอมให้ผมได้คว้าภาพของเธอมาจนได้ภายใต้คอนเซปภาพ “Who Are You” ผมก้อถ่ายไปหัวเราะไป เธอก้อเกร็งหัวเราะ ทุกอย่างออกแนวเพื่อนถ่ายรูปกันมากกว่าที่จะเป็นฟีลแฟน แต่เมื่อเธอเปิดเพลง………..อารมณ์เธอก็เปลี่ยนไปภาพทุกอย่างมันไม่นิ่ง สงบ อีกต่อไป มันมีความรู้สึกในทุกๆครั้งที่เธอขยับ และมันทำให้ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอไปได้ รอยสัมผัสที่มีกลิ่นแอลกอฮอลจางๆ ประทับด้วยรอยสีแดงที่ไม่ใช่จากลิปสติกแต่เป็นจากเครื่องดื่มสีแดง ที่เมื่อไหร่ที่เธอดื่ม ผิวหนังเธอจะสื่ออารมณ์ที่ชวนให้เราต้องวางกล้องและอยากจะกระโดดไปนั่งข้างๆและ……………. สุดท้ายเวลาก้อเป็นข้อจำกัดให้ต้องจากกัน ขนาดจะจากกันเธอก้อยังทำให้ผมอมยิ้ม “พี่....เค้าโทรมาบอกว่าหมดเวลาแล้ว แต่เราไม่ต้องรีบใช่ไหม เรานั่งคุยกันต่อได้ไหม…………….” ผมได้แต่อมยิ้มและคิดในใจว่า ได้ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ผมรู้แล้วว่าวันนี้ผมไม่ได้ มาเจอแค่น้องคนนึง มาถ่ายรูป มาทำอะไรที่อยากทำ แต่วันนี้ผมมาเจอคนที่เวลามันไม่เคยพอเลยเมื่อได้เจอคนอย่างเธอ ขอบคุณมากนะครับสำหรับความทรงจำของเธอ Two Moons Girl……………
........สำหรับน้องที่สนใจจะถ่ายรูปแนวนี้กะผม มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนะคร้าบ ลองเข้ามาพูดคุยกันก่อนได้นะครับ แต่ออกตัวก่อนเลยคร้าบ ผมไม่ได้เรียนมาทางนี้ และไม่มีหลักการหรือทฤษฎีอะไรเยอะ งานก้อไม่ใช้ถ่ายแบบเดียวแต่เป็นถ่ายฟีลแฟน แต่รับรองว่านางแบบจะฟินแน่นอนครับ อิอิ มาลองกันดูนะคร้าบ (mline2015)
