#พี่เจ้าของการบ้าน น้องมาเเย้วตามสัญญา ~~~
ปล. การบ้านช้าหน่อย อ๋อยยยยย .. อย่าโกธาน้องนะคะ 5555+
..คนเราถ้าจะได้เจอ ถึงเเม้จะใช้เวลานานเเค่ไหนก็คงต้องได้โคจรมาเจอกันตามกาลเวลาที่สมควร ..
~~เช่นเดียวกับน้องลิงกับพี่หมีใหญ่
ย้อนไปเมื่อปีกว่าๆจะได้ พี่หมีใหญ่ได้ pm มาทำความรู้จักกันกับน้องลิง ตามสูตรแนะนำตัว เล่นมุข เเละพาโม้ออกนอกโลกไป 5555+
..นิสัยพี่หมีใหญ่ เป็นคนตรงๆ คิดอะไรก็พูดเลย ขี้น้อยใจด้วย เป็นคนคอยเปิดประเด็นเรื่องที่เราคุยกันด้วยบ่อยๆ ประสบการณ์กับน้องๆอ่ะเหรอ พี่หมีใหญ่นั้นมีมากมายยย
เเล้วทำไมเราถึงไม่ได้เจอกันน้าาาา
?
.. เพราะสิ่งที่พี่หมีใหญ่ตามหา น้องลิงคงไม่สามารถทำให้ได้ พี่หมีใหญ่เองตามหาน้องที่น่าพิศวาส กอดได้ หอมได้ โอบได้ ฟิวเเฟน .. เเต่ เเหมๆๆๆ ไม่ใช่ทางน้องลิงเลยโน๊ะ ถ้าหน้าประหลาดสายโหดคงพอได้
ก่อนบทสนทนาของเราจะหายไป มีหลายสิ่งที่พี่หมีใหญ่ได้ฝากเอาไว้ คือ .....
-ขนมเยอะเเยะ ที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี ส่งตรงถึงบ้านน้องลิง 5555+
-ปฏิทินที่ให้น้องลิงไว้กา นับว่าเราไม่ได้คุยกันนานเท่าไหร่เเล้ว ^^
-และคำสัญญาที่คิดว่าพี่คงไม่น่าจำได้ด้วยซ้ำ
ช่วงที่เราไม่คุยกัน น้องลิงเองก็หายไปจากเว็บเช่นกัน สิ่งที่น่าตกใจเมื่อกลับมาเล่น คือ pm ของพี่หมีใหญ่ สิ่งเเรกที่ทำคือการให้ไลน์เพื่อการติดต่อกันอีกครั้ง
พี่หมีใหญ่ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลงเลย ยกเว้นรอบนี้ยอมควงน้องลิงเเบบน้องเฉยๆได้ ชนิดว่าชั้นจะพาเธอกินให้อ้วนไปเลย 5555+ (กับคำพูดจิกๆ ว่า..นี่อะไรเเตะต้องไม่ได้เลย เอามานั่งดูเล่น)
..เราไม่ได้นัดกันปุ๊บปั๊บ เราใช้เวลาคุยกันสักระยะนึง พิเศษตรงที่พี่หมีใหญ่ยังคงจำรายละเอียดของน้องลิงได้ครบ เเทบมิตกหล่นเลย งานขนมก็ยังมีมาให้เหมือนเดิม ชนิดส่งตรงถึงบ้าน (น้องลิงปฏิเสธไม่ได้จริงๆ พี่หมีใหญ่เขาเก่งเลือกสรรของอร่อย มาอ่อยจนต้องยอม 5555+) อีกข้อที่ขาดไม่ได้คือคำสัญญาที่นางจำได้ ^^
แถ่นแถ้นนนนนนนน~~~~ ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนฟูสีครีม ที่ส่งมาพร้อมกับขนมเเสนอร่อย ^^3~~
อ๊ายยยยย!!!! น้องลิงไม่รู้ว่าจะดีใจกับอะไรดี ขนม รึ ตุ๊กตาหมีนี่ดี ฟินทั้งคู่ ^^ (ทุกวันนี้เจ้าหมีนอนเต็มที่นอนเลยจร้าาา)
และนี่คือที่มาฉายาของพี่หมีใหญ่ :')
และเเล้วก็ถึงวันที่เราได้เจอกัน..
น้องลิงนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมาเเสนง่ายสะดวกสบาย เเต่ทำไมหนูหลงออกผิดทาง 5555+
ลำบากลำบนพี่หมีใหญ่ต้องเดินมารับถึงที่ (น้องขอโต๊ด..)
แอบบอกว่าตลอดทริปพี่หมีใหญ่เองเป็นคนเลือกสรรมาหมดทุกอย่างเป็นอย่างดี .. ^^
สถานที่เเรก ณ ร้าน Hollys Coffee
*** น้องลิงนี้ฟินอย่างเเรง อร่อยสมที่พี่หมีใหญ่เชียร์ไว้ ชนิดว่าน้องลิงนั่งหม่ำคนเดียวหมดเลย ปล่อยให้พี่ดื่มเเต่กาเเฟ กับคำพูดที่ว่า เห็นน้องลิงกินได้พี่ก็สบายใจ 5555+
เรานั่งคุยกันไปต่างๆนาๆ เน้นปรับทุกข์สุข ตามประสา คนคุยกันตลอดๆ รู้เรื่องกันบ้าง ใช้เวลาโม้กันนานพอสมควร ก็ถึงเวลาเปลี่ยนสถานที่..
สถานีต่อมาคือ art in paradise bangkok
.. สถานีนี้ดี๊ ดี มีความตื่นตาตื่นใจ เเถมนานทีมีผู้ชายคอยถ่ายรูปให้น้องลิงด้วย ชื่นจายยยยยยยย งานนี้น้องลิงกะมาเอารูปเต็มที่ (วันนี้จัดเเจงหยิบชุดเอี๊ยมกระโปรงชมพู เสื้อกล้ามคอเต่า งานเเบ๋วมาทันใด) เเต่ละมุมขอบอกเลยสวยมากกกกกก จินตนาการท่าทางที่จะถ่ายรูปได้หลากหลาย ถึงเเม้คนไม่สวย รูปก็ดันออกมาสวยได้ 5555+
พี่หมีใหญ่ช่างภาพจำเป็นน่ารัก จัดท่าทางให้ด้วย แถมตัวเองก็ยังจะไม่ยอมเป็นนายเเบบให้น้องลิงถ่ายรูปให้ซะอีก ยื้อยุดฉุดกันตั้งนานกว่าจะยอม .. ภาพที่ออกมาก็น่ารักเขินๆ เกร็งๆ 5555+
งานยากของเราดันอยู่ที่ฉากภายในบ้านที่กลับหัวกลับหาง เล่นเอาเราทำท่าไม่ถูกเลย เซ็ตเเรกที่ถ่ายไหงรูปออกมาธรรมดามากกกกก น้องลิงถึงขั้นขอพี่หมีใหญ่ถ่ายให้ใหม่ .. รอบนี้เราศึกษาดูงาน แอบดูคนอื่นโพสท่ากันก่อน เเล้วเเอบทำตาม ^^
จับใจความจากการศึกษาดูงานได้ดังนี้ คืออย่าอาย มีเท่าไหร่ใส่ไป งานนี้ฉีกเเข้ง ฉีกขา กระโปรงเปิดกันดูวุ่นวาย เสียดายใส่สเตมา อดโชว์แขกเลย 5555+
น้องลิงเองถ้าตีลังกาได้คงทำไปเเล้ว เท่าที่ชุดทำได้ตอนนี้ก็เกินงามพอประมาณ เเต่ภาพที่ออกมาดูคุ้มค่า เเละเป็นที่น่าพึงพอใจ ^^ (ชื่นชมตากล้องคนเก่ง)
ก่อนกลับเราทั้งคู่เเชะรูปคู่กันก่อนสักภาพ โดยการไหว้วานคุณลุงที่ดูเราถ่ายรูปอย่างขำๆ ซึ่งท่านก็ใจดีถ่ายให้
ใช้เเรงไปกับการโพสท่าถ่ายรูปเยอะ พี่หมีใหญ่รู้ใจว่าน้องลิงเริ่มหิว นำพาร่างน้องลิงเดินทางต่อไปเพิ่มพลัง ...
ณ. ร้านฮั่วเซงฮง .. (บรรยากาศชวนหิว)
หน้าที่ของน้องลิงคือนั่งยิ้มๆ มองดูพี่หมีใหญ่สั่งอาหารชุดใหญ่ไฟกระพริบมาเต็มโต๊ะ ก่อนพี่หมีใหญ่จะขอตัวไปสั่งของข้างนอก (น้องลิงคงไม่โดนเทน้า) นั่งรอเพลินๆ อาหารก็มาเสริฟ มีความหอมปู หอมกุ้ง ยอมรับเลยว่าพี่หมีใหญ่จำรายละเอียดได้หมดจริงๆ รู้ว่าน้องลิงชอบอาหารทะเล ก็จัดมาครบทีม 5555+
ของมาเสริฟครบ พี่หมีใหญ่ก็กลับมาเหมือนรู้เวลา ถึงโต๊ะก็จัดเเจงตัก ตัก ตัก ตัก จัดให้น้องลิงซะเต็มจาน นี่กลัวน้องลิงไม่ได้กลิ้งกลับบ้านชิมิคะ อาหารอร่อยทุกเมนู บรรยากาศดี คู่สนทนาคุยกันสนุกสนาน งานนี้เหมือนน้องลิงมากับพี่ชายจริงๆ เป็นกันเองชนิดไม่ต้องห่วงสวย (เพราะไม่มีอยู่เเล้ว) คุยกันจนน้ำลายเเตกฟอง คุยกันไปเรื่อยยยย 5555+
ทานเสร็จเราก็พากันชิ่ง เอ๊ย!!! จ่ายเงิน เช็คบิล :')
ถึงเวลาน้องลิงใกล้จะกลับ เเต่พี่หมีใหญ่เองก็ยังคงอ่อยน้องลิงอย่างต่อเนื่อง พาเดินไปต่อที่ร้านซาลาเปาเจ้าดัง ของฝากรวมไปถึงคนในครอบครัวน้องลิงด้วย ยังมิพอ ยังมีเค้กเเสนอร่อยอีกหลายชิ้นที่เเอบมาสั่งไว้ให้ตอนขอตัวออกมาจากร้านอาหาร เรียกได้ว่าอ่อยมาขนาดนี้ น้องลิงทำได้เพียงเดินตามต้อยๆๆๆ อย่างไม่ขัดขืน ^^
ถึงเวลากลับบ้านเเย้วสินะ T_T"
เราเกี่ยงกันอยู่นาน พี่หมีใหญ่เองก็จะอาสาไปส่งน้องลิง ส่วนน้องลิงก็เห็นว่าอีกไม่กี่สถานีพี่หมีใหญ่เองก็จะถึงบ้านเเล้ว ไม่อยากให้วนไปวนมา สรุปได้ว่า คนละครึ่งทาง 555 พี่หมีใหญ่เดินมาส่งน้องลิง เเต่คงเห็นว่าน้องลิงเดินช้า จู่ๆ ก็คาดไม่ถึง พี่หมีใหญ่คว้ามือของน้องลิงไปจับ เเถมกระชับเพิ่มความเเน่น คงกลัวลิงหาย น้องลิงอ่ะเหรอ เดินตามเเบบงุนงง ตกใจเล็กน้อย ทั้งทริปแทบไม่โดนตัวอยู่ๆ ก็โดนจับมือ อยากฟินก็ไม่บอก 5555+
จับมือกันมา ส่งกันถึงสถานี ตามธรรมเนียม กอดกันสักนิดก่อนจากลา โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คำบอกลาที่ไม่อยากกล่าว เสมือนจะไม่ได้เจออีก
พร้อมกับคำขอบคุณสั้นๆ เเต่แทนทั้งหมดของทริปดีๆ ^^
#ขอบคุณตากล้องตัวใหญ่ ที่รูปส่งมาให้รวดเร็วทันใจ
#ขอบคุณของและสถานที่ ที่สรรหามาให้
#ขอบคุณที่ยอมให้หนูมาเป็นน้อง แบบที่รู้สึกว่าหนูมีพี่ชายจริงๆ
#ขอบคุณของฝาก เเละของที่ส่งตรงถึงบ้าน
#ขอบคุณซานต้าของน้องลิง
