การบ้านที่มุ้งมิ้งสุดดดด เขินสุดดดดด เก็บไว้ตั้งนานเรื่องนี้ แต่จบไม่สวยนักค่ะ เป็นเรื่องที่เกิดแบบชั่วข้ามคืนมากๆ(แหนะ อย่าพึ่งคิดไปไกลค่ะ)
ได้คุยกะพี่คนนึงค่ะพี่เค้าเป็นหมอ คืนแรกพี่เค้าชวนคุยยาวเลยค่ะ คุยไปคุยมาปรากฎว่าคอนโดพี่เค้าอยู่ใกล้บ้านเรามากๆค่ะ เค้าเลยเอ่ยปากชวนnkไปนั่งเล่นห้องเค้าค่ะ
แหมมมมพี่หมอมุกเนี้ยเค้าเล่นกันโหลแล้ว 'มานั่งเล่นห้องพี่มั้ย' เนี่ย55555 แต่วันต่อมาไปออกกำลังกายเสร็จก็ไลน์หาพี่หมอค่ะ คิดว่าพี่หมอจะยังอยู่รพ.ซะอีกว่าจะชวนออกมาทานข้าวแต่พี่หมอบอกว่ากลับแล้ว แงๆ พี่หมอบอกมาหาที่ห้องสิ นี่ก็สองจิตสองใจค่ะอยากเจอก็อยากเจอแต่ก็กลัวพี่จะทำอะไรง่ะ
เลยถามว่าพี่จะไม่ทำอะไรเราใช่มั้ยพี่เค้าบอกไม่ทำหรอกก็เลยอ่ะไปก็ไปวะT^T พอไปถึงค่ะคุณหมอในชุดสบายๆขาวตี๋ดูแล้วเป็นคุณชายขี้สำอางสุดๆก้ลงมารับที่ลอบบี้ค่ะ ตัวก็หอมอีก งื้อเขินละลายยย
เข้าไปถึงก็เก้ๆกังๆค่ะทำตัวไม่ถูก พี่หมอก็จัดแจงหาน้ำให้ดื่มค่ะ มีการแซวเราว่าไปวิ่งเหงื่อท่วมเหม็นหมดแล้วอาบน้ำมั้ย nkยังคงกลัวค่ะ บอกไม่อาบ555 พี่ก็ชวนคุยค่ะ เปิดหนังไว้บนmacค่ะ เรานี่นั่งมองแทบหลบมุมห้องค่ะ พี่หมอบอกมานั่งนี่สิ เราก็หื้ออ คือโต๊ะทำงานมีเก้าอี้โยกอยู่ตัวเดียวค่ะ เราก็เดินไปหาถามว่าจะลุกให้เรานั่งหรอคะ พี่หมอส่ายหน้าค่ะทำมือแบบว่ามานั่งตักสิ #โอ๊ยเขินอีกรอบ>///< nkก็ว่าง่ายค่ะนั่งก็นั่งค่ะก็นั่งเกร็งกลัวพี่เค้าหนักค่ะแหะๆ
ชวนคุยไปอีกค่ะ nkเลยถามว่าพี่หมอหนักมั้ยคะ พี่หมอบอกไม่หนักจะหนักเพราะเราเกร็งนี่แหละ nkเลยทิ้งตัวพิงเต็มที่ค่ะพี่หมอก็โยกเก้าอี้เบาๆค่ะงื้อพี่หมอเนี่ยทั้งตัวนุ่มทั้งอบอุ่น พานั่งเก้าอี้โยกทำให้nkรู้สึกเป็นเด็กน้อยไปเลย
พอเริ่มจะเย็นค่ะพี่หมอพาเปลี่ยนมุมค่ะ ไปนั่งเล่นเปียโนริมหน้าต่าง โรแมนติกไปอีกค่ะ ละลายแล้วละลายอีกคนอะไรอ่อนโยนขนาด!! ร้องเพลงไปเล่นเปียโนไปมองวิวพระอาทิตย์ตกลงแม่น้ำที่ทอดยาวจากคอนโดชั้น30กว่า
พอพระอาทิตย์ตกnkก็ขอตัวกลับก่อนค่ะนัดเพื่อนทานข้าวไว้ค่ะ ทานเสร็จฝนก็เทเลยค่ะ เรากำลังจะกลับบ้าน ก็ไลน์หาพี่หมออีกครั้งค่ะ บอกพี่หมอเปียกฝนค่ะแต่อยากแวะไปหา พี่หมอก็บอกมาสิ เข้าห้องมามีแต่เราและพี่หมอค่ะ เขินค่ะยืนเป็นลูกหมาตกน้ำ น้ำหยดจากหัวติ๋งๆเลยค่ะ
พี่หมอบอกไปอาบน้ำมั้ยเดี๋ยวจะไม่สบายโอเคค่ะยอมอาบแล้วค่ะคราวนี้ อาบเสร็จแต่งตัวออกมาเรียบร้อยค่ะพี่หมอนั่งเล่นเปียโนรอ(ทำไมเขินอีกแล้วTT) ออกมานั่งปลายเตียงหัวแฉะไปอีกค่ะผมยังไม่เป่า คิ้วไม่มีแล้วด้วยTT บ่นอีกค่ะ "พี่หมอคะnkเจ็บสิวค่ะ สิวขึ้นค่ะ มดกัดขาด้วยค่ะ" ชี้ๆไปที่สิวเม็ดใหญ่2เม็ดที่อยู่บนหน้า พี่หมอก็เอายามาทาให้ค่ะ ถ้าทาเองเราก็จะบีบยาลงนิ้วแตะๆใช่ไหมคะ นี่สไตล์คุณหมอค่ะ บีบลงก้านสำลีแต้มอย่างเบามือ คนถูกทายานี่มองตาค้างค่ะ
ทาเสร็จไปเอายาอีกตัวมาค่ะ "ไหนมดกัดตรงไหน" ชี้ๆ "ตรงขาค่ะ" พี่หมอนั่งลงปลายเตียงเตรียมยาพร้อมทาค่ะ "ยื่นขามาสิ"
ตายค่ะชอตนี้ทั้งเขิลทั้งมองตาค้างค่อยๆยื่นขาไปอย่างเกรงใจพี่หมอก็ทายาอย่างเบามือค่ะ "อย่าเกานะเดี๋ยวขาลาย" nk"ขอบคุณค่ะ"พูดแบบใจลอยหลุดไปไกลแล้วโอ๊ยอยากจะเป็นคนไข้ของหมอไปทุกวันนTT ไม่พอค่ะยังเป่าผมให้อีก ผมแห้งแล้วทำไรดี พี่หมอบอกเมื่อยแล้วนอนแล้วนะ นี่ก็นั่งค้างอยู่ริมเตียงค่ะ5555 พี่หมอบอกมานอนข้างๆสิไม่ทำอะไรหรอก ก็นอนลงข้างๆค่ะ พี่หมอเอื้อมมือมาบอกขอกอดหน่อยนะ แล้วก็ก้มมาดมๆ "หอมแล้วไม่เหม็นๆเหมือนตอนกลางวันแล้ว" จนพี่หมอหลับตาค่ะแอบมองแกหลับสักพัก..เลยเอาคางเกยไหล่ขอกอดคืนบ้างละกันนะ
ตัวอุ่นๆหอมๆ สักพักพี่หมอถามไปออกกำลังกายมาปวดตัวไหม นวดให้นะ พี่หมอก็นวดคอนวดไหล่ให้แบบเบามือค่ะ เคลิ้มจนต้องบอกพี่หมอว่าพอแล้วค่ะ
กอดๆต่อเนอะนอนมองฝนที่ตกลงมาค่ะอากาศก็เย็นนะคะแต่อบอุ่นหัวใจแปลกๆ^^ จนพี่แกเอาหน้ามาใกล้ค่ะ เอาจมูกมาชนค่ะ!! nkตกใจหลบเลยง่ะ "โอเคไม่ก็ไม่"พี่หมอบอก นอนดูฝนต่อซักพักนาฬิกาก็บอกเวลาว่าดึกแล้วพี่หมอท่าจะง่วงแล้วจริงๆถามnkว่าคืนนี้นอนนี่ไหมตื่นมาค่อยกลับ ใจก็อยากอยู่ต่อนะคะTT แต่ต้องกลับค่ะ พี่หมอก็กอดลาค่ะ
วันต่อมาก็คุยกันนิดหน่อยค่ะคุยไปคุยมาก็มีหลายๆอย่างค่ะ คิดว่าไม่น่าเข้ากันได้ พี่หมอเลยบอก 'พี่ว่าnkคุยกะคนอื่นน่าจะดีกว่า' จากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยยย
แต่ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณที่มาสร้างความทรงจำดีๆให้แม้จะแค่เวลาไม่กี่ชั่วโมงค่ะ จบแล้ววขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะ
มีอีกไหมพี่หมอละมุนแบบนี้
