เอาแต่ใจ เอาแต่งอล เอาแต่อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล 5นาที 50อารมณ์
สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ ตั้งแต่ไม่มีกระทู้ป่วนเมืองให้ออกอาละวาด
อยู่ในเวปนี้มา ก้อเริ่มมีสังคมในเวปเพิ่มขึ้นค่ะ
ได้มีโอกาสเจอเพื่อนสาว ที่คุยกันอยู่ได้ ทั้งวันทั้งคืนทั้งที่ไม่เคยเจอกัน 5555
ได้มีโอกาสเจอ พี่ น้า อา ลุง ตา ปู่ <3
บางทีก้อเปนพี่ของเพื่อนสาว อยากจะพาเพื่อนสาวเราไปเที่ยว
เพื่อนสาวเราอยากให้เราไปด้วย ถ้าพี่อนุญาตเราก้อได้ไป
เพราะถ้าไม่ เพื่อนสาวเราก้อไม่ไปกะพี่ 555555 งานบังคับก้อมา
ทีนี้ เมื่อพี่ของเพื่อนสาว ไม่ใช่พี่ของเรา แต่เราเผลอไปงอแงใส่
พี่ชายทั้งหลายคะ พี่จะเข้าใจในความเอาแต่ใจของผู้หญิงมั้ยคะ
หรือพี่จะคิดว่า เฮ่ยยย! นี่พามากินด้วยก้อดีแค่ไหนละ ยังจะมางอแงอีกเหรอ!!
ไม่รู้ว่าพี่มีบุญคุณกับหนู ที่เลี้ยงอาหารหนู
หรือ หนูมีบุญคุณกับพี่ เพราะถ้าหนูไม่มา เพื่อนหนูก้อไม่มานะ.. เอาซี้ๆๆๆ
ขำๆนะคะ
เท่าที่ได้เจอ พี่ น้า อา ลุง ตา ปู่ มา ถ้าปูนได้กระทำความหว่อง เอาแต่ใจไป
หรือ 5นาที 50อารมณ์ กับพี่ๆท่านใดไปบ้าง ทั้งรู้ตัวก้อดี ไม่รู้ตัวก้อดี
ปูนกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ กราบบ
(เป็นทางการ)
*ขอฝากถึงพี่ ที่ได้กระทำความหว่องต่อ เพื่อนสาวของน้องของพี่ บ้างนะคะ
พี่มีบุญคุณน้องของพี่ก้อตอบแทน แต่พี่ไม่ได้มีบุญคุณกับ เพื่อนสาวของน้อง
เพราะงั้น ถ้าพี่กระทำความหว่อง ต่อเพื่อนสาวของน้องของพี่คนแล้วคนเล่า
ปูนว่าพี่มีโอกาสสูงมากค่ะ ที่พี่จะไม่ได้รับการตอบแทนบุญคุณจากน้องของพี่..*
งงมั้ย?? พิมพ์เอง ยังงงเองฮ่ะ
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าเห็นแก่ของกิน จนงานท่วมหัวเอาตัวไม่รอดค่ะ
