ฉันคิดว่ารัก
มันคือความผูกพัน
คิดว่ารักแท้ต้องเดิน
ผ่านวันและเวลา
ยิ่งเนิ่นนาน นานไปเท่าไร
ความรักยิ่งมีค่า
ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน
รักที่ฉันเคยเข้าใจ
ไม่คิดไม่ฝัน
เมื่อเธอผ่านเข้ามา~
วันนี้บันนี่ตัวรุมๆ แต่อารมดี๊ดีเลยเข้ามาร้องเพลง(เพี้ยนๆ)ให้ทุกคนได้ฟัง ^^
เพลงนี้บันนี่ส่งให้คนๆนึง ที่เพิ่งรู้จักกันได้ประมาณ2อาทิตย์
ไม่ต้องเดาให้ปวดหัวเลย ก็พี่ G นั่นแหละค่ะ
หลังจากลงการบ้านครั้งที่แล้วไปพี่ก็เข้ามาอ่าน แล้วแซวเราใหญ่เลย
เอาสิ แซวมาเลยๆ แต่อย่าให้เราแซวกลับน้าา >.<
ช่วงหลังเจอกันบ่อยขึ้นจนรู้สึกว่าเริ่มจำไม่ได้แล้วว่าที่เท่าไหร่ที่เจอกัน
เพราะบางครั้ง แวะมาส่งข้าว แวะมาจุ๊บ แล้วพี่G ก็กลับไปทำงาน
แต่คิดๆดูแล้ว ถ้าเราไม่ติดอะไรก็เจอกันแทบทุกวันเลย
ช่วงนี้สภาพจิตใจของเราสองคนดีขึ้นเยอะมากๆ มากแบบก้าวกระโดด
พี่เค้าหัวเราะได้เต็มเสียง ยิ้มจนตาหยี๋ มีความสุขกับเรื่องง่ายๆที่เราทำด้วยกัน
อารมดีจนคนรอบข้างทัก และคนรอบข้างก็พลอยอารมดีไปด้วย
ส่วนตัวบันนี่เอง ก็หายเหงา และรู้สึกเต็มมากขึ้น เต็มในที่นี้คือความรู้สึกนะคะ
คือไม่ต้องการใครอีกแล้ว... อื้ม จริงๆนะ ...บันนี่พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ตอนนี้แล้ว
พี่ G เคยบอกบันนี่ว่าถ้าคบกันพี่อนุญาตให้บันนี่ไปรับจ้างเที่ยวได้ แค่ดูแลตัวเองดีๆและอย่าไปแซ่บกับใคร
เพราะพี่เข้าใจงานของบันนี่ที่ทำให้คนอื่นมีความสุข ทำให้หายเศร้าได้ คงน่าเสียดายที่จะมีน้องดีๆหายไปอีก1คน
ซึ่งตอนนั้นบันนี่ไม่ได้ตอบอะไร แค่ยิ้มแล้วพาคุยเรื่องอื่น
แต่วันนี้บันนี่รู้สึกว่าบันนี่พอใจแล้ว มีหลายเหตุผลที่ทำให้บันนี่พอ
อย่างแรก เพราะ พี่เค้านั่นแหละ อย่างที่สอง เพราะบันนี่ไม่ได้ทำเป็นอาชีพจริงจังขนาดนั้น
อย่างที่สาม บันนี่จะเปิดเรียน คงไม่มีเวลาไปไหนมาไหนบ่อยๆแล้ว
มันเป็นเหตุผลรวมๆกันที่บันนี่กำลังจะห่างหายไปจากการรับจ้างเที่ยว (แต่เหตุผลข้อแรกนี่80%เลยน้า)
และพี่ G ก็ให้บันนี่ ทั้งๆที่บันนี่ไม่ได้ขอ ในจำนวนนั้นที่พี่ตั้งใจให้บันนี่ก็มีกินมีเก็บแล้ว
ทั้งด้ายร่างกายและด้านจิตใจที่ดีขึ้น บันนี่เลยรู้สึกว่า เค้ามีค่าพอที่จะทำให้บันนี่หยุดอยู่ที่เค้า
บันนี่ลบไลน์ อีกอัน ออกทันทีในวันที่บันนี่รู้สึกแบบนี้
บันนี่รู้สึกว่าการที่พี่ G ให้ไม่ใช่เพราะเรื่องอย่างว่า แต่บันนี่ก็ต้องทำงานแลกมาด้วยนะ
พี่เค้าจะสอนบันนี่ให้เดินไปในทางที่ดี บันนี่ต้องเก่งและสามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ตอนนี้บันนี่เลยมาเป็นที่ปรึกษาให้กับธุรกิจตัวนึงของพี่ G ซึ่งตัวบันนี่เองพอมีความรู้มาบ้าง
บันนี่ให้ทั้งคำปรึกษาและกำลังใจเต็มที่ คอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆ พยายามที่จะทำตรงนี้ให้สำเร็จไปด้วยกัน
เพราะมันคือสิ่งที่พี่ G รัก บันนี่ดูแววตาเค้าก็รู้ว่าพี่เค้าตั้งใจกับproject นี้มาก วัุกร์เลยนัดคุยเรื่องนี้กัน
พอคุยได้สักพัก คนข้างๆก็นั่งทำหน้า
แบบนี้ (เวลาเราคุยงานจะค่อนข้างจริงจังนิดนึง55)
พยายามซุกๆๆอ้อนๆๆ เราก็ไม่ยอมนะ จนพี่เค้ามาว่าขอเวลาพัก10นาทีนะ เค้าเหนื่อย เค้าอยากอ้อน
สรุปวันนั้นพี่ G ก็ได้พักจนกลับบ้าน ดูซิ้ น่าตีไหม งานก็ไม่ได้สรุปแถมยัง...มาซุกซนกับเราอีก
วันนั้นเราเพลียมาก ตัวร้อนจี๋ ไข้เกือบขึ้น โดนคนใจร้ายแกล้งจนหมดแรง
กำลังพิมพ์ๆอยู่ ดันหลับกลางอากาศไปดื้อๆซะงั้น เขินจัง
มาต่อดีกว่า >.<
วันเสาร์ นัดทานข้าวกัน วันนี้ฝนตกหนักมากแถมเวลาก็มีน้อยเพราะต้องเผื่อเวลาตอนกลับอีก
เดี๋ยวคนดีจะกลับเข้าคลินิกไม่ทันนัดคนไข้ตอน6โมง บันนี่พาไปทานอาหารแถวๆที่เราอยู่นั่นแหละ
ทานไปก็แซวกันไป อยู่ๆพี่G บอกว่า ถึงวันนั้นบันนี่เลื่อนนัด แต่ยังไงเราก็ต้องเจอกันอยู่ดี
บันนี่งง อ่ะ มันคือไรหย๋อ พี่เค้าเลยอธิบายว่า ว่าอะไรอ่ะ บันนี่ลืมแล้ว แต่มันเกี่ยวกับเรื่องที่เข้ากันได้เนี่ยแหละ
เพิ่งตื่นสมองมึนๆงงๆ แต่บันนี่จำความรู้สึกดีๆตอนนั้นได้นะ ว่าเขินมากเลย55
ก่อนกลับพี่ G โน้มตัวมาใกล้ๆแล้วบอกว่า...
พี่xxxจัดนะ แค่นั้นแหละบันนี่เขินหน้าร้อนฉ่าไปหมด อันตรายจริงๆผู้ชายคนนี้
ชอบทำตาหวานใส่ ทำเสียงอ้อนๆ มากอดๆซุกๆแล้วจัดการเราแบบไม่ทันตั้งตัว
พอรู้ตัวอีกทีก็...ฟินนนไปเรียบร้อย >///< วันนี้บันนี่มีความสุขมากเลย (แค่ได้เจอกันก็มีความสุขแล้วน้า)
ว้าาาา~ เผลอแปปๆจะตี1ละ บันนี่ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ฝนตกใส่รู้สึกเพลียๆยังไงไม่รู้ ^^
ปล. คงพักการบ้านไปอีกสักพักใหญ่ๆ ถ้าจะมาอีกทีคงมัดรวมกันมาอีกเช่นเดิม
เจอกันบ่อยจนเหนียงออกแล้ว(พากันกินตลอดดดด)
