สวัสดีค่ะ บันนี่มาเขียนการบ้านอีกฉบับ เป็นประสบการณ์ดีๆที่ได้เจอคนดีๆในเวปนะคะ พี่ๆหลายท่านที่บันนี่ค้างการบ้านไว้ ต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ หรือพี่ๆที่อยากจะนัดบันนี่แต่บันนี่ไม่ว่างจริงๆ ต้องขออภัยอย่างสูงเลยค่ะ แต่ไม่ว่ากันเนอะ ตั้งแต่ต้นเดือนหน้าบันนี่ว่าง~ ใครอยากจับจองก็ทักมานัดกันได้นะคะ ^^
หลายๆคนคงคุ้นตากับการบ้านฉบับนี้เพราะทั้งหมดคือคนๆเดียวกันค่ะ แต่ที่ลบไปเพราะมีเหตุผลบางอย่าง บันนี่เลยขอนำมารีเมคอีกรอบเลยละกัน
บันนี่ของแทนพี่คนนี้ว่าพี่ G แล้วกันนะคะ
บันนี่รู้จักพี่ G เพราะพี่เค้าโพสหาคนดูแล (อินี่เอาอีกแล้วรึ55) บันนี่ตลกอย่างนึงนะคะ ตัวเองรับงานจ้างเที่ยวแต่ชอบแอดไปหาพี่ที่เค้าหาน้องดูแล แต่ถ้าถามว่าจะให้มาดูแลมั้ย ก็ม่ายอ่ะ55 เนียนๆไปกับเค้ามั่งเพราะพี่เค้าลงในทู้ว่า หน้าตาดี!!! อ้ากกกกก กล้าลงก็กล้าทัก55555 บันนี่เลยพิมพ์ไปแนะนำตัวสั้นๆ หลังจากนั้นก็นัดเจอกัน แต่เป็นการเจอกันที่กระทันหันพอสมควรเพราะว่าคืนก่อนหน้าที่จะไปเจอพี่เค้าบันนี่มีนัดแฮงค์เอ้าท์ไว้กับเพื่อนอยู่ก่อนแล้ว ทำให้วันถัดมาบันนี่เลทนัดพี่เค้า2ชั่วโมง T^T เพราะบันนี่ยังเมาค้างนอนกลิ้งอยู่ ตกใจมาก รีบคว้ามือถือ เข้าเวป อ้ากกกกพี่ส่ง pm มาเพียบเลย เบอร์ก็ไม่มี แถมพี่เค้าเพิ่งเข้ามาครั้งแรก ลงเบอร์ก็ลงไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าเวปเค้าไม่ให้ลง55 ไอเราก็ลุ้นนะว่าวันนี้จะได้เจอกันไหม แต่สุดท้ายพี่บอกมาว่า พี่ยังอยู่ครับ โอเครรรรรร หนูนี่รีบอาบน้ำให้ไวเลยค่ะ แต่งตัว แต่งหน้าด้วยความเร็วแสง ผมเผ้าก็สางๆมันไปงั้นแหละ เพราะเมื่อคืนทำทรงมาีพอสมควร /แต่แอบมีกลิ่นนิดๆ55 พอเจอกันคุณพี่G ก็พาเราไปนั่งจิบน้ำชายามบ่าย (เพราะเลยเวลาอาหารเที่ยงมาแล้ว) ที่โรงแรมS ด้วยความที่มาครั้งแรก บันนี่แอบทำอะไรเปิ่นๆไปอยู่หลายรอบเหมือนกัน ลิฟต์พุ่งไปชั้น9ไวมากกก แต่นี้บันนี่ก็ตื่นเต้นแล้ว55 บอกก่อนเลยว่าบันนี่เป็นคนที่ตื่นเต้นกับอะไรง่ายมาก คงไม่ต้องบอกแล้วใช่ไหมคะว่าทำไมถึงเป็น BunnyR
เราคุยกันเรื่องของพี่ G ซะส่วนใหญ่ พี่มาพร้อมกับหัวใจช้ำๆ บันนี่เข้าใจเลยนะ ถึงพี่เค้าจะบ่นจะพูดอะไรแต่เรื่องเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา บันนี่ก็เข้าใจเค้ามากๆ เพราะบันนี่ก็เคยเป็นมาก่อน ทำให้บันนี่รู้สึกอยากทำให้เค้ามีความสุข อยากให้พี่เค้ามีรอยยิ้มกลับบ้านไปมากกว่า บันนี่ให้คำแนะนำเท่าที่บันนี่พอจะนึกได้ เรานั่งทานขนมไป(ภาพแรก) พี่ก็จิบน้ำชาไป มาการองนี่อร่อยมาก เป็นของหวานชิ้นสุดท้ายของที่นี่ แล้วเราก็พากันไปทานอาหารค่ำที่เซนทรัลเวิลด์ ก่อนกลับ พี่G ให้ค่าขนมบันนี่มามากกว่าที่บันนี่ตั้งใจไว้ซะอีก บันนี่กล่าวขอบคุณพี่เค้าที่เอ็นดูบันนี่ เราเดินไปเรียกรถที่สยาม พี่G ก็กลับทางเดียวกับเรา(ที่พักดั๊นอยู่ใกล้ๆกันอีกกกก) ระหว่างที่เดินจากเซนเวิลไปสยาม บันนี่ขอเดินจับมือพี่หน่อยได้ไหม พี่บอกเหตุผลมา เราก็อ๋อออ โอเคๆ พอขึ้นรถ พี่G แบมือออกมาทางบันนี่ ^^ อื้มมมม มือนุ๊มนุ่ม55 /หลอกแต๊ะอั๋งหนุ่มอีกแย้วววววบันนี่เอ๊ย เราแยกย้ายกลับด้วยรอยยิ้ม และความรู้สึกดีๆ บันนี่ดีใจมากๆที่ตัดสินใจแงะตัวเองออกจากที่นอนมาหาพี่ G ไม่อย่างนั้นบันนี่คงเสียใจมากแน่ๆที่ไม่ออกมา
นัดที่2 นี่อาจเรียกได้ว่าเป็นนัดที่กระทันหันอีกนัดเหมือนกัน ระหว่างบันนี่กับพี่ G เพราะพี่เค้าอยู่ๆลูกค้าก็ยกเลิกนัดกระทันหันทำให้ผู้ใหญ่ดื้อมีเวลาแว้บมาพาเราไปทานข้าวเย็นที่รร.S อีก แต่รอบนี้เรามาแก้มือจากรอบที่แล้วที่ไปทานกุ้งแล้วนั่งช็อคกับราคา อร่อยมั้ยก็อร่อย แต่มันมีน้อยมากๆๆ ครั้งนี้คุณพี่เลยจัดหนักพามาทานบุฟเฟต์ให้หนำใจกันไปข้าง บันนี่ตื่นเต้นอีกแล้ว เพราะไม่เคยมา ทุกอย่างดูแปลกใหม่สำหรับบันนี่ไปหมด พี่สอนเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร การใช้ช้อนส้อมการใช้มีด บันนี่นั่งฟังอย่างตั้งใจ พี่G อาการดีขึ้นจากครั้งที่แล้วพอสมควร ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันพี่Gยิ้ม และหัวเราะมากขึ้น แกะกุ้งให้บันนี่ทาน ปกติบันนี่ชอบแกะกุ้งเองเพราะไม่มีใครแกะกุ้งได้ถูกใจบันนี่เลย แต่งานนี้พี่ทำได้ดีมากค่ะ บันนี่เลยแอบแชะภาพมาอวดเพื่อนๆ ว่ากุ้งที่พี่Gแกะนั้นสวยงามขนาดไหน^^ สักพักก็มีเจ้าลอบส์เตอร์ตัวเขื่องมาเสริฟ อู้วหูวววววว บันนี่ตาโตเลย จะแงะยังไงฟะเนี่ย บันนี่แงะไม่เป็น555 เนื้อมันแน่นนนและหวานมากๆ บวกกับเครื่องเทศด้วยแล้ว อื้อหืออออ ฟิน~~~~
บันนี่ตบท้ายด้วยขนมหวาน แต่ลืมถ่ายรูปมาเพราะมัวแต่เม้าเรื่องไอติมกันอยู่ ก่อนแยกย้ายกลับ บันนี่เห็นพี่เค้าอมยิ้ม แค่นี้บันนี่ก็ดีใจมากๆแล้ว แต่วันนี้บันนี่มีธุระต้องไปต่อเลยไม่ได้กลับกับพี่G เราแยกย้ายกันหน้าบีทีเอส บันนี่มีความสุขจัง^^
นัดที่3 นัดครั้งนี้เป็นแบบแผนและทางการมากขึ้น เพราะวันนี้บันนี่ได้ไปทำงานกับพี่เค้าจริงๆน่ะสิ! ตอนแรกบันนี่นึกว่าพี่เค้าพูดเล่น แต่ที่ไหนได้ เค้าเอาจริงเว้ย555
พี่G รีเควส์มาว่าให้บันนี่แต่งตัวเป็นทางการไปนิสนึงนะ เอาเรียบร้อยๆ โยนโจทย์มาให้ยากสสสสส์จังพี่จ๋าT^T
ชุดทั้งตู้ของบันนี่หาความเรียบร้อยได้0.2%เองมั้ง 555555
ในที่สุดบันนี่ก็หาชุดที่(คิด)ว่าเรียบร้อยได้ ^0^
พอขึ้นรถปุ๊บเราก็จับมือกันปั๊บ /อาการนี้เริ่มสนิทกันแล้วฮ่าๆ
สักพักพี่ก็เล่าเรื่องของน้องคนเก่าของเค้า ว่าเค้ามาเจอกันโดยบังเอิน แถมยังว่าบันนี่อีกนะ ว่าบันนี่มาทำดีกับพี่Gแบบนี้เพราะหน้าที่ เอาจริงๆบันนี่ไม่ได้อะไรนะ แต่อย่ามาพาดพิงหรือตัดสินชั้นย่ะนังชะนีหน้าบู้ อันนี้เริ่มฉุนขึ้นมาหน่อยๆและ
ที่บันนี่มารับงานจ้างเที่ยวน้องจากจะได้เงินแล้ว สิ่งที่บันนี่ได้มีค่ามากกว่านั้น คือมิตรภาพดีๆ คือรอยยิ้ม คือความสบายใจความสุข นะรู้ไหม บันนี่อยากเป็นคนที่มอบพลังงานบวกให้กับพี่ๆที่เจออะไรหนักๆมามากมาย บันนี่อยากเห็นทุกคนที่มากับบันนี่กลับไปพร้อมความรู้สึกดีๆ ก็เท่านั้น
สักพักพี่ G บอกว่ามีของจะให้ พอดีพี่อ่านกระทู้บีบี พี่เลยนึกได้ ^^ พี่Gพูดพลางหยิบถุงสีน้ำเงินเข้มอันเล็กๆออกมาจากเป้ของเค้า /ตัดภาพมาทางเรา นั่งทำหน้าช็อกไปเรียบร้อยแล้ว -0- มันคืออะไรอ่ะเพ่
อ่ะเราลองเปิดดูสิ ^^
หูยยย บอกตามตรงว่าบันนี่ไม่เคยคิดที่จะซื้ออะไรแบบนี้มาใส่เลย สวยมั้ย มันก็สวยแหละ แต่มันแพงงงงและมีราคาพอสมควร บันนี่รู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูก
กำไลข้อมือสีขาว เป็นแบบวงๆ มันสวยมากเลย
บันนี่หันไปยิ้มและขอบคุณพี่เค้าอีกครั้ง และขอให้พี่เค้าช่วยใส่ให้บันนี่หน่อย
พี่Gบอกว่าพี่ตั้งใจเลือกมากเลยนะ เพราะสังเกตดูบีบีใส่แต่ชุดสีดำ พี่บอกเค้าว่าเราลุคประมาณนี้ๆ
แต่งตัวแนวนี้ๆ สีผิวแบบนี้ พี่พูดพลางใส่กำไลข้อมือให้เรา
บันนี่รู้สึกว่าของชิ้นนี้ถูกมากเลยถ้าเทียบกับความตั้งใจของพี่
มันมีค่าและมีเรื่องราวในตัวของมัน ขอบคุณนะคะ ตั้งแต่รู้จักพี่ G บันนี่พูดคำนี้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
เราไปถึงที่หมาย พี่ G ให้บันนี่เป็นคนเลือกร้านให้ลูกค้า โอ้โห ตายละ เรามันปากกินอะไรก็อร่อย แล้วลูกค้าพี่เค้าจะชอบไหมเนี้ยยย แต่ บันนี่ก็ทำได้ดีค่าาา ร้านที่บันนี่เลือกเป็นที่น่าพึงพอใจในระดับนึงเลยนะ เพราะดูลูกค้าพี่ G เค้าเอนจอยกับการกินพอสมควร แค่นี้บันนี่ก็ดีใจละค่าาา เรานั่งคุยกันสี่คน ออกแนวสนุกสนานมากกว่าตึงเครียด อาจเป็นเพราะบันนี่เข้ากับคนง่ายเลยไม่เป็นปัญหาอะไร อีกทั้งเนื้อหาที่คุย เป็นเรื่องที่บันนี่ให้ความสนใจเลยพอมีความรู้มาบ้าง (บันนี่เป็นคนชอบอ่านหนังสือ ชอบเขียนเลยทำให้ไม่มีปัญหาอะไร) แอบบอกว่าเราพาลูกค้ากับพี่G เดินหลงด้วยแหละ >.< เพราะเราไม่ชำนาญทาง ไปเองทำไรก็เดินหลงมันทู้กที ขอโทษงับบบบ พอถึงเวลา เราจึงแยกย้ายกับลูกค้า พี่G ถามเราว่าจะไปไหนดี อืมมมม
อิท่าไหนไม่รู้ เรามาโผล่คอนโดชั้นสูงๆเฉยเลย
เดินตามพี่เค้ามาแบบงงๆ
คิดอะไรกันอยู่หร๋ออออ แน่ะๆ
เรามาเป็นที่ปรึกษาให้กับพี่ G เค้าจ้า นั่งคิดงานไปเขียนไปเรียบเรียงคำพูดไป สนุกดีนะ ได้ทำงานแบบนี้
คงเป็นงานที่เราถนัดด้วยล่ะ เลยทำให้งานเสร็จไวมากๆๆๆๆ 55 เป็นไงล่าาา เห็นบันนี่ติ๊งต๊องๆแบบนี้เค้าก็มีโมเมนต์เป็นการเป็นงานเหมือนกันน้าาาาา สักพักเราบอกพี่ G ว่าไปนอนพักไปเห็นบ่นเมื่อยหลังนานแล้ว ส่วนเราก็นั่งเล่นมือถืออยู่ตรงโต๊ะกินข้าว พี่ G ไปนอนกลิ้งสักพักก็คุยกับเราเรื่องอะไรไม่รู้จำดีเทลไม่ได้ สงสัยพี่เค้าจะว่างเกินไป พี่ G เดินเข้ามาทางด้านหลังแล้วกอดบันนี่เหมือนลูกลิง แล้วทำเสียงหวานๆใส่
มาคอนโดกับพี่ไม่กลัวพี่หรอ
กลัวสิถามได้ -0-
.......
แต่เราก็มาทำงานไม่ใช่หรอ
ช่ายยย
เราจ้องหน้ากันสักพัก พี่ G แอบขโมยจุ๊บตอนเผลอ อื้มมม เนี้ยนะคนจีบผู้หญิงไม่เป็น จูบเก่งกว่าบันนี่อีก!
แถมเริ่มก่อนด้วยยยย งานนี้พี่ G เริ่มก่อนนะค้าาา บันนี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แถมวันนี้บันนี่แต่งตัวเรียบร้อยมากๆด้วย
โอ้ยยย ละมุนจิงๆค่ะคุณขา กลิ่นหอมจากตัวพี่เค้าไม่รู้ว่าเป็นน้ำหอมหรือแค่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ หอมแบบนุ่มๆไม่หวือหวา ได้กลิ่นแล้วรุ้สึกอบอุ่น อ่อนโยน และปลอดภัยในเวลาเดียวกัน เราเผลอซบไปตั้งหลายวินาทีก่อนที่พี่จะจับหน้าบันนี่มาจุ้บซ้ายจุ้บขวาอีกรอบ
เรานั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน พี่ G เริ่มนวดหลังให้บันนี่ พร้อมอธิบายกล้ามเนื้อแต่ละมัดไปด้วย
วันนั้นบันนี่โดนพี่เค้าแกล้งจนเดินแทบไม่ไหว เพราะพี่เค้าดั๊นรู้จุดอ่อนเราแล้วน่ะสิ!!!
นั่งงับๆๆๆจนบันนี่ขนลุกตัวสั่นไปหมด นั่งขำจนหมดแรงเลย5555 จั๊กจี๋มาก แถมวันนั้นบันนี่เพลียๆด้วยเพราะเมื่อคืนนอนเกือบเช้าเลยทำให้ไม่ค่อยมีแรงมาสู้กับคนขี้แกล้งเท่าไหร่ /รอบหน้าเจอกั๊นนนน บันนี่ขู่ไว้แล้ว55
ก่อนกลับ พี่ G ยื่นซองสีขาวให้เรา นี่ก็อึ้งอีกรอบ ก่อนจะรับไว้และขอบคุณพี่เค้าซ้ำๆ พี่ใจดีกับหนูมากๆเลย บันนี่กอดพี่Gอีกหนึ่งทีก่อนโดนคนขี้แกล้งจับล็อกตัวจั๊กจี๋อีกยก
ไม่มีแรงจะเดินแย้วววววววว และถึงเวลาเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ตื่นเช้ามาวันนี้บันนี่ตั้งใจมาเขียนการบ้านฉบับนี้เพราะมีคนอยากอ่าน^^
อยากจะบอกว่าหนูประทับใจพี่มากๆเลยนะคะ ตั้งแต่เมื่อวานที่พี่ใส่กำไลให้หนู
หนูใส่นอนด้วย เพราะตื่นมาจะได้คิดถึงพี่คนแรก แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆนะ >.<
จบแล้วค่ะการบ้านที่มัดรวมมา3ตอน เพราะคนเขียนเกิดอาการอินดี้ วันนี้บันนี่ขอลาไปก่อน สวัสดีค๊า~
