การบ้านชิ้นแรกสำหรับสาวน้อยคนนี้
ปกติเป็นคนชอบอ่านมากกว่าเขียน เลยไม่ได้เขียนการบ้านซักที
"การบ้านนี้เป็นเรื่องราวความประทับใจของคุณอาของหนูค่ะ"
เคยบอกคุณอาว่าถ้าจะเขียนการบ้านคุณอาจะเป็นคนแรกเลย555
หนูรู้จักคุณอาเป็นคนแรก ตั้งแต่สมัครเข้าเวปครั้งแรกเลย
คุยกันมาตลอดๆ เจอครั้งแรกนี่ยิ่งสัมผัสถึงความอบอุ่นเลย
มาเข้าเรื่องที่จะเล่าดีก่า เมื่อวานคุณอาโทรหาช่วงบ่ายๆ พร้อมกับคำถามที่กระชับมาก
"โหลๆ ทำไรอยู่เอ๋ยเด็กน้อย เดี๋ยวอีก 1 ชั่โมงไปรับทานข้าวนะ" สั้นมาก555
วางสายปุป เราก็รีบสุดๆ มารับตรงเวลาจิงๆ คุณอาขับรถพาไปทานข้าวห้างใกล้ๆที่พักหนู
คงกลัวหนูหิว อิอิ ทานไปก็คุยกันไป คุณอาก็ถามนั่นถามนี่เหมือนไม่ได้คุยกันมานานงั้นแหละ555
เล่นเอาหนูตอบม่ายทันเลย คุยกันสนุกจนลืมเวลาไปเลย นั่งอยู่ในร้านเกือบ 3 ชั่วโมงแหนะ
ก่อนออกจากร้านก็มีเรื่องสารภาพกับคุณอา "คุณอาขาา หนูทำไม้แบตที่คุณอาซื้อให้พังไปแล้วนะคะ"พร้อมกับทำหน้าทำตาหน้าฉงฉาน จะได้ม่ายโดนดุ อิอิ ก็ไม่เคยโดนคุณอาดุเลย
พอออกจากร้านคุณอาก็พาแวะร้านกระเป๋า เราก็ทำหน้างงๆ แวะทำไมน๊า
คิดในใจหรือจะซื้อให้เด็กน้อนคนนี้น๊า(คิดเข้าข้างตัวเองตลอดๆ) แระก็มีเสียงทำให้ตื่นจากพวัง
คุณอา: "เลือกสิคะจะเอาใบไหน"
เด็กน้อย: "เอ๊ะ!!คุณอาจะซื้อให้หนูเหรอคะ"
คุณอา: "555ก็ช่ายสิ เป็นรางวัลปลอบใจที่ทำไม้แบตพัง"
เด็กน้อย: "มีแบบนี้ด้วยเหรอคะ ทำหน้าแบบงงๆ"
คุณอา: "มีสิ555"
สุดท้ายก็ได้กระเป๋าแบรด์นที่ชอบมา 1 ใบ คุณอาน่ารักที่สุด จำได้ด้วยว่าหลานคนนี้ชอบอะไร อิอิ
หลังจากได้อิ่มท้อง อิ่มใจ ก็ขับรถมาส่งถึงที่อีก เป็นคุณที่ใจดีที่สุด ก่อนจากก็มียิ้มละมุนๆ อบอุ่นๆ
ขอบคุณนะคะคุณอา ที่เอ็นดูหนูแบบนี้ตลอดๆ
คุณอาจะเป็นคุณอาที่น่ารักของหนูตลอดไปเลยนะคะ
และหนูก็จะเป็นหลานสาวที่น่ารัก ไม่ดื้อ ไม่ซน นะคะ อิอิ
"แต่ว่า หนูไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะคะ หนูโตแล้วน๊า เมื่อไหร่จะเลิกเรียกหนูว่าเด็กน้อยซักทีค๊า
