เรามาแชร์เรื่องดราม่ากันเถอะค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า..
โซเก็บของเก่า
พูดแบบบ้านๆก็เก็บขยะนั่นแหละ โซเก็บไว้ให้ยายแถวบ้านยายไม่ได้มีอาชืพอะไร เดือนๆนึงใช้เงินผู้สูงอายุถ้าจำไม่ผิดน่าจะ600บาทมั๊ง แถมต้องเลี้ยงหลานเล็กๆ2คน ลูกยายส่งเงินให้บ้างไม่ให้บ้าง บางทียายก็เก็บผักมาฝากขาย เอาจริงๆก็ขายแทบไม่ได้หรอกผักเ่ยวๆ เพราะผักเ่ยวๆนี่แหละทำให้โซรู้สึกว่าคนเรามันใจดำขึ้นทุกวัน มันแปลกพิลึกขายให้ใครก็ไม่มีคนซื้อ ติโน่นตินี่ แต่ถ้าโซซื้อแล้วให้เขาฟรี เขาก็เอากันทุกคน อย่างขนุน ยายเขาเอามาขายถุงใหญ่ๆเลย10บาท ได้เท่ากับใรตลาดที่ขาย20เลย แต่ก็ขายไม่ออก มี5ถุงโซก็ซื้อเอาไว้ แล้วแบ่งร้านข้างๆไป ก็เห็นกินกันหมด กินไปบ่นไป ไม่อร่อย จืด พิลึกคน ช่างติจริงๆขนุนหน้าฝนที่ไหนหวานกัน พูดไม่คิด
โซนับถือใจยายอยู่อย่างคือให้เงินเฉยๆยายจะไม่รับ แล้วยายอยู่มาได้ไง ข้าวสารแบบแข็งๆถังนึงก็200กว่าแล้ว กับรายได้ยายที่บางคนแค่กินวันเดียวก็หมดแล้ว
แล้วเมื่อเย็นนี้ตอนกำลังแยกของอยู่ดั้นเจออริเก่า
นางแขวะโซว่า...
จนๆไม่มีจะแ-กแล้วหรอถึงเก็บขยะขาย
แว๊บแรกที่รู้สึกเลยนะคะ
คือ...
อินี่ป๋าหมาก(คำผวน)ไม่เปลี่ยนเลย
เลยตอบไปสั้นๆว่า
"เสือก"
จบ
ึ
