งานแนวใหม่ น่ารักหวานๆ และแล้วก้อมีน้องสนใจกันมาเยอะเลย ผมทยอยๆลงการบ้านให้นะครับ อยากจะบอกว่าโพสเยอะโพสบ่อยเวลาหาใครซักคน เพราะอยากรู้จักก่อนเจอกันครับ ไม่ได้แปลว่าเจอทุกคนที่ทักนะครับ อิอิเจอยากนิดนึงพี่ออกแนวแปลกๆ แต่รับรองว่าถ้าได้เจอกันจะยิ้มแน่นอนคร้าบ อ่านครอๆเพลงนี้ไปนะคร้าบ
https://www.youtube.com/watch?v=FzVR_fymZw4 น้องคนนี้ ตัวเล็กๆ ขาวๆ หมวยๆ ยิ้มเก่ง กินเก่ง พูดคุยสนุก เป็นสายจ้างเที่ยวแท้ๆ เอพูดแบบนี้ไม่แน่ใจว่าจะรู้รึป่าวว่าเป็นใคร อาจจะให้ข้อมูลน้อยไป แล้วถ้าบอกว่าน้องคนนี้เคยเขียนการบ้านที่มีต้นเรื่องมาจากการโดนพี่คนนึงเท อิอิ ถ้าพูดแบบนี้ผมว่าหลายคนพอเดาได้ว่าคือใคร ท่านึกออกการอ่านการบ้านฉบับนี้จะเพิ่มอรรถรสขึ้นไปอีกหลายเท่าเลยทีเดียว ว่าแต่ทำไมพักนี้ผมถูกโฉลกแต่กับน้องตัวเล็กๆน้า
น้องคนนี้แอดมาทักทายตามประสาคนชอบอ่านการบ้าน นั่นแหล่ะเธออ่านการบ้านผมแล้วแวะมาพูดคุย ถ้าพูดแบบนี้แล้วผมจะยิ้ม ก้อใช่แหละผมยิ้มแต่แอบยิ้มไม่เต็มที่ เพราะน้องส่วนใหญ่ที่ทักมาเพราะการบ้านมักจะตามมาด้วยคำพูดที่ว่า “หนูไม่รับงานนะคะ หนูรับแต่จ้างเที่ยว” น้องคนนี้ก็แบบเดียวกัน แต่ผมสนุกทุกครั้งที่เธอทักมา เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเธอมีพี่จ้างเที่ยวบ่อยมาก ถ้าคนที่แล้วที่ผมเคยบอกว่าน้องจ้างเที่ยวได้เงินเท่าเงินเดือนผม สำหรับคนนี้ผมไม่อยากจะคิดเลย ผมจำได้ว่ามีวันนึงผมทักเธอไป เช้า บ่าย ค่ำ เธอตอบว่า “ไม่สะดวกคุยค่ะหนูจ้างเที่ยวอยู่” ผมก็คิดในใจว่า “เออ พี่คนนี้จ้างเที่ยวนานแฮะ” แต่พอได้มีโอกาสคุยถึงรู้ว่า ใช่แล้วครับอย่างที่คุณเข้าใจกันเลย เธอรับงาน 3 งานในวันเดียว กับพี่สามคน แถมเป็นงานกินข้าว เดินเล่น ดูหนัง นั่งฟังเพลง …………..อืม ค่าขนม *3 มันเท่าไหร่กันน้า สิ่งเดียวที่เธอพูดเสมอเวลาได้คุยกับผมคือ “หนูไม่อายนะเวลาคุยกับพี่ หนูเป็นตัวของตัวเองมากเลย” ผมควรยิ้มใช่มั้ยเมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้ ทั้งๆที่ในใจผมกำลังคิดว่าเอผมคุยเหมือนเพื่อนกับเธอใช่มั้ย แบบนี้ปิดประตูรับงานไปเลยดีกว่า 555
จนวันนึงผมโพสงานแนวหวานๆ ใช่เลยแนวที่ผมตั้งชื่อติดตลกว่า คอสนางฟ้า เธอคนนี้ก็ทักมา “พี่ๆมันคืองานอะไร ประมาณไหน” ผมคิดในใจ “จะถามทำไม ยังงัยน้องก็ไม่รับงานพี่หรอก” ผมเลยแกล้งพูดไปว่า “หนูชอบดื่มอะไร ชอบทานขนมอะไร ชอบฟังเพลงแนวไหน ชอบกลิ่นแบบไหน” เธอคงไม่เข้าใจ แต่ก็ตอบคำถามผมมาทุกข้อ สุดท้ายผมก็ตอบไปแบบกวนๆว่า “เลือกมาหมดแล้ว งั้นรับงานพี่นะ เจอกันวันไหนดี” เธอหัวเราะแล้วพิมกลับมาว่า “ใครบอกว่าจะรับงาน หนูแค่ถามดู” ผมเลยบอกกลับไปว่า “งานก้อฟีลแฟนแหละ แต่หวานสุดๆ ไม่มีนัว ไม่มีSex หอมๆ กอดๆ ถ้าฟินก้อจูบพี่หน่อย อิอิ” สิ่งที่กลับมาคือความเงียบ เหมือนนางเอกสวยๆอยากยิงมุขตลก แล้วมันยิ่งกว่าแป้ก ไม่มีคนรับมุข คนดูก้อไม่เกท ……….ผมไม่รู้จะไปต่อยังงัย และแล้วเสียงตอบกลับมาแบบพลิกทุกความคาดหมาย “หนูสนใจนะ หนูอ่ะอยากเจอพี่ หวานๆแน่นะพี่” ผมตกใจแต่ดด้วยความเป็นแมวน้อยที่น่ารักจึงตอบกลับไปแบบรวดเร็วว่า “คร้าบ ไม่ต้องห่วง คอนเซปพี่ ไม่ว่างานแนวไหน พี่ยึดตามน้อง ไม่บัคับแน่ๆจร้า เราก้ออย่าปล้ำพี่ละกัน” เธอหัวเราะและหลังเสียงหัวเราะคือวันเวลาที่นัดกัน
วันที่เจอกัน เธอหัวเราะ ยิ้มแบบเป็นตัวของตัวเองมากกว่าผมซะอีก ที่สำคัญเธอบอกผมว่า “พี่เป็นผู้ชายที่ดูธรรมดามากเลย” ตอนผมได้ยิน ผมก้อรู้สึกไม่ค่อยดีนะ เอเธอหมายความว่างัย แต่พอเธอให้ดูรูปพี่ๆที่จ้างเธอเที่ยว บอกได้เลยว่าผมเข้าใจ พี่ๆเหล่านั้นหน้าตา หล่อ บางคนนี่ผมว่าหล่อมากนะ ไม่น่าจะต้องมาจ้างเที่ยว เอแต่ผมน่าจะโกรธนะที่เธอทำแบบนี้ แต่ไม่เลยผมกลับรู้สึกว่า “น้องคนนี้จริงใจดี แฮะ” ว่าแล้วเมื่อไปถึงโรงแรม ผมก็ชวนเธอนั่งลงแล้วเปิดน้ำให้เต็มอ่าง เธอนั่งขอบอ่างห้อยเท้าลงมาในน้ำ แล้วนั่งคุยกับผมประกอบเพลงที่เธอชอบ มันเหมือนการเปลี่ยนที่นั่งคุยกันมากกว่า เพราะผมอาจจะไม่สะดวกที่จะทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะจึงเปิดงานแบบนี้ขึ้นมา เราคุยกันนาน มันก็ครบรสนะ สนุกสนาน เปรี้ยว เผ็ด ขม มาหมดขาดแค่รสหวานเท่านั้นเอง ทั้งๆที่เรานั่งชิดกัน แต่แปลกผมไม่กล้าแม้แต่จะโอบเธอ คุยกันอยู่นาน ผมขยับมือไปกุมมือเธอเบาๆ เพื่อดูว่าเธอมีปฏิกริยายังงัย เธอหันมายิ้ม และแซวว่า “โหพี่ไม่ขออณุญาติหนูเลยอ่ะ” ผมมองตาเธอแล้วบอกว่า “อืม ต้องขอด้วยเหรอ หนูไม่ใช่เด็กนะที่พี่จะมาขอจับมือ” เธอเงียบ และก้มหน้า ผมรีบพูดลอยๆออกมาว่า “ที่สำคัญตอนนี้ พี่ไม่ได้จับนะ แต่หนูอ่ะบีบมือพี่แน่นไปนะ” เธอเงยหน้าขึ้นมา แล้วเหมือนคนไม่รู้จะทำตัวยังงัย หน้าเธอออกแดงๆ ผมไม่แน่ใจว่าแดงเพราะไวน์หรือเธอเขิล แต่พอเธอทุบแขนผมเบาๆ ผมบอกได้เลยว่าน่าจะอย่างหลัง
หลังจากนั้นเราคุยกันต่อจนเพลงจบไปเป็นอัลบั้ม มันมาถึงช่วงเวลาที่ทำเอาผมตกใจ เธอพาหน้าของเธอมาใกล้ๆต้นคอผม แล้วเธอก้อกดจมูกลงบนต้นคอผมเบาๆ ผมคิดในใจเอ้ย “นี่หอมผมรึป่าวเนี่ย” ว่าแล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า “พี่ตัวหอมดีนะ” ผมก็ยิ้มๆ พูดเบาๆในใจกะตัวเองว่า “เออวะ ไม่หล่อ อย่างน้อยตัวหอม ก้อยังดีวะ 555” ไม่นานผมก็หอมเธอบ้าง หลังจากนั้นก้อคุยๆ หอมๆ กันไปมา เหมือนเวลาหมาตัวเล็กๆมันเล่นกัน ออกแนวแบบนั้นเลย ไม่มีอะไรที่จะเข้าบทพิศวาสได้เลย แต่ในที่สุดเธอก้อหลับตาลง เอนหัวมาซบลงมี่ไหล่ ผมก้อปล่อยเวลาให้มันทิ้งตัวมันเองลงไปแบบนั้น นานจนเพลงใกล้จะจบ เธอกำลังจะขยับตัวเองออกห่างจากผม ผมจึงค่อยๆขยับมือไปจับคางเธอเบาๆ กดริมฝีปากลงไปเบาๆ เธอปรือตามามองเล็กน้อยแต่ก็ปล่อยให้สัมผัสมันค้างอยู่แบบนั้น เวลานั้นมันเหมือนความรู้สึกมันกำลังพอดี ฟินพอดี ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป เครื่องดื่มก็หมดลงไปพอดี เพลงก็เริ่มจะหมุนกลับมาเล่นเพลงเดิม ใช่แล้วมันถึงเวลาที่เราจะจากกัน ก่อนจากกันวันนั้น เธอฝากคำพูดก่อนลงจากรถผมไว้ว่า “พี่ทำตามที่พูดนะ พี่ไม่ได้บังคับหนู งานก็หวานจริงๆ ถ้าเจอกันคราวหน้า หนูจะรับงานที่พี่เคยขอไว้ครั้งแรกนะ” ผมนิ่งอยู่บนรถ นิ่ง แล้วก้อนิ่ง นี่ถ้าเป็นสมัยวันรุ่น คงนิ่งค้างหน้าหอเธอเป็นสิบนาทีแน่ๆ แต่อันนี้แก่แล้ว เลยได้แต่บอกตัวเองเบาๆว่า คราวหน้าผมคงได้เลื่อนชั้นจากฟีลแฟนประถมเป็นฟีลแฟนมัธยมเป็นแน่แท้ เอแต่อยากจะฝากบอกเธอผ่านการบ้านนี้ เพราะผมรู้ว่าเธออ่านอยู่แน่ๆ “พี่ขอข้ามชั้นไปเป็นฟีลแฟนมหาลัยเลยได้มั้ยครับ” อันนี้ขอกันผ่านสื่อ 555 การบ้านนี้ก็จบลงด้วยรอยยิ้มหวานๆ แล้วถ้าเธอรับงานผมอีกก็จะมาฝากความทรงจำไว้ให้ได้สัมผัสมันไปด้วยกันนะคร้าบ
