อ่านเจอพี่ๆมาบ่น มาเตือน มาชี้ ว่าโอนแล้วหายจ้อย ยืมแล้วไม่คืน
อ่านเจอครั้งหนึ่งนานมาแล้วแต่จำไม่ได้ว่าพี่ท่านไหนแซวว่าชมรมคนกินหญ้ายินดีต้อนรับสมาชิกใหม่
อ่านเจอบ่อยครั้งที่ใจอ่อนอยากโอนช่วย(อดีตช่วยมามากจนลองช่วยด้วยการส่งเสริมอาชีพแต่แป้ก)แต่สุดท้ายต้องใจแข็งข้ามไปจนกว่าจะมั่นใจว่าเรื่องจิง
อ่านเจอเมื่อวานซืนตอนกลับถึงบ้านเกิดเจตแล่กนอนไม่หลับแล้วเข้ามาอ่านพบว่ามีน้องคนหนึ่งมาโพสหาคนรับเด็กไปอุปถัมภ์(อยากรับมากแต่กลัวเรื่องอื่นๆที่มองไม่ถึงจะตามมา)เลยตัดใจล้อกเอ้าท์แล้วออกไปเดินเที่ยวจนเช้า
เรื่องเหล่านี้สอนเราให้ใจแข็งขึ้นแม้อยากจะเข้าชมรมใจจะขาดแต่ชมรมเองคงไม่รับพิจารณา ฮาๆๆ
ย้อนกลับมาว่าเรื่องชมรมคนกินหญ้าไม่ยอมรับเป็นสมาชิก
รู้ไหมว่าสาเหตุที่ชมรมนี้ไม่มีวันรับผมเป็นสมาชิกเพราะอะไร?
เพราะว่าไม่ว่าผมจะโอนให้ใครจะกี่คนก็ตาม เงินที่ถูกรัดด้วยหนังสตื๊กอยู่ในกระเป๋ากางเกงในของผมเองแท้ๆจะมีใครจะมาล้วงได้ จิงปะ?
เมื่อเราจ่ายเงินนี้ออกไปก็ถือว่าไม่ใช่ของตนแล้วล่ะคับ
มีโอกาสไหนบ้างที่ชมรมนี้จะรับผมคับ อยากรู้อะ
