สำหรับการบ้านฉบับนี้คงเริ่มต้นไม่เหมือนฉบับอื่น เพราะผมไม่ได้ทำอะไรนอกจากเลือกเพลงที่เลือกให้เธอ ที่เหลือเธอทำมาเอง แม้แต่การเลือกรูปและแต่งรูป ขอบคุณนะครับ ความทรงจำที่แสนพิเศษของผม
https://www.youtube.com/watch?v=KbgYf5enpWMMy destiny
จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มาจาก การแอบส่องพื้นที่นี้ของเรานี่เอง จดๆจ้องๆอยู่นาน ได้พูดคุยกับพี่ๆหลากหลาย ซึ่งก็พบว่า ส่วนใหญ่ก็มีเป้าหมายไม่ต่างกันเท่าไร.( นัว>>>งานแรง) ซึ่งไม่ใช่เป้าหมายของเราเลย.
จนได้เจอกับข้อความของสมาชิกท่านหนึ่ง ที่เน้นย้ำว่า no sex และมีsignature อยู่ที่การถ่ายรูป. จึงแอดไลน์ทิ้งไว้ ....ผ่านไปนานเท่าไรไม่แน่ใจ
................ติ๊ง!!! : หนูหาแบบไหน ? >>"จ้างเที่ยว อย่างเดียวค่ะ"
................แล้วพี่หาอะไร? >>>พี่หา.........฿&&))&(แอท)(แอท)""
):.......
คำตอบของเราคือ "อืมมมม" (ก็ไม่รู่จะตอบอะไร เพราะมันไม่ตรงกับที่เราต้องการเท่าไร) แต่ก็ยังได้พูดคุยกันต่อ เพราะพี่ก็พยายามอธิบายให้เห็นภาพ มีการส่งการบ้านมาให้ดู (เป็นฉบับที่มัดรวมเป็น10 คน ) ก็เดาได้ว่าคงไม่โดนหลอก ...ผ่านการคัดกรองมาจากน้องๆท่านอื่นแล้วหลายสิบราย ^_^.
การพูดคุยก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยส่วนมากเราจะเป็นฝ่ายถาม เพราะมีเรื่องอยากรู้เกี่ยวกับพื้นที่นี่อีกมากมาย. พี่ก็ตอบเราตลอด ( ที่พี่บอกว่าเป็นการสัมภาษณ์ 555) แต่เราก็ยังไม่กล้ารับนัด ... เพราะข้อตกลงยังไม่ตรงกัน ได้แต่บอกไปว่า... "ถ้าเมื่อไรข้อตกลงเราตรงกันคงได้เจอกัน" ต่อจากนั้นก็ได้พูดคุยทักทายกันตลอด พี่ก็โดนเรากวนประสาทไปเยอะมากๆ (ฝึกความอดทน .. และพิสูจน์ความตั้งใจ ซึ่งผลก็คือ "ผ่าน") จนเรารับนัด ด้วยข้อตกลงที่แตกต่างจากที่พี่เคยกำหนดไว้นิดหน่อย
>>>> วันนัด<<<< เราเลือกใส่ชุดที่พี่เห็นรูปแล้วบอกว่าอยากเห็นใส่ชุดนี้. (ค้นอยู่ตั้งนาน) และก็ออกไปก่อนเวลานัดประมาณ 1 ชั่วโมง ซึ่งสถานที่ก็ไม่ไกลมาก ขับรถไปนิดเดียว แต่!!! เหตุการณ์ที่ไม่น่าเกิดเลย. ขับรถชนสิคะ!!! จะถึงอยู่แล้วเชียว ทำอะไรไม่ถูกเลย หาเบอร์ประกันก็ไม่เจอ มือไม้สั่นไปหมด !!! ตึ๊งๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนถึงเวลานัด 10 นาที) พี่.......฿&(แอท)฿(แอท)&;&&((แอท)(แอท) >>> ใจเย็นๆ เดี่ยวพี่ไปหา( จากความรู้สึกไม่มั่นใจในตอนแรก ว่าเจอกันแล้วจะเป็นไง กลายเป็น ความรู้สึกอยากเจอ อยากให้พี่มาถึงเร็วๆ) พอพี่มาถึงแล้วเดินมาหา เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวเลยคะ ( เว่อร์ได้อีก) ใจเย็นๆนะ เดี่ยวพี่จัดการให้...แล้วพี่ก็จัดการให้จริงๆ เดินตากแดดไปคุยกับคู่กรณีให้ คุยกับประกันให้ ให้เรารอในรถเพราะแดดแรงมากๆๆ ( แอบเห็นพี่เหงื่อออกด้วย ... ) ผ่านพ้นไป กินเวลากว่าชั่วโมง.
ป๊ะ หาไรกินกัน ... เราก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย. เราเลือกกินเค้กกับน้ำเย็นๆ ( เค้กแอบแพง มาก!!!). เค้กชิ้นนิดเดียวแต่กินยังไงก็ไม่หมด ไม่รู้อิ่มอะไร ปกติเรากินเยอะมาก.
ป๊ะ ... 0๐0. ไปไหนคะ ? (เราก็ทำเป็นถามไปงั้นแหละ555) ก็เดินตามไปอย่างงงๆ. จนถึงที่หมาย... ที่นี่คือ.... (คำอธิบายสถานที่ที่อยู่ตรงหน้า ประดุจดังเป็นหุ่นส่วน ) และก็บังเอิญได้ห้องที่พี่เค้าชอบ ... (มาบ่อยจนรู้ทุกห้องละมั้ง แอบคิดในใจ เริ่มกังวลเบาๆ) บรรยากาศเงียบ ... เงียบ.... เงียบ... จนได้ยินเสียงลมหายใจ ... เปิดทีวีสิค่ะ รออะไร... อย่าเปิดเลยเดี่ยวจะเห็นอะไรที่หนูไม่อยากเห็น >> เสียของพี่ดังขึ้นเมื่อเราหยิบรีโมท แต่.....ก็ไม่ทัน***พ้าม!!!!!! >>> MTV ( คิดว่าจะเจออะไรกันคะ) ค่อยยังชั่ว ไม่เงียบละ 555.
เราก็นั่งที่พื้น จ้องทีวีที่กำลังฉายซีรี่ย์สืบสวนอย่างตั้งใจ ติ๊ด พรึบ! เฮ้ยยย. ปิดทำไมอะคะ ?? >> หนูสนใจทีวีมากกว่าพี่ ไม่พูดเฉยๆค่ะ. เข้ามานั่งตัวติดข้างหลังเลย แล้วยังเอาจมูกมาดมๆอีก ด้วยความตกใจและจั๊กจี้ เราก็สะดุ้งและขยับหนี แต่ก็ไม่เป็นผลค่ะ เพราะพี่ชายใจดีที่เจอเมื่อกี้ กลายร่างเป็นปลาหมึกไปแล้ว >> ผมหนูหอมจัง "....เงียบ (ไม่รู้ว่าตัวเองเกร็งมากแค่ไหน แต่ไม่กล้าพูดอะไรเลย หลบตา มุดตัว แต่ก็ไม่ทำให้อีกคนละความพยายามไปเลย ) พี่ก็ซุกซน และดื้อพอสมควรเลยค่ะ(ไม่รู้ว่าปกติซนแบบนี้รึป่าว). เสียงพูดดุๆของเราที่คอยเตือน กลายเป็นการพูดคนเดียวไปซะงั้น( อ้างอิงจาก HW. 18 )
เวลาผ่านไปรวดเร็ว นี่เรามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร ตรงที่มีอีกคนนั่งตัวติดหลัง และกอดแน่นอยู่แบบนี้. ฟุดฟิดๆ. เสียงลมหายใจเหมือนพยายามดมอะไร >> ตัวหอมจังเลย ( =^^= ) เรายังคงไม่พูดอะไรเหมือนเดิม. (ก็ไม่รู้จะตอบอะไร ใจสั่นตลอดเวลา ) แต่การกอดกันแบบนี้ทำให้รู้สึกอบบอุ่นดี และสิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือ. แอร์เย็นจนเราหนาวตัวสั่น แต่อีกคนเหงื่อท่วมเลยค่ะ. 555.
>>> มาถึงเรื่องถ่ายรูป <<<
ก็อย่างที่เห็นกันใน HW. 18 นะคะ คุณพี่ก็ลืมกล้องมา อาจเพราะเราเองก็ไม่ได้รับปากว่าจะถ่ายรูป และไม่รับปากว่าจะมาด้วย แต่ด้วยเหตุรถชน ทำให้ความรู้สึกมันเปลี่นยไปเร็วมาก....จากที่มีเกาะป้องกันตัวเต็มที่.... กลายเป็นเด็กน้อยแสนว่าง่ายไปเลย นี่คงเป็นที่มาของ my destiny อย่างที่พี่บอกไว้
ถึงแม้ว่าในห้องสี่เหลี่ยมนั้นจะมีเรื่องน่าจดจำมากหมาย. แต่ที่น่าประทับใจคือ >>ตอนที่พี่ถือเอกสารเต็มมือ ยืนตากแดด มีเหงื่อไหลเป็นเม็ดๆเคลียร์ปัญหาที่เราทำไว้ โดยไม่แสดงท่าทีหงุดหงิดเลย. นี่อาจไม่ใช่แค่ My destiny แต่เป็น we are destiny ก็ได้. ^^
Nice to see you ma bro.
