ก่อนอื่นออกตัวว่าหาพี่ดูแลมาตลอด และขอเรียกตัวเองว่าเดือนนะคะ
ได้พี่ดูแลมา3คนติดๆกัน แต่ไม่ใช่เหตุการณ์คบซ้อนแต่อย่างใด
เดือนมีพี่ดูแลมาแล้วน่าจะประมาณ5คน ตั้งแต่เรียนจนตอนนี้เริ่มทำงาน
2คนก่อนหน้าเดือนขอละไว้ เนื่องจากเหตุการณ์นานมาแล้วตั้งแต่สมัยเรียน
3คนนี้ทำให้เดือนรู้สึกต้องถามตัวเองว่าทำมัย ?
ทั้งที่ตัวเองอาจจะไม่ได้สวยออร่า เหมือนพริตตี้นางแบบ
แต่ก็มีคุณภาพพอที่ไม่ควรถูกกระทำแบบนี้ใส่
เรียนมหาลัยรัฐอันดับต้นๆ ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง
โตมีความเป็นผู้ให่ญ ไม่เคยงอแง ไม่เคยก่อกวนไลน์หา
โทรหาปั่นป่วนเรียกร้อง ขอค่าขนมเพิ่มแต่อย่างใด แต่ทำมัย?
ทุกคนถึงต้องหายไป หายไปเลย แค่ตอบกันสักนิดบอกันสักหน่อยว่า
พี่ขอไม่ดูแลแล้วนะ แค่นั้น!! ไม่ได้เลยหรอคะ?
ไม่ว่าเหตุผลจริงๆพี่เป็นแบบไหน คงไม่มีน้องคนไหนกล้าถาม
อาจเพราะเบื่อ เพราะเจอน้องคนให่ม นั่นคือสิทธิ์ส่วนตัว
เพราะระหว่างเรานั้น มันก็ไม่ต่างอะรัยกับการทำธุรกิจ ที่ต่างฝ่ายต่างวินวิน
เดือนยอมรับว่าครั้งแรกเดือนสู้นะ เดินหน้าหาให่มโพส2-3ครั้ง
คนทักเข้ามาเป็น100 คนบอกเลยนะคะ จะร้องไห้ค่ะ ตอบทั้งวันคุยทั้งวัน
บางครั้งไม่ได้อะรัยเลย ไม่นับนัดแล้วหาย ไม่ถึงที่แล้วเงียบ เบอร์ปลอมสารพัดจะสรรหามาแกล้ง
พี่ๆคะ เดือนขอ!! อย่าทำแบบนี้อีกเลยค่ะ น้องๆที่เจอแบบเดือนคงไม่น้อย
มันเหนื่อยมากนะพี่ เหนื่อยจนอยากจะร้องไห้ ทั้งเวลาทำงาน เหนื่อยจนไม่อยากกินข้าว
เฝ้าถามตัวเองว่าพี่เค้าจะเอายังงัยวะ!! เราควรถามมั๊ย ?เราควรที่จะเรียกร้องอะรัยมั๊ย ?
สุดท้ายด้วยความลำบากหนี้สินท่วมหัว ก็ต้องกลืนน้ำลายตัวเองรับงานแบบครั้ง
พี่ๆคะ พี่ๆไม่ต้องออกตัวว่าจะให้บ้าน ให้รถ ให้ของ จะพาไปนั่นไปนี่เลยนะคะ
ขอแค่พี่จริงใจกับคนที่ดีกับพี่ คนที่พี่มองออกมาไม่เอาเปรียบพี่
ไม่หายไปเฉยๆ รักษาคำพูด รู้หน้าที่จ่ายตรงเวลา แค่นั้นแหล่ะค่ะที่ต้องการ
ไม่ต้องสร้างฝันให้ แค่พี่ให้เท่าที่ตกลงเดือนจะเอามาสร้างฝันของเดือนเอง
สำหรับสาวๆพี่ๆ ในนี้เดือนอยากให้ใช้สติให้มากๆ จะได้ไม่ถูกหลอก
เดือนโชคดีที่ไม่ถูกหลอก แค่หายไปเฉยๆ ขอให้ทุกคนอยู่บนโลกความจริงให้มากๆนะ
เมื่อเราพอแกร่งพอ จงโบยบินออกไปจากจุดๆนี้และอย่าหันหลังกลับมาอีก
สู้ๆเป็นกำลังใจให้ บอกตัวเองด้วยเหมือนกัน
