ผู้เขียน หัวข้อ: HW.1 ค่ำคืนที่ผมไม่ลืมจนต้องเขียนเป็นการบ้านครับผม  (อ่าน 1576 ครั้ง)

kokoneko

  • Jr. Member
  • **
  • กระทู้: 95
  • People Like This 18
สวัสดีฮะ นี่คือการบ้านฉบับเเรกของผม
ผม kokoneko ชื่อนี้ได้มาจากชื่อเล่น+เป็นทาสเเมว ด้วยความที่โสดเเละมีเวลาว่างบ้างเลยพยายาม(อย่างมาก)ในการสมัตรเว็บนี้ เเละจึงเกิดการบ้านฉบับนี้ขึ้นมาครับผม

ย้อนกลับไปเดือนมิถุนายน ก็มีโอกาสได้คุยกับน้องคนหนึ่ง น้องทักขึ้นมาประโยคเเรกว่า
"ชอบเเมวเหรอคะ?" "หนูก็ชอบ ที่บ้านมีเป็น10ตัว"  **36**
ผมตอบกลับไปว่า "ใช่ครับ ผมมีชีวิตครึ่งหนึ่งกับเเมว"
เเล้วเราก็คุยๆเรื่องเเมวๆนี่เเหละครับ
ผมก็ขอรูปน้อง น้องส่งมาให้ก็เเปลกใจทันที น้องเรียน ปี3 เเต่หน้าเด็กมาก ชักอยากเจอตัวจริงเเล้วสิ เเหะๆ

 ตอนหัวค่ำหลังจากที่ผมคลุกปลาทูให้เเมวเเล้ว ก็ทักคอลทักน้องไป ตามประสาดึกเเล้ว็จะเหงาๆหน่อย
เสียงเเรกที่ได้ยินคือ เสียงการ์ตูนโดเรมอน ผมนี่ขำก้าก เเต่ชอบครับ เเมวสีฟ้า **39**
เเละโชคดีก็เป็นของผม น้องว่างพอดีก็เลยนัดมาเจอกันเเถวเลียบทางด่วน
เป็นนัดที่ผมตั้งใจมาก จำได้ว่าเปิดขวด BATH & BODY WORK มาใช้เลย หลังจากใช้นกเเก้วมาตลอด555

เราเจอกันประมาณสี่ทุ่มเศษครับ น้องมาชุดเดรสน่ารักทีเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างไม่อ้วนไม่ผอม สูงใช้ได้ เเละมีเสน่ห์ที่รอยยิ้ม ถึงเเม้ว่าผมจะเล่นมุขเสี่ยวมุขเเป๊กเเค่ไหนก็ตาม
น้องเป็นคนคุยสนุกยิ้มง่ายเเละมีประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่าผมที่อยู่ในวัย 30 ต้นๆซะอีกครับ
เราคุยกันเหมือนเพื่อนเลยครับ ผมเองก็อายๆด้วยเเหละเพราะส่วนมากคุยกับเเมวบ่อยกว่า ในใจน่ะคิดจะทำยังไงดีน้า อยู่ต่อหน้าคนน่ารัก ยิ่งอายเข้าไปใหญ่
พอขยับเข้าไปใกล้จะสวีทบ้างไรบ้างก็หลุดขำซะอีก ผมก็เลยขอน้องกอดครับ ขอก่อนนะกลัวน้องด่า55
ด้วยความคิดที่ว่าการกอดเป็นการส่งผ่านความอบอุ่นเเละความรู้สึกดีๆได้ ผมก็เลยชอบกอดน้องซะนานเลยครับ
มันช่วยคลายความเขินได้มากทีเดียว เเต่ตัวก็ร้อนผ่าวนะครับ
เวลาอยู่ใกล้ๆน้องเเบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขอน้องหอมเเก้ม ไปข้างละฟอด น้องก็กลัวขาดทุนมั้งเลยหอมกลับ
เเละจุ้บเเบบ คิสเบาๆมา1 ครั้ง
ผมเเละน้องดูเป็นคนที่สวีทกันมากขึ้นเเละมันคือความรู้สึกที่ไม่ได้ฉาบฉวยมีความเเคร์กันเเละกันเเบบที่เราจะให้กันได้
เวลาผ่านไป เกือบจะ3 ชั่วโมง ผมก็มาส่งน้องขึ้นรถ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปมหาวิทยาลัย
ส่วนตัวผมก็กลับบ้านเก็บความประทับใจไปเล่าให้เเมวฟัง

ขอบคุณที่อ่านครับผม