ชื่อจูน อายุ25ค่ะหน้าตากลางๆธรรมดาค่ะ
อยากเล่าประสบการณ์ที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเล่าไม่ค่อยเก่งต้องขอโทษด้วยค่ะ
เมื่อก่อนชอบเที่ยวดื่มกับเพื่อนๆค่ะพออายุ18ก็มีแฟนเค้าทำงานมีบริษัทของตัวเองแล้วก็คบกันมาเรื่อยๆไปเที่ยวกินข้าวไปไหนทำอะไรเทคแคร์ตามใจตลอดจนเรียนจบการโรงแรมเราก็ทำงานโรงแรม5ดาวอายุ20เราก็ตกลงอยู่ด้วยกันไม่ได้แต่งงานค่ะคิดว่ามันสิ้นแปลืองยุ่งยากเค้าให้ออกจากงานมาช่วยเค้าเราก็ยอมอยู่ด้วยกันทะเลาะบ้างแต่ก็เรื่องแรกติไม่รุนแรงอะไรแต่พออยู่ไปสักพักก็เริ่มออกลายมีกิ๊กเราก็จับได้ไม่ว่าอะไรเพราะคงแค่คบผ่านๆเริ่มทะเลาะกันกนักขึ้นเริ่มทำร้ายร่างกายเราตีเราตบด่าเราจนเราทนไม่ไหวต้องแอบเก็บเสื้อผ้าหนีออกมาอยู่กับแม่
เราออกแล้วก็รู้ว่าตัวเองท้องเราก็บอกเค้าแค่นั้นเราตัดสินใจว่าจะเลี้ยงลูกเองเพราะกลัวเค้าจะทำร้ายเรากับลูกจากนั้นก็ดูแลเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดไม่เคยขอให้เค้าช่วยเลยค่ะ
เวลาผ่านไป4ปีมีคนคุยบ้างแต่ไม่คิดมีคนใหม่เลย ตอนนั้นทำงานโรงแรมและพาททามกะดึดจนมาเจอ ผจก.ผับเราก็คุยกันรู้จักกันแต่เราไม่คิดจรืงจังอะไรคุยกันไปเรื่อยๆเค้าบอกอย่างออกมาทำอะไรเป็นของตัวเองถามเราว่าอยากทำอะไร เราบอกอยากทำร้านกาแฟเค้าก็ช่วยลงทุนให้ทำเค้าดูแลครอบครัวเราดีมากๆขาดเหลืออะไรอีกอย่างเข้ากับลูกเราดูแลลูกเราดีมากๆ
เราเลยคิดว่าเปิดใจคบกันจนมาอยู่ด้วยกันรักกันมากไม่เคยนอกใจมีทเลาะกันก็เรื่องเงินเค้าใช้เงินเปลืองมากแต่เราก็พยายามคุมๆอยู่เพราะเรามีร้านต้องดูแล
พอเวลาผ่านไปครึ่งปีร้านเริ่มแย่ทะเลาะกันเริ่มหนักเค้าหันหน้ากินเหล้าเจอเพื่อนแล้วเริ่มยุ่งกับยาเสพติด
พอเรารู้เราโกรธมากๆเค้าสัญญาว่าจะเลิกแต่ก็ไม่ยอมเลิก เราไม่ชอบเราก็บ่นเค้าก็เริ่มอารมณ์ร้อนตีเราหัวแตก ต้องไปเย็บแผลหลังจากนั้นก็เริ่มทำร้ายร่างกายเรามาเรื่อยจนสุดท้ายเราก็ต้องแอบเก็บเสื้อผ้าหนีออกมากับลูก
พอมาคิดทบทวนตัวเองว่าเราทำผิดพลาดตรงไหนถึงต้องมาเจอแต่เรื่องแบบนี้เราคงเคยทำกรรมกับเค้าไว้มั้ง
สุดท้ายนี้...เรื่องอาจจะยาวหน่อยแต่อยากเล่าให้ทุกคนฟังจริงๆเตือนว่าเราจะเจอคนที่เรารักและรักเราใช้ชีวิตดีและเรียบง่ายสมัยนี้กายากสิ่งยั่วยุมันเยอะ ปัญหาและจิตใจคนไม่เหมือนกันค่ะ
ใครที่เจอประสบการณ์ที่คล้ายๆกันขอให้จากนี้เจอแต่สิ่งดีๆนะคะ
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
