ทริปกระทันหันแบบฉุกเฉิน มีความว่าง ความเหงา ความเครียดเข้ามาปน

[alone.111]

ทริปกระทันหันแบบฉุกเฉิน มีความว่าง ความเหงา ความเครียดเข้ามาปน
จนมีพี่ใจดีที่เคยคุยเคยเจอกันมาหลายครั้ง ชวนไปเที่ยวต่างประเทศ 
พี่เขาให้เลือกระหว่าง ฮ่องกง กับ สิงคโปร์ เพราะใช้เวลาไม่นาน 3 วัน 2 คืน ไม่ต้องลางานเยอะ
(ไม่เยอะเลยคะ ไปวันที่6สค.ลางานยันวันที่9) ดังนั้นก็เลยเลือกที่จะไปฮ่องกง  พี่เขาถามว่ามีพาสปอร์ตมั้ย
เราจำได้ว่ามี แต่ไม่รู้อยู่ไหนเพราะไม่ได้ใช้เลย เราเลยไปค้นๆๆพอเจอแล้ว ก็เลยบอกพี่เขาไป 
ว่าพร้อมมาก  พี่เขาดูทริป และเลือกโปรแกรม เสร็จภายใน 10-15 นาที ก็โอนค่าทริปเรียบร้อย และ
บอกกำหนดการคร่าว ๆ พี่เขาดูเป็นห่วงเรามาก บอกให้เราเตรียม ร่ม หมวก ยา และสิ่งจำเป็นต่าง ๆ 
เตือนแล้ว เตือนอีก บอกให้เราเตรียมเสื้อผ้าประมาณไหน แต่งตัวประมาณไหน ถึงจะเหมาะกับอากาศ ช่วงนี้ ของฮ่องกง 
(คิดในใจตะเตือนไรเยอะแยะมาจัดของให้เลยไหมละคะ แหะๆ)

พอถึงวันเดินทาง ตีสาม พี่เขาก็ขับรถมารับที่พระรามสอง  ทั้ง ๆ ที่พี่เขาอยู่ลาดกระบังแทบจะถึงสุวรรณภูมิ อยู่แล้ว
ยังใจดี ขับรถมารับถึงบ้าน พี่เขาว่าเป็นห่วง ไม่อยากให้นั่งแท็กซี่ไปเอง (เป็นห่วงแท็กซี่หรือห่วงเราหวา)
 พอเปิดประตูรถ คำถามแรกที่ถามคือ"พาสปอร์ต ไม่ลืมใช่ไหม"  เราก็บอกว่า นี่เตือนครั้งที่ 100 กว่าแล้วมั้งเรื่องพาสปอร์ต
 พี่เขาขับรถไปจอดที่อาคารจอดรถของสนามบิน พอเข้าตัวอาคารสนามบิน
พี่เขาก็ติดต่อหัวหน้าทัวร์ ออกตั๋ว โหลดกระเป๋า พี่เขาก็ดูแลทุกอย่าง แทบไม่ต้องหยิบ จับอะไรเลย 
มีเวลาเหลือก่อนเครื่องออกอีก 2 ชม เขาก็ชวนไปทานข้าว อาหารในสุวรรณภูมิแพงมาก เห็นเมนู แล้วไม่กล้าสั่งเลย
แต่เขาบอกไม่ต้องเกรงใจ อยากกินอะไรสั่ง  (555พี่คะดูตัวหนูด้วย) เขาดูแล เทคแคร์อย่างดี
รินน้ำ หาช้อนกลาง จัดแจงเก้าอี้ พอกินเสร็จ ก็พาเดินเข้าเกท ต้องผ่านเครื่องสแกนโลหะ
เราก็ไม่เคยเข้าเครื่องแบบนี้ พี่เขาก็อำเราว่า ให้เราเข้าไปในเครื่อง แล้วให้ทำท่า และร้องเพลง
"ชูมือขึ้นแล้วหมุน ๆ ชูมือขึ้นโบกไปมา โยกสะโพกซ้ายขวา บลา ๆ ๆ ๆ" เราถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่
แต่ก็ไม่กล้าทำ  และแล้วก็ผ่านด่านตรวจเรียบร้อย พอถึงที่เขาขายของดิวตี้ฟรี
ก็ถามว่าอยากได้อะไรมั้ย ยังพอมีเวลาเหลือ ในใจอยากได้ แต่ก็ไม่กล้าขอ เพราะดูราคาแล้ว จับไม่ลง
พี่เขาเห็นเราเคยบ่นว่าอยากได้น้ำหอมยี่ห้อนึง (เขาจำได้!! เราสิลืมไปละ)  ก็เลยพาไปดู และซื้อให้ 
เราบอกไม่เอา ไม่เป็นไร แต่พี่เขาคะยั้นคะยอ บอกว่าเป็นน้ำใจที่ยอมมาเป็น
เพื่อนเค้า  พอซื้อเสร็จ ก็เอาของไปฝากที่ เขารับฝากของ พี่บอกว่า ตอนกลับ ค่อยกลับมาเอา อ้าวเราก็คิดว่าจะเอาไปใช้ ตอนอยุ่ที่ฮ่องกง ซะหน่อย อดเลยยยย 

แล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง ด้วยความที่เราไม่อยากเบียดเสียด แย่งกันขึ้นเครื่อง คิดว่ายังไง ก็มีที่นั่งอยู่แล้ว
แต่พอถึงเวลาจริง ๆ พอมาดูตั๋ว อ้าวที่นั่งไม่ติดกันนี่หนา พี่เขาเลยไปบอกหัวหน้าทัวร์   
หัวหน้าทัวร์บอกว่าเราจองตั๋วเป็นกรุ๊ป ๆ เลขที่นั่งอาจจะไม่ติดกัน เนื่องจากเราจองแบบกระทันหัน 
เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เรานั่งได้ ไม่กี่ชั่วโมงเอง (แต่อันที่จริงกัวนะ) พี่เขาก็ดูหัวเสีย และเป็นห่วงเรา
พอถึงที่นั่ง พี่เขาก็สปีคกับ คนต่างชาติที่เป็นแขกขาว เราก็ฟังไม่ออก พอซักพัก
แขกขาว คนนั้น ก็ยอมแลกที่เราาเลยได้นั่งติดกันจนได้ ต้องขอบคุณแขกขาว คนนั้นจริง ๆ
ทำให้เราได้นั่งด้วยกันบอกเลยรู้สึกโล่งมาก พอเครื่องขึ้น พี่เขาก็ถามว่า อยากดูหนัง หรือ ฟังเพลง เราบอกไม่อยากดูหนัง กลัวตาลายเมาเครื่อง พี่เค้าก็บอกว่างั้นฟังเพลงหละกัน
พี่เค้าก็หยิบหูฟังจากหน้าเบาะเรา เอามาสวมให้เรา แล้วก็สอนวิธีให้เราเลือกเพลง
ถึงเวลาพนักงานมาเสริฟอาหาร พี่เขาก็จัดแจง แกะถาดอาหาร เช็ดช้อน เจาะน้ำ ดูแลสุด ๆ 
เวลาความสุขมักผ่านไปเร็ว ซักพัก เครื่องถึงสนามบิน

[alone.111]

มาต่อกันคะหลังจากลงเครื่อง......

ตอนที่จะผ่าน ตม.ฮ่องกง พี่เขาขู่ว่า ห้ามทำหน้าบึ้งใส่ ตม. เดี๋ยวเค้าส่งกลับ
ให้ยิ้มสวย ๆ เข้าจะได้ให้เข้าประเทศ ไอเราก็นะจะยิ้มยังไงให้สวยฟ่ะเหล็กเต็มปาก
พอผ่านพิธีการเสร็จ ก็มารวมตัวกับคนอื่น ๆ รอไกด์มารับ พี่เขาก็ลากกระเป๋า 2 ใบ 
ทั้งของเรา และ ของเขา ให้ตลอดทาง  ทั้ง ๆ ที่เราก็บอกว่า เราลากเองได้ พี่เค้าก็ไม่ยอม
 ( ทริปนี่เหมื่อนเปนหง่อย) 

เที่ยวที่แรก ไหว้พระใหญ่นองปิง  ไปต่อคิวขึ้นกระเช้า สูงมาก แต่วิวก็สวยมากเช่นกัน เป็นการขึ้นกระเช้าครั้งแรก ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้นพอลงกระเช้าพี่เขาก็พาไปไหว้พระใหญ่ แต่กว่าจะขึ้นไปถึง เล่นเอาเหงือหยด เพราะบรรได น่าจะหลายร้อยขั้น เสร็จจากที่แรก ลงรูปแล้วนะคะแต่มะรุ้ขึ้นไหม55555
 

ก็ไปที่ ซิตี้เกต เอ้าเลท ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กัน พี่เค้าก็เดินหาซื้อของ ที่เพื่อน ๆ เค้าฝากให้ซื้อ
เราก็เดินเป็นเพื่อน เกิดมาไม่เคยเข้าร้านแบรนด์ดัง ๆ เลย พึ่งรู้ว่า ต้องเข้าแถวด้วย 
เกือบทะลึ่งเดินเข้าไปเลย แล้วไง ดีนะที่พี่เขาบอกไว้ก่อน  และก็ถึงเวลาทานอาหารเย็น
เป็นโต๊ะจีน แต่อาหารฮ่องกง และมีน้ำพริกนรก ของไทย ซึ่งหัวหน้าทัวร์เตรียมมาให้ เผื่อไม่ชอบกินแบบจืด ๆ
พี่เขาก็ตักข้าว เทน้ำคอยตักอาหารให้ตลอด พี่เขาบอกว่า กลัวเรากินไม่ทันคนอื่น ๆ
(กินไม่ทันหรือกัวไปแย่งคนอื่นกินคะพี่!!!)พอทานเสร็จ หัวหน้าทัวร์ ก็พาเข้าที่พัก     

[alone.111]

ด้วยความฉลาดมาก ลงรูปไปและรูปก็มะขึ้นดี๊ดี

และแล้วเราก็ได้เจ้าที่พัก...นี่ละที่ต้องการ

พอเข้าห้องพัก พี่เขาก็แบ่งโซนให้ ว่า เสื้อผ้าของเราไว้ตู้ฝั่งนี้ ของพี่เขาจะไว้ฝั่งนี้
ช่วยเราหยิบของออกจากกระเป๋า เอาสบู่ ยาสีฟัน ครีมล้างหน้า ฯลฯ ที่ต้องใช้ในห้องน้ำ เอาไปไว้ในห้องน้ำให้ 
พอเก็บของเสร็จ (เราก็หุๆเก็บของเสร็จแล้ววอยากจะบอกอาบน้ำด้วยกันไหมคะ)
แต่แล้วก็ได้เเค่คิดพับเก็บโครงการไปสะเพราะว่าพี่เขาพูดขึ้นมาว่าปะไปดูวิวกัน
แล้วเขาก็พานั่งแท็กซี่ไปดูวิว ทิวทัศน์ ในฮ่องกง  และก็พาไปอ่าววิคตอเรีย แต่เราไปถึงค่ำแล้ว
พี่เขาบอกว่า ปกติ จะมีการแสดงแสงสี เราไปดึกมากเลยอดดู แต่ก็ยังได้วิว ได้บรรยากาศ ลมเย็น ๆ
(บรรยากาศชั่งเป็นใจหุหุหุ) พอดึกประมาณนึง ก็เรียกแท็กซี่กลับให้ไปส่งที่โรงแรม อาบน้ำ 
แล้วก็นอน พรุ่งนี้ ยังต้องมีโปรแกรมต่อ ......คืนนี้อด

[/url][/img]

[kaptan]

   แอบแทรกกลางการบ้าน น่าฟินจริงๆ รอตอนโรแมนติกนะครับ

[alone.111]

และแล้วก็ลงรูปไม่ได้ โมโหไม่ลงละ

วันที่สอง มอนิ่งคอล 7 โมงเช้า อาบน้ำแต่งตัว ลงมาทานอาหารเช้าที่โรงแรม ตอน 8 โมง
ทำเวลาสุด ๆ เพราะรถบัส ออก 8.40 น.ไกด์ พาไปขึ้นรถรางเทมพีค ไปชมเมืองฮ่องกง จากที่สูง
คนต่อแถวเยอะมากกกกกก แย่งชิงกันขึ้น เราขึ้นไม่ทัน เลยไม่มีที่นั่ง ต้องยืน
แต่ด้วยความชันสุด ๆ พี่เขาต้องคอยประคองเราตลอดทาง เพื่อไม่ให้เรากลิ้ง (เพราะเราคงกลิ้งง่ายมากกลมๆ)
ต้องยืนตัวเกร็งตลอดทางขึ้นเขา และแล้วก็ถึง ได้ดูวิว ถ่ายรูปจากมุมบน สวยมาก ได้เห็นตึกแปลก ๆ
ไกด์ก็อธิบายมาว่าคืออะไร ๆ แต่เราก็จำไม่ได้ กลัวแต่ตื่นตา ตื่นใจอยู่  ขาลงจากเขา ดีหน่อย รถบัส ขึ้นมารับด้านบน
จากนั้น ไกด์พาไปทานข้าวเที่ยง แหละก็เช่นเดิม พี่เขาดูแล เทคแคร์ ทุกอย่าง  พอทานเสร็จ
ก็ไปจุดหมายต่อไปคือ ดิสนี่ย์แลนด์ ไกด์ให้เวลาอยุ่ที่นี่ แทบจะ 6-7 ชม เค้าบอกว่า
รถบัสจะมารับหลังจุดพลุเสร็จ ซึ่งน่าจะช่วง 2-3 ทุ่ม 5555 แล้วเราจะทำอะไรกันหละนิ เข้าไปถึงคนเยอะมาก
เครื่องเล่นแต่ละอย่าง รอคิวนานมาก  พี่เขาก็อายุประมาณนึง ก็ไม่น่าจะชอบเล่นอะไรประมาณนี้ (แต่เราอะอยากเล่น)
เราก็เลยได้แต่เล่นเครื่องเล่นง่าย ๆ ๆ ดูไอรอนแมน ดูหนังสามมิติ ดูระบำตุ๊กตา อากาศร้อนมาก
พี่เขากางร่มให้เราตลอด หาน้ำ หาขนม หาไอติมให้กินตลอด คอยซับเหงื่อ ซึ่งอากาศวันนั้นอบอ้าวมาก
น่าจะร้อนพอ ๆ กับไทย พี่เขาก็เหงือเยอะ ขี้ร้อนไม่แพ้กัน แต่ก็ยังดูแลเราดี...เหมือนมากับพ่อมาก
พอตกค่ำ ก็ดูพาเรท และ จุดพลุ  จบวัน ขึ้นรถบัส กลับไปพักที่โรงแรม แบบหมดสภาพ ....อดอีกละ

วันที่สาม มอนิ่งคอล 7 โมงเหมือนเดิม แต่ ไม่มีอาหารเช้า ไกด์ให้ขึ้นรถบัส 8 โมง พาไปทานติ่มซำ ที่ร้านอาหาร
ไกด์บอกว่า อาหารจะเยอะมากถ้ากินไม่หมด ต้องการกล่องโฟม หรือ ให้เค้าห่อกลับ
ให้บอกพนักงานว่า "จี๋หับ"  ไอ้เราก็พูดไม่ถนัด จะผวนอย่างเดียว เป็น "จับ..." ฮามาก
พอทานเสร็จ  วันนี้สายบุญ ก็มุ่งหน้าสู่วัดแชกง  ไหว้พระ ขอพร ทำพิธีต่าง ๆ เสร็จ
ก็มุ่งหน้าสู่ หาดรีเพ้าเบย์ ไหว้เจ้าแม่กวนอิม ขอพร ขอลูก เอ้ย!!! ยังไม่มีปั๋ว (ถ้าที่ไหนมีขอปั๋วได้หนูจะไป)
จากนั้นทานอาหารเที่ยง แถว ๆ หาดวิคตอเรีย มองเห็นวิวทะเล สวยเลย  พอทานเสร็จ ก็บ่ายกว่า
ไกด์ พาไปแหล่งช็อปปิ้ง ทิ้งให้เราอยู่ตรงนั้นอีกประมาณ 4 ชม พี่เขาก็พาเดินชิม ช็อป ตลอด
พอถึงเวลานัด รถบัสก็มารับ ไปส่งสนามบิน เตรียมตัวกลับไทย

ถึงสนามบิน ก็เคลียร์ของฝาก แพคกระเป๋า จัดกระเป๋าใหม่ เพราะของฝากเยอะ ของที่พี่เขาซื้อให้ก็เยอะ
กว่าจะจัดเสร็จ เล่นเอาเหนื่อย จากนั้นโหลดกระเป๋า ผ่านพิธีการต่าง ๆ ไปรอในเกท แหละแล้วก็มีเวลาเหลือ
ก่อนเครื่องออก อีก 2 ชม จะทำอะไรกันหละนิ  หาที่นั่ง นั่งคุยบลา ๆ ซักพัก ถึงเวลาขึ้นเครื่อง 
แต่ขากลับดีหน่อย ได้นั่งติดกัน มุ่งสู่ไทยแลนด์ พอเครื่องลง พี่เขาไม่ลืม ที่จะไปเอาของที่ฝากไว้ที่ดิวตี้ฟรี
ทั้ง ๆ ที่เราลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่าซื้อไว้ ตอนขามา  ผ่านพิธีการเข้าเมือง รับกระเป๋า เที่ยงคืน กว่า ๆ ง่วงมากแล้ว
พี่เขารีบพาเราขับรถไปส่งบ้าน ถึงบ้านเราตี 2 นิด ๆ แล้วพี่เขาต้องขับกลับบ้านที่ลาดกระบังอีก สงสารจิง ๆ
ก่อนลงจากรถ พี่เขาบอกว่า ไว้ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะเราเลยหอมพี่เขาไป2ฟอดซ๊ายขวา
เหมื่อนทุกครั้งที่พี่มาส่ง

ปล.ทริปนี้อดๆๆๆๆๆๆ หลังจากที่คิดว่าไปจะต้องได้พี่แน่ๆละก็อด!! [/color[/b]

ขอบคุณพื้นที่ดีๆที่ให้ได้เจอพี่คนนี้ ขอบคุณพี่ที่ทำให้หนูหายเครียด
ขอบคุณพี่ที่เป็นห่วง ตลอดทริปเเละทุกครั้งที่ได้เจอพี่หนูไม่รู้จะพูดอะไรอีกนอกจากคำว่าขอบคุณ

ทิ้งท้าย......หนูเสียใจอย่างเด่วในทริปนี้....ท่านที่อ่านน่าจะรู้กัน

[alone.111]

   แอบแทรกกลางการบ้าน น่าฟินจริงๆ รอตอนโรแมนติกนะครับ

ขอบคุณคะพี่กัปตันแต่ว่าคราวนี้มะได้ลงรายละเอียดเยอะ เพราะมันจะเยอะเกินไปอะคะ

[kaptan]

   อารายว้า....คนอ่านผิดหวังน้า แบบนี้....
ฝากถึงคุณพี่คนนั้น....คุณพี่ครับ คราวหน้ากรุณาเน้นๆ หน่อยนะค้าบ

[alone.111]

   อารายว้า....คนอ่านผิดหวังน้า แบบนี้....
ฝากถึงคุณพี่คนนั้น....คุณพี่ครับ คราวหน้ากรุณาเน้นๆ หน่อยนะค้าบ

คราวหน้าตะจับปล้ำสะเลยคะ

[Aunny.aun]

อยากไปฮ่องกง

[alone.111]

อยากไปฮ่องกง

ต้องจัดคะ หาพี่พาไปเลยคะ