ไม่รู้จะเริ่มเรื่องยังงัยดีน้าา
เมื่อวานมีโอกาสได้รับงานเที่ยว ก่อนไปก้อภาวนา ว่าพี่เค้าจะเป็นคนดีอย่างที่หวังมั้ยน้าา
แต่พี่หลายคนก้ออวยพรกันมาแล้วเหมือนน้องจะไปออกรบเลย
เอาเว้ยไปอีกสักหน ลองดูอีกสักครั้ง แต่การนัดครั้งนี้มันปุ๊บปั๊บไปนิด
เพราะความเข้าใจผิดของพี่เค้า ทำให้นู๋มาสายมาก แหะๆ
แต่มันเป็นอะไรที่รวดเร็วมากแระก้อสนุกมากเช่นกัน พี่ก้อใจดีมากเช่นกัน อยากกินรัยก้อตามใจ จนเราเกรงใจพี่เค้ามาก
เพราะนอกจากนู๋พูดไม่หยุดแล้วนู๋ยังแหลกไม่หยุดด้วย 555 แถมยังใจดีมีค่าขนมให้มาซะเยอะ นู๋จะบอกว่าแค่พี่เลี้ยงข้าวมื้อนึงก้อเกรงใจแล้วคร้าา แต่ก้อขอบคุณมากจริงๆ ปลื้มปริม
และที่มาเขียนการบ้านวันนี้คือ อยากใช้พื้นที่ขอบคุณพี่เค้า นู๋อาจพูดเก่งไปนิด เหมือนเก็บกดมาก จ่อไม่หยุดเลย แถมยังกินอย่างกะพายุ
แต่พี่ก้อเป็นผู้ฟังที่ดีงามมาก แถมยังสุภาพและใจดีอีกต่างหาก หวังว่าคราวหน้าเราคงได้พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกันใหม่นะครัช
ปล.ขอโทษด้วยที่นู๋ขี้แตกตลอดเว แถมยังขอเข้าห้องน้ำตลอดๆ ไม่รู้ไปกินรัยมา 555
คราวหน้าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก โอเคเนอะ!!!