ผู้เขียน หัวข้อ: ชีวิตแย่ๆของผู้หญิงคนนึง  (อ่าน 1559 ครั้ง)

pumpuypuy

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 7
  • People Like This 0
ชีวิตแย่ๆของผู้หญิงคนนึง
« เมื่อ: สิงหาคม 12, 2017, 12:48:02 PM »
เริ่มเรื่องหนูเกิดมาในครอบครัวที่พร้อมหน้าพร้อมตานะก้อยู่มาจนอายุ6ขวบแม่ก็ไป้หนี้ยืมสินโกงบริษัทเพราะเล่นหวยหุ้นหนักมากก้เลยต้องหนีหนี้ย้ายมาอยู่อยุธยาก็อยู่ไปโดนที่มีพ่อเป็นเสาหลักของบ้าน พ่อหนูพิการขาขาดตั้งแต่หนุ่มๆแต่ก้ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวตลอด ตอนนั้นจำได้ว่าน่าจะกำลังเรียนป.6อยู่พอ่กับแม่มีปัญหากันอีกปัญหาเดิมแม่ไปสร้างหนี้ไว้อีกจนต้องหนีหนี้ไปอยู่อุบลอีกครั้งแต่ก้ลำบากมากกินข้าวเหนียวกับมาม่าแทบทุกวันได้เงินไปโรงเรียนวันล่ะ5บาทแต่ก้ไม่ค่อยได้ใช่อะไรอยู่แล้วจากนั้นไม่นานก้มีปัญหาตามมาอีกพ่อไปห้ามคนทะเลาะวิวาดจนถูกตีหัวอาการโคม่าต้องผ่าตัดสมอง ตอนที่ได้ยินนั่งร้องไห้ตลอดเพราะสนิทกับพ่อมากจะอยู่กับพ่อตลอด พอผ่าตัดเสร็จหมอบอกว่าพ่อเป็นอำพาตครึ่งซีกไม่สามารถทำงานรึดูแลครอบครัวได้ตอนนั้นเคว้งเลยไม่รู้จะทำไง จากที่พิการอยู่แล้วก็พิการหนักกว่าเดิมอีกพออาการพ่อดีขึ้นก้ย้ายมาอยู่อุบลด้วยกันเราดูแลพ่อทุกอย่างแต่แม่ไม่เคยสนใจเลยเพราะพ่อทำงานไม่ได้หาเลี้ยงไม่ได้สุดท้ายแม่ของพ่อเลยมารับกลับไปอยู่อยุธยา แล้วเราตามไปทีหลังก้ดูพ่อแล้วก้เรียนด้วยแต่ครอบครัวพ่อไม่ชอบแม่เลยพาลเกลียดเราด้วย โดนด่าจนเบลอเหมือนคนเอ๋อๆไปเลยตอนนั้นพ่อทะเลาะกับย่าหนักมาเรื่องที่เราไม่ไปช่วยทำงานบ้านขายของวันเดียว พ่อเกือบใช้ไม้เท้าฟาดเรา สุดท้ายพ่อก้ขอออกมาเช่าห้องอยู่แต่ด้วยที่ไม่มีงานทำความเป็นอยู่ก้ลำบากขึ้นกว่าเดิม ไม่นานหนักน้าสาวของพ่อก้มารับเราไปดูแลไปอยู่ร้านเสริมสวยไปช่วยเค้าตอนนั้นคืิไม่ได้เรียนแล้ว ตั้งแต่อายุ14-15ได้ก้ช่วยเค้าทำได้ค่าจ้างเดือนล่ะ3000ต้องแบ่งส่งให้พ่อเดือนล่ะ1000ทำมาได้2ปีมั่งเค้าก้เลิกกิจการกลับมาอยู่อยุธยาก้ช่วยเค้าทำงานบ้านเค้าก้ให้เดือนล่ะ3000แล้วเราก้ไปเรียนกศน.จนจบม.ปลายก้ไปสมัครเรียนมหาลัยต่อ พอไปเรียนก้ต้องจ่ายค่าเทอมเราก้ต้องออกมาทำงานอีกเราเรียนแค่เสาร์อาทิตย์แต่สุดท้ายก้ต้องดร็อปเพราะไม่จ่ายค่าเทอมต้องจากเรียนมาทำงานโดนที่เราก้ต้องส่งพ่อด้วยช่วยงานบ้านน้าสาวของพ่อด้วย แต่สุดท้ายพอทำอะไรไม่ถูกใจเค้า ก้จะโดนด่าตลอดโดนทุบโดนตบตีบ้างอยู่เรื่อยๆแล้วแต่ปัญหาที่เกิด จนมาถึงปัจจุบันเราทำงานทุกวันจนร่างกายแย่เริ่มป่วยเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอเราเป็นทอลซิลอักเสบเรื้อรังต้องผ่าตัดจะป่วยบ่อยไม่สบายบ่อยแต่ก้เหมือนว่าเค้าจะไม่เค้าใจก้จะถูกจิกถูกด่าว่าสารพัด ที่เหมือนกะว่าเราเริ่มไม่ไหวก้เลยหยุดการช่วยที่บ้านเค้าทุกอย่างแล้วก่อนหน้านั้นอีกคือเค้าขอเราเดือนล่ะ500เราก้ให้นะไม่คิดอะไรอยู่แล้วเพราะยังไงก้ย่าเราทำงานมาเราให้ด้วยความเติมใจนะไม่คิด้ล็กคิดน้อยอยู่แล้วแต่ก้ยังไม่ดีในสายตาก้โดนด่าโดนทุบตีเหมือนเดิมจนสุดท้ายเลยหยุดเลยไม่ทำไรไปทำงานกลับบ้านนอนจบอยู่2เดือนตอนนี้เข้าเดือนที่3เราก้ไม่พูดไม่คุยต่างคนต่างอยู่เราอึดอัดนะเพราะตลอดเวลาที่ผ่านทำอะไรก้ไม่เคยดีในสายตาเค้าเลยสักครั้งอยู่ห้องส่วนตัวที่ไม่เคยมีความส่วนตัวจะทำอะไรขยับไปไหนก้โดนจับผิดปัจจุบันนี้เค้าเลยเลือกที่จะไล่เราออกจากบ้านจิกด่าทุกวัน อย่างถ้าจะอยู่ก้จ่ายค่าเช่าให้หรือบ้างที่เมื่อไรจะไปอยู่ที่อื่นจะได้สบายใจเก็บของออกไปเลย เราคิดแต่แรกแล้วว่าจะไปอยู่ที่อื่นหางานใหม่ทำไปให้พ้นจากตรงนี้เสียใจนะอดทนมาตลอดเราอาจจะไม่ใช่คนดีอะไรเยอะแยะแต่เราคิดว่าเราทำเต็มที่ที่สุดแล้วจนเราคิดว่าสิางที่ทำไปเพื่ออะไรถ้าคนอื่นมองว่าไม่ดีตอนนี้เรารู้สึกชีวิตแย่และตกต่ำมากเราไม่เคยคิดอกตัญญูคนที่ให้ข้าวให้ที่อาศัยนะแต่สุดท้ายก้มีแต่แย่ลง.....เหนื่อยจนท้อท้อจนยามแพ้อยากจะตายๆไปเลยด้วยซ้ำบ้างทีคิดฆ่าตัวตายแต่ก้ยังมีห่วงหลายอย่าง.....ชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลยสักอย่าง
เราเริ่มมีรับงานบ้างเพราะเงินไม่พอมีคนเข้ามาคุยแต่ก้หลอกทุกครั้งไปแย่เนอะเราไม่ใช่คนสวยอวบๆอ้วนปนๆไปเชื่อคนง่ายก้โดนหลอกเลยไปดีที่ไม่โดนเอาเปรียบเจอแต่พวกหลอกนัดพอไปถึงก้เงียบหายติดต่อไม่ได้ชีวิตเรานี้ไม่มีอะไรดีเลยมีแต่ดิ่งลงเหวนรกอย่างเดียวบ้างทีฟ้าก้เล่นตลกเกินไปทำร้ายกันตลอดจริงๆ ก้จบล่ะชีวิตเราสุดท้ายนี้คงต้องสู้ต่อไม่ว่ายังไงก้ตาม ID:pumpuy311038พี่ใจดีทักมาได้คะ