ถ้าถึงวันนั้นโซยังมีชีวิตอยู่ก็จะเข้าป่าค่ะ
กลับไปอยู่บ้านเกิดของแม่
ปลูกบ้านดินหลังน้อยอยู่ที่นั่น
ที่ๆไม่มีไฟฟ้า
ที่ๆไม่มีถนนให้รถเข้า มีแค่ทางเท้าให้เดิน
ที่ๆต้องหุงข้าวด้วยเตาถ่าน
ที่ๆมีเพื่อนบ้านเป็นช้างป่ากับหมีควาย
ที่ๆภูเขาโอบล้อมสี่ด้าน
มีลำห้วยไหลผ่านตรงท้ายไร่
วันไหนฝนตก หลังฝนซาจะมีหมอกลอยอ้อยอิ่งอยู่บนยอดเขา หน้าหนาวพอหมอกลงจัดบ้านหลังน้อยของโซคงเหมือนอยู่ในเมืองลับแล
ปล.อันที่จริงพื้นที่รอบๆที่แปลงนั้นเจริญมากแล้วค่ะ จะมีก็แต่ตรงนั้นที่ยังไม่มีอะไร ขนาดช้างยังชอบ ติดใจมาอยู่ถาวรไม่ไปไหน แล้วโซจะไม่ชอบได้ยังไง โซก็ช้างเหมือนกัน
