สวัสดีการบ้านครั้งที่3นะคะเริ่มจากพี่คนนึงที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากๆพูดน้อย
เเถมตรงเวลานัดพี่ใม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่เเละด้วยความที่พี่นัดตอน6โมงเย็นช่วงเวลารถติด
เลยทำให้หนูรุสึกว่าเอ...เดี๋ยวหนูใปเองคงน่าจะสดวกกว่านะเจ้าคะ กลัวพี่จะเหนื่อยเจอรถติด^.^
แต่เเหม๊หนูก้อใม่อยากเจอรถติดเเทนพี่ด้วยเลยอาศัยความสนิทกับเจ้าของวินมอไซค์เเถวบ้านเลยจ้าง
พี่วินมอไซค์ให้แว้นไปส่งปลายทางคือ " NOVOTEl Bangkok Plattinum "
พี่คอยโทรมาถามด้วยความเป็นห่วงเป็นระยะตลอดเพราะมันไกลเเร้วก้ออันตราย
....พี่น่ารักจังเจ้าค่ะ(>\\<)
เมื่อถึงก้อเจอพี่ตัวสูงๆเจ้าของรอยยิ้มหวานๆดูอบอุ่น"โห น้องสุดยอดมากเลยนะครับนั่งวินมอไซค์มาตั้ง
ไกลเก่งมากๆเลย"^_^
ทำหนูอมยิ้มตั้งเเต่เเรกเจอเลยทีเดียวตอนเเรกหนูก้อคิดว่าพี่คงจะพากินอาหารปกติตามร้านทั่วใปแต่ก้อเกร็งเลยตอนพี่บอกว่าเราจะกินอาหารที่นี่พี่จองใว้ ในความคิดเเว๊บเเรกเวรละตรูลำบากพี่เค้าไหมเนี่ยค่าอาหารคงเเพงมากเเน่ๆเเถมหรูขนาดนี้ ยิ่งเพิ่มระดับความเกร็งเข้าใปอีก
เเร้วก้อหรูจริงๆอย่างที่คิด แต่พี่ก้อคลายความเกร็งด้วยการชวนคุยเเนะนำ
เเร้วก้อตั้งใจฟังในสิ่งที่เราพูดตลอดเลย...น่ารักจัง ^^
"เราใปดูกันเนอะว่ามีอะใรกินมั่ง ... ตามภาพเลยเจ้าค่ะ เอ่อ....อยากลองทุกอย่างเล้ยย 5555.
"เอ่อหนูหิวข้าวอะค๊"พี่อมยิ้มพลางพาใปตักข้าว และเเร้วหม้อข้าวเจ้าปันหาก้อเริ่มขึ้น!
... เอ่อมันเปิดยังใง?
เเต่ก้อนะใม่กล้าถามพี่ค่ะ...กลัวจะถูกมองบ้านนอก5555.
คิดในใจอื้มมมมมันมีที่งัดขึ้นอยู่ข้างบนจัดเรยละกัน...อึบ! T.T เวรละมันใม่เปิดง่าา..
หันใปมองพี่ พี่เเอบอมยิ้มเบาๆพลางเอื้อมมือมากดปุ่มหม้อข้าว >\\< แหะ แหะ...โชว์บ้านนอกทำพี่อายสะงั้นหนูขอโทดค่าาาา T.T แต่พี่กลับอมยิ้มตลอดเเถมพาเดินชี้นู่นนี่นั่นว่าอันนี้อาหารจีน ไทย ญี่ปุ่น อาหารทะเล ขนมเเร้วตามเดินประกบด้วยความเป็นห่วงหนูตลอดเวลากลัวว่าใครจะมองใม่ดี
... พี่น่าร้ากกกกกก(อีกเเร้วว)><
ตลอดการสนทนาตั้งเเต่เเรกเจอจนกระทั่งเป็นโต๊ะสุดท้ายที่ออกจากร้าน พี่ตั้งใจฟังหนูพูดตลอดเลย
ตอบคำถามที่หนูใม่เข้าใจเเร้วช่วยชี้เเนะเรื่องงานที่ยังสับสนอยู่ด้วย
พี่ดูใจดีพูดเพราะเป็นผู้ใหญ่ภูมิฐานจนหนูเกรงใจ
ระหว่างนั้นก้อจะมีเสียงหัวเราะรอยยิ้มเเร้วก้อความรู้สึกดีดีตลอดจนลืมอาหารบนโต๊ะไปเลย
จนกระทั่งร้านปิด...ถึงเเม้ว่าพี่จะใม่ใด้เอารถมาเเต่พี่ก้อยังนั่งเเท๊กซี่พาใปส่งที่ทำงานหนู
(แอบอิดออดหน่อยๆเเต่ก้อเพราะต้องทำงานต่อนี่นา...) เหมือนพี่จะรู้ว่าในใจหนูคิดอะใรอยู่เรยชิงพูดถึงการนัดเจอครั้งต่อใปต่อ5555.รู้ใจเด็กน้อยคนนี้เสียจริงๆเน้อเจ้าคะ^^
...ขอบคุนนะคะที่มาเจอกันถึงเเม้เวลาจะมีน้อยเเต่ก้อรู้สึกน่าจดจำทุกวินาทีเลย
...ขอบคุนคำเเนะนำคำสอนเเล้วชี้ทางให้เด็กคนนึงที่ทำหน้าเหมือนคิดอะใรอยู่ตลอดเวลาว่าต้องใปทางใหนต่อ
...เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
... "ตั้งเเต่ใด้เจอเธอ"...
....ขอบคุนสรวงสวรรค์ให้เราใด้เจอกัน...
...ขอบคุนใครคนนั้นที่ทำให้ฉันใด้พบเทอ...
ขอบคุนทุกเรื่องราวต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นใด้เจอเทอ
...จะรอถึงวันนัดครั้งหน้าที่จะใด้เจอพี่อีกนะเจ้าคะ...
#พี่พอล #กับเด็กน้อยคาราเมล (>.<)
