ติ๊งงงงงงง!!! เสียงแจ้งเตือน pm ในเว็บดัง ทำให้สายนกต้องรีบเปิดดูข้อความของชายปริศนาคนนึง
::สวัสดีครับ::
พี่ชอบสโลแกนหนูอ่ะ "พี่อาจจะมาพร้อมหน้าพาจิตดับ แต่หนูจะส่งพี่กลับพร้อมรอยยิ้ม" หนูจ้างเที่ยวแบบไหนมั่งคับ
Line ID: XXXXX (ทิ้งไลน์ไว้อ่อยสายนกอ่ะดี๊ อิอิ นกรู้นะ
)
...แต่ด้วยความเป็นกุลสตรีของสายนกใช่ว่าจะแอดไปตามที่อ่อยในทันที นกขอแจ้งรายละเอียดงานให้พี่ทราบก่อนจะดีกว่า เพื่อความสบายใจของเราทั้งคู่ แระชายปริศนาก็ตอบโอเคร กลับมา นกเลยแอดไลน์ไป ชายปริศนาคนนี้ ทำให้นกแปลกใจในหลายๆเรื่อง เริ่มตั้งแต่ พอนกทักไปปุ๊บ คำตอบแรกของชายปริศนา คือ
>>พี่ชายปริศนา : หนูรับงานเที่ยวคิดเรทยังไงคะ
>>สายนก : แอบคิดในใจ (พี่ไม่ขอดูรูปเลยหรอ โอเคแล้วรึ? ) แต่ก็ตอบไปว่า หนูไปได้หมดแค่ไม่ค้างคืนแค่นั้นเอง หนูคิด 1,XXX อ่าค่ะ รวมๆแระหนูยุกะลูกค้าประมาณ 2-3 ช.ม. (แต่ส่วนใหญ่ก็เกินตลอดอ่ะถ้าลูกค้าสบายใจหนูกะโอเค)
>>พี่ชายปริศนา : พี่หาน้องดื่มเป็นเพื่อนอ่ะคับ หนูโอเคมั้ย?
>>สายนก : หนูไปนั่งเป็นเพื่อนได้นะคะ แต่พี่จะโอเคมั้ยถ้าหนู ไม่ดื่ม (ไม่แปลกใจกันล่ะใช่ป่ะ ว่าทำไมถึงนกตลอด เริ่มมากะเรื่องมากล่ะ 555)
>>พี่ชายปริศนา : ก็ดีนะ พี่จะได้ดื่มเต็มที่ แค่ไม่ทิ้งพี่ตอนกลับก็พอ หนูสะดวกวันไหนคะ กลับบ้านดึกสุดกี่โมง
...แวะเบรคกันนิดนึง คุยกันมาถึงตอนนี้ พี่ไม่ถามอะไรนกเรยรึ ส่วนสูง น้ำหนัก สัดส่วน สีผิว การแต่งตัว คำถามเบสิกไม่มา ไม่ขอดูรูปเพิ่ม (ถึงรูป line จะเป็นรูปสายนกเองก็เหอะ แต่ปกติเค้ากะต้องขอไม่ใช่รึ) คือแอบประทับใจตรงจุดนี้นะว่าเฮ้ย รุสึกว่าพี่ต้องการเพื่อนจิงๆ ปกตินกไม่เคยรับนัดใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เริ่มคุย ลูกค้านกจะรุว่าเราต้องคุยกันไปสักพักแล้วนกถึงจะตัดสินใจรับงาน แต่คนนี้คนแรกที่นกแบบ รุสึกว่ารับงานได้เรยอ่ะ ว่ากันต่อ คือ
>>สายนก : ถ้ากลับบ้านเต็มที่ 4 ทุ่มค่ะ แต่ถ้าดึกกว่านั้นนกรับได้เฉพาะ ศุกร์ เสาร์ เพราะต้องไปนอนหอ พี่โอเคมั้ย
>>พี่ชายปริศนา : โอเคงั้นวันนี้เรยแระกันเพราะเป็นวัุกร์พอดี เจอกัน สามทุ่มได้มั้ยคะ ร้านยุแถวๆ BTS เสาวรีย์
>>สายนก : โอเคค่ะสามทุ่มเจอกัน
ตอบโอเคไปแระมานั่งคิด คนนี้เคสแรกที่นกรับนัดตั้งแต่ครั้งแรกที่คุย แถมเปนงานกลางคืนงานแรกด้วย ทมัยชั้ลกล้าไปกะเค้าฟ่ะ (สายนกคิดว่าพี่คนนี้ต้องมีของแน่ๆ
)
...แระการเจอกันแบบด่วนๆครั้งนี้คือนกลำบากฝุดๆ ต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้า รถติด คนเยอะ ปันหามากมาย อาบน้ำ แต่งตัว ปรากฏว่า นังนู๋นกโผล่ไปถึงร้านเป้าหมายในเวลา 4 ทุ่มพอดิบพอดี (เด๋วนะพี่เค้านัดเอ็ง 3 ทุ่มไม่ใช่รึ TT Sorry นะคะขุ่นพี่ นกรีบแระนะ ได้แค่นี้ง่า) ข้อเสียนกคือสายประจำนี่แหละ อิอิ ตัดภาพมาหน้าร้าน
>>พี่ชายปริศนา : พี่รอหน้าร้านนะ พี่ใส่ขาสั้น
>>สายนก : กวาดสายตาไปเจอ ผช ใส่ขาสั้นยุหน้าร้านคนนึง เอ่อ ใช่ลูกค้าชั้ลมั้ยน๊าาา หน้าเค้าชั้ลก็ไม่เคยเห็นแต่เค้าว่าเค้าอายุ 39 ผู้ชายคนนี้ดูยังไงๆก็ม่ายเกิน 30 ต้นๆหรอก ไม่น่าใช่ม้างงง แต่ก็มีนางคนเดียวนะที่ใส่ขาสั้น
...ระหว่างที่สายนกกำลังใช้ความคิด กะชายปริศนา ขาสั้นคนนี้ อยู่ๆนางยกมือขึ้นมาเรียก โอ้วววว แสดงว่านางคือลูกค้าชั้ล แม่เจ้าาาาาา ดูเด็กฟ่าอายุฝุดๆ ดูเปนหนุ่มตี๋ๆวัยสามสิบฟ่าๆหน้าตาใจดี หุ่นแบบคนมีอันจะกิน แต่ดูช่วงหน้าอกจิดูแข็งแรงๆ สายนกเรยเดินเข้าไปด้วยสายตาสำนึกผิด ที่สายเปนชั่วโมง ความผิดร้ายแรงเกินฟ่าจิพูดว่าขอโทษ แต่ขุ่นพี่ชายปริศนาไม่ว่าอะไร แค่กัดจิก เล็กๆน้อยๆ พอเป็นพิธี อิอิ แต่นางว่านางไม่ซีเรียสหรอก เพราะติดต่อนกได้ตลอดเวลา แระขนาดยังไม่เจอหน้า หนูยังทำให้พี่หัวเราะได้ นับถือๆ แระขุ่นพี่ชายปริศนาก็พานกขึ้นไปชั้น 2 ของร้าน เนื่องจากนกไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลย หน้าตาเรยตื่นนิดๆ
(นิดเดียวหราาาา ชั้ลว่าเยอะเรยแหละ อย่าหลอกคนอ่าน 555) ขุ่นพี่ชายปริศนาเรยต้องคอยหันมองยุตลอดๆ ไฟในร้านจะออกสลัวๆ ชั้น 2 จะเป็นที่นั่งสไตล์ญี่ปุ่น คือโต๊ะเล็กๆ แบบนั่งพื้นและ มีเบาะนั่งพื้น 4 ที่นั่ง วางอยู่
จุดที่นกกะพี่ชายปริศนานั่ง มองลงไปจะเห็นกลางเวทีดนตรีพอดี บรรยากาศของชั้นบนออกจะเป็นส่วนตัวกว่าชั้นล่าง
...พี่ชายปริศนายัง ดูเกร็งๆเหมือนเขินๆตอนที่เจอหน้ากันจริงๆ สายนกเลยต้องรีบหาวิธีการเปลี่ยนบรรยากาศให้พี่ชายปริศนาของนกรู้สึกชิลล์ๆและเป็นกันเองขึ้นบ้าง ว่าแล้วก็คีบของกินป้อนนางไปหนึ่ง เปนการขอโทษที่โพยที่มาสายแต่ว่าสิ่งที่เกิดคือ
แม่เจ้าาาาา!!!! นางเขิลจร้า ไม่กล้าให้ป้อน แต่มีรึจิสู้ฤทธิ์เดชของสายนกได้ สุดท้ายก็ต้องยอมหนู อิอิ
(ผู้ชายไรฟ่ะไม่ยอมให้บริการ อิอิ) สักพักเหนขุ่นพี่เอาแต่มองหน้าสายนก นกเรยคิดว่าเริ่มเม้าดีกว่าเพื่อขุ่นพี่จะรุสึกชิลล์ขึ้น
>>สายนก : ไหนพี่บอกว่าอายุ 39 ไงคะ ตอนแรกนกเหนพี่แระนะ แต่มองยังไงก็น่าไม่ถึง 39 เลยคิดว่าไม่น่าจะใช่พี่ จนพี่โบกมือเรียกแหละหนูตกใจเรยนะ พี่ดูเด็กกว่าอายุนะคะ
>>พี่ชายปริศนา : อะไรเด็ก หน้าพี่เด็ก รึพี่ดูปัญญาอ่อน 555 (แหม...พูดแก้เขิลลอ่าดี๊ ^^)
แต่พี่บอกไรอย่างนะ ตอนที่เจอกันพี่ก็ไม่มั่นใจนะว่าใช่หนูแต่พี่เห็นหนูมองเลยลองเรียกดู
>>สายนก : อ้าว ทมัยอ่า พี่กะเหนรูปหนูแล้วนี่คะ ทมัยม่ายมั่นใจ
>>พี่ชายปริศนา : บอกตรงๆนะคะ ตัวจริงหนู น่ารักกว่าในรูปมากกก พี่แนะนำนะหนูถ่ายรูปใหม่เถอะค่ะ
พี่ชายปริศนา/สายนก : 5555 หัวเราะพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
>>สายนก : 555 หนูถ่ายรูปม่ายขึ้นพี่ 99% ให้ความเห็นตรงกันว่าเจอหนูจริงๆแล้วรู้สึกดีกว่า หนูเลยไม่ได้ซีเรียสเรื่องรูปน่ะค่ะ (เพราะถ่ายไงก็ไม่สวย 555)
>>พี่ชายปริศนา : นั่นสิพี่เหนแระยังตกใจเรย พี่เห็นหนูบอกว่าหนูสายฮาเรยไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้
(หูยยยยยย ปากหวานง่า นี่ขนาดนางว่านางเขิลลนะ ยังหลุดชมซึ่งๆหน้ามาเป็นระยะๆ ^^) บางทีนกกะคิดนะ ไอ้คำพูดแบบนี้หนูต้องชมพี่ไม่ใช่รึ แลดูพี่แกจะสับสนหน้าที่เบาๆ 555 แต่ไม่เป็นไร นกชอบ ชมวนไปค่ะ 555
>>พี่ชายปริศนา : พี่ว่านะไอ้ที่ไม่ได้งานเนี่ยน่าจะเพราะหนูมีปัญหาที่รูปนี่แหละ 555 เสียงหัวเราะนางประหนึ่งเยาะเย้ยเล็กๆ
...บรรยากาศเริ่มดีกว่าช่วงแรกเริ่มคุยกันแบบสนิทสนมมากขึ้น ตลอดเวลาที่นั่งเม้ามอย ที่ร้านก็จะมีดนตรีเล่นสดไปด้วย ก็เลยคุยกันไม่ค่อยรุเรื่องสุดท้ายขุ่นพี่ปริศนาก็ขอเปลี่ยนที่นั่งจากฝั่งตรงข้ามมานั่งข้างๆ สายนก (อร๊ายยยย อยากใกล้ชิดเค้าอ่ะป่าวน๊าาา สายนกแอบคิดในใจ) เพราะจะคุยกันทีต้องกระซิบใกล้ๆถึงจะรุเรื่อง อร๊ายยยย เขินเบาๆ
แต่นกชอบตรงที่พี่สุภาพและให้เกียรตินกมากๆ คุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตมั่ง สุข ทุกข์ที่เราผ่านมา จนสุดท้ายพี่ชายปริศนาก็ต้องอึ้งกับหน้าที่หลายๆอย่างที่นกรับผิดชอบดูแล พี่ชายบอกว่าก่อนหน้ามาเจอกันพี่คิดว่าสิ่งที่หนูพูด มันอาจจะเป็น Story ให้ดูมีมูลค่า ทั่วๆไป แต่พอมาเจอกันจริงๆถึงได้รู้ว่านกเป็นยังไง และเพราะอะไรนกถึงเข้ามาเล่นเว็บ แต่สิ่งที่ตามมาคือความเป็นห่วง พี่ชายปริศนาเป็นลูกค้าอีกคนที่อยากให้นกเลิกรับงานเที่ยว เพราะมันค่อนข้างเสี่ยงแระอันตราย สำหรับนก เพราะนกไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่พี่ชายปริศนานึกถึงเลย นกเลยบอกพี่ชายปริศนาไปว่า
>>สายนก : มันอาจเป็นโชคดีของนก ที่เจอพี่ดีๆมาตลอด เจอครอบครัว พี่สาว น้องสาวที่น่ารัก นกได้รู้จักโลก รู้จักคนมากขึ้น ที่สำคัญนกได้มิตรภาพดีๆจากที่นี่ มันคงเหมือนกับคำพูดที่ว่า "ในสังคมดีๆ ก็มีคนแย่ แต่ในสังคมสีเทาๆตรงนี้ก็ยังมีคนดีๆให้นกได้เจอนะคะ" เข้าใจความหมายจริงๆก็วันนี้ ^^ นกเคยคิดจะเลิกเล่นเพราะเจอคำพูดจากคนคนนึงทำให้เฟลสุดๆรุสึกว่าตัวเองดูไร้ค่าจัง แต่มันก็มีเรื่องให้นกต้องกลับมา แต่สุดท้ายนกก็คิดได้ว่านกเปลี่ยนอะไรๆไม่ได้แต่นกรู้ว่านกทำอะไร นกมีกรอบ มีความภูมิใจในงานที่นกรับ นกห้ามความคิดใครไม่ได้ สิ่งที่จะช่วยให้นกรู้สึกดีขึ้นคือยอมรับมันให้ได้ เพราะนกเลือกเองที่จะทำ
...ช็อตนี้อาจจะดราม่าเล็กน้อย แต่ก็ทำให้นกกะพี่ชายปริศนารู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น เวลาก็เดินไปเรื่อยๆ จากสี่ทุ่มดูนาฬิกาอีกที ตี 1 แล้วจร้า สักพักพี่ชายปริศนาส่องลงไปที่วงดนตรี สะกิดนกแระบอกว่ามือคีย์บอร์ดน่ารักโน๊ะ ชี้ไม้ชี้มือให้นกดูผู้ชาย แต่นกเฉยๆง่า ก็ธรรมดานะ พี่ชายทำหน้าแบบชั้ลเลือกมิถูกใจเทอเรยรึ --"
นกเลยชี้บ้างแระผู้หญิงชุดแดงที่เต้นยุกลางฟลอร์ล่ะคะ พี่ว่าสวยมั้ย?
>>พี่ชายปริศนา : ไม่รู้สิ ไม่เห็นหน้าอ่ะ (แต่ก็พยายามมอง)
>>สายนก : หนูว่าสวยดีนะคะ แต่เสียดายไม่น่าถือแก้วเหล้าไป เต้นไปเรย มานดูเมรีไปนิสสสสนุง ถ้าเปลี่ยนมาขยับตัวเบาๆ เสยผมเล็กน้อยตามจังหวะ น่าจะดูแพงและีมาก
...นกก็พูดไป ไม่ได้คิดอะไร แต่ขุ่นพี่คงจิคิดว่านกน้อยใจในรูปร่างหน้าตาตัวเอง นางเลยใช้สองมือจับแก้มสายนกขยี้เบาๆแบบหมั่นเขี้ยว แล้วก็บอกว่า
>>พี่ชายปริศนา : โหยยยย หนูก็น่าร้ากกกก แบบนี้ก็น่ารักมากแล้วค่ะ น่ารักในแบบของหนู นี่พี่ว่าก็ 99.99% แล้วนะคะ 555
...หูย
ช็อตนี้นกตายง่า คือแบบคิดนะ อันนี้ใครจ้างใครกันแน่น๊า
>>พี่ชายปริศนา : ไว้นัดคราวหน้าหนูอาจะได้เจอเพื่อนสนิทของพี่อีกคน มีอะไรจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเค้าเยอะเลย เพื่อนพี่คนนี้ดริ้งกันประจำครับ
>>สายนก : โอเครคร้า นกบอกแล้วได้หมดถ้าสดชื่น ^0^
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยไปจนตี 2 เรานั่งเม้ากันจนร้านปิด บ๋อยมาไล่ออกจากร้าน อิอิ
รวมเวลาก็ 4 ช.ม.เต็มๆกะการเม้ามอย (คุยไรกันนักหนาฟ่ะ แถมยังเกินเวลาอีกตามเคย) พี่ชายปริศนาก็เลยเดินออกมาส่งนกกลับหอ ก่อนไปก็เตือนอะไรนกหลายอย่างพร้อมกับหยิบค่าขนมส่งให้แต่...นกบอก พี่มันไม่ใช่อ่ะ เรทหนูแค่ 1,XXX นะคะ ที่พี่หยิบให้อ่ะ มัน 2 เท่าแล้วนะคะ นกเลยยังไม่รับเงิน พี่ชายยิ้มแล้วก็ตอบหนูว่า
>>พี่ชายปริศนา : เอาไปเถอะค่ะ คิดว่าพี่เพิ่มให้เป็นค่าแท็กซี่นะ ว่าแล้วจับหัวนกเล่นอย่างเอ็นดู อ่อ แล้วก็นี่ด้วยค่ะ พี่เห็นว่านกพึ่งเคยเที่ยวกลางคืนครั้งแรกพี่ซื้อให้นกเก็บไว้เป็นที่ระลึกนะคะ (โห...เป็นพี่จ้างเที่ยวที่แลดูใส่ใจน้องฝุดๆอ่ะ นี่ก็เป็นอีกเรื่องเล็กๆที่น่าประทับใจค่ะ ^o^)
...นกขอบคุณพี่ชายปริศนาก่อนจะขอตัวกลับ กำลังจะเปิดประตูแท็กซี่ ได้ยินเสียงพี่ชายปริศนาตะโกนมาว่า
>>พี่ชายปริศนา : ให้พี่นั่งแท็กซี่ไปส่งก่อนดีกว่าแล้วพี่ค่อยนั่งต่อกลับบ้าน
...นกไม่ได้พูดอะไร แต่สัมผัสได้ถึงความเป็นห่วง นกเลยไม่ได้ขัดเพราะหอที่นกอยู่ไม่ไกลจากร้านที่พี่ชายปริศนาเลือกนัก (ถามว่าทำไมเลือกที่นี่คะ อ๋อมันจะได้ไม่ไกลจากหอหนูมากนัก กลับดึกๆมันอันตราย) ผู้ชายคนนี้เริ่ดมั้ยล่ะคะคุณผู้อ่านทั้งหลาย ^v^
...ก็เลยนั่งคุยกันต่อบนรถ (ยังไม่หมดเรื่องคุยกันอีกรึ 4 ช.ม. ดูไม่พอ มั้งงง) พี่ชายไปส่งยันหน้าหอ ถึงจะวางใจกลับบ้านได้ ยังมีไลน์มาอีกนะ ถึงห้องแระตอบพี่ด้วย ^^ มีความห่วงใยเบาๆ ไม่เคยมีลูกค้าคนไหนมาส่งนกถึงปลายทางขนาดนี้เลยนะ แอบคิด พี่จ้างเที่ยวมีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ย??? หรือสายนกจะค้นพบอีก 1 Rate Item ของ WLG ซะแล้ว
...
ขอบคุณสำหรับความห่วงใย คำสอนที่พี่ชายปริศนามอบให้สายนกคนนี้นะคะหนูจะดูแลตัวเองให้ดี สักวันหนูจะดีกว่านี้ให้ได้ ดีใจที่ได้เจอคนดีๆแบบพี่เช่นกันค่ะ หวังว่าพี่จะกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม ลืมเรื่องไม่ดี แล้วเปิดรับสิ่งใหม่ๆ ที่จะเข้ามาดีกว่านะคะ นกว่าพี่อาจจะได้เจอกับคนที่ทำให้หัวใจพี่มีแต่รอยยิ้มก็ได้นะคะ...
...The End...
แล้วพบกันฉบับหน้าค่ะ
Special : ไลนนนนนนน์!!! เสียงไลน์ดังช่วง 8 โมงกว่า พี่ชายปริศนา ไลน์มา บอกว่า หนูไปโผล่อยู่ในฝันพี่ด้วยอ่ะ ล่ะก็ขอตัวไปหลับต่อ อิอิ 555 ตื่นมาเห็นเลยยิ้มได้เช้าเรยฮะ
