วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ งานหนักมากทั้งวัน และฝนก็มาตกในช่วงเย็นๆอีก ขณะขับรถกลับบ้าน ก็ได้ฟังเพลงๆหนึ่ง ทำให้คิดถึงน้องคนนึงที่เคยพบเจอ จากการจ้างเที่ยว น้องคนนี้ เจอกันโดยชะตาพาให้มาพบกัน จากการที่พี่ที่ผมนับถือท่านนึงแนะนำมาให้ โดยบอกผมว่า ช่วยติดต่อน้องไปหน่อย น้องไม่เคยจ้างเที่ยว อยากรู้ว่า มันเป็นอย่างไร ในตอนแรกที่ได้ข้อมูลมา ผมก็ไม่สนใจเพราะงานที่ทำมันมากมาย จนวันนึงที่พอมีเวลาจึงได้ทักทายไปหา และเราก็ได้คุยกันมา แต่ไม่ได้เจอกันสักที เพราะเวลาผมไม่ว่าง จนวันหนึ่ง พอมีเวลาจึงได้นัดเจอกันที่สถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่ง ผมไปจอดรถรอ น้องอยู่พักหนึ่ง พอน้องมาถึงก็ไลน์บอกว่า ถึงแล้วค่ะ หนูใส่ชุดสีชมพู พี่อยู่ไหนคะ ... ผมก็บอกรถ น้องก็วิ่งกระหืดกระหอบมา และเข้ามานั่ง พร้อมกล่าวขอโทษที่มาช้า ผมเหลือบไปมองน้อง และแอบแปลกใจ เพราะน้องแต่งตัวเรียบร้อยน่ารัก เป็นชุดแซกสีชมพูสลับสีชาว บริเวณแขนกุ้นลูกไม้สีขาว บริเวณหน้าอีกปักรูป Unicorn น้องผมยาว สีน้ำตาลเข้ม ผมถามว่า ร้อนไหม และปรับแอร์ไปให้ เพราะเห็นน้องเหงื่อออกจากการรีบวิ่งลงมาจากสถานี พร้อมหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้ จากนั้น เราก็ไปยังห้างแห่งหนึ่ง เพื่อดูหนัง ตอนนั้น หนังไม่คอ่ยมีอะไรน่าดู ก้อเข้าไปดู ตอนดูหนัง ผมสังเกตว่า น้องตั้งใจดูหนังมาก เราไม่ได้คุยไรกันมากระหว่างนั้น
ออกจากโรงหนังมา ก็ถามน้องอยากทานอะไร น้องบอกให้พี่เลือกเลย ผมก็เลือกร้านแห่งหนึ่ง สั่งสลัดฮาวายเอี้ยน ซุปเห็ด และ สปาเก็ตตี้แองโชวี่ ระหว่างทานอาหารด้วยกัน น้องทานด้วยความอร่อย และชมว่า อร่อยมากค่ะพี่ ผมยิ้มๆและถามว่า หิวเหรอครับ น้องบอกว่า หิวมาก ยังไม่ได้ทานเที่ยงเลย มาถึงไม่กล้าบอกพี่ จะขอทานข้าวก่อน ไปดูหนังเลยหิวมากขึ้น ผมหัวเราะและบอกว่า น่าจะบอกจะได้ทานก่อนค่อยดูก้อได้ น้องบอกเกรงใจ หลังจากน้องเริ่มอิ่ม การสนทนาเป็นเรื่องเป็นราวของเราก็เกิดขึ้น
น้องเล่าเรื่องราวชีวิตของน้องให้ผมฟัง ผมฟังไป ก็อึ้งไป เพราะน้องเจออะไรมามากมายในชึวิต ทั้งๆที่อายุพึ่ง 20 กว่าๆเอง น้องเป็นลูกคนเดียว ถูกพ่อตามใจแต่เล็ก อยากได้อะไรต้องได้ จนมาถึงชีวิตที่ผกผัน ทุกอย่างจากมี เป็นไม่มี น้องต้องไปทำงานเอง น้องทำงานมาหลายอย่างทั้ง MC PR modelling ,etc เมื่อเรื่องราวต่างๆไหลพรูออกจากปากของน้อง ทำให้เวลา2 ชมกว่าๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากแรกๆที่ไม่คุ้นเคย เราสองคนก็คุ้นเคยกันอย่างรวดเร็ว น้องเล่าว่า อยากรู้ว่าจ้างเที่ยวเป็นอย่างไร เลยนัดผมมา แต่น้องได้ข้อมูลจากท่านพี่ที่ส่งน้องมาให้ผมแล้วค่อนข้างละเอียด ผมก็ถามน้องว่า เป็นไง เจอกับพี่ เหมือนทีจินตนาการไหม น้องหัวเราะ และบอกว่า ไม่เหมือนเลยพี่ น้องคิดว่า ต้องมาเจอคนแก่ หัวล้าน พุงพลุ้ย แล้วน้องก็หัวเราะอีก พร้อมกล่าวว่า ล้อเล่นค่ะ...
น้องไม่เอ่ยถึงเงินค่าจ้างเลย ผมถามว่า เท่าไร น้องบอกแล้วแต่พี่ให้ค่ะ เพราะหนูมาเพราะอยากรู้ และตอนนี้หนูก็รู้แล้ว หนูโชคดีที่เจอกับพี่ เพราะหนูคงไม่นัดจ้างเที่ยวอีก เพราะหนูมีงานที่หนูทำอยู่แล้ว แต่ถ้าพี่อยากนัดหนู ก็บอกหนูนะ
จากนั้น เราก็ย้ายจากร้านอาหารไปยังร้านไอศครีมอีกร้าน ด้วยที่เราสองคนชอบทานไอศครีมเหมือนกัน เลยได้ไปร้านแห่งหนึ่ง น้องก็สั่ง1อย่าง ผมสั่งอีก 1 อย่าง เมื่อไอศครีมมา น้องทำ surprised ผมอีก โดยการตักไอติมป้อนผม บอกตรงๆ ว่า ผมเขินมากเลย อายุขนาดนี้ มานั่งให้สาวๆป้อน ผมเหลือบสายตาไปมองโต๊ะข้างๆ มีคนมองมาด้วยความอิจฉา ผมรีบบอกน้องว่า พี่ทานเองได้ น้องหัวเราะ และแซวผมว่า พี่เขินเหรอ ผมก้อถามน้องไม่เขินเหรอ คนมองเยอะแยะ น้องตอบกลัยว่า เขินทำไม เราไม่ได้ทำไรน่าเกลียด ไม่ได้จูบ ไม่ได้กอดกันนี่ แค่ป้อน แค่นั้นเอง ว่า แล้ว น้องก้ป้อนต่ออีก เมื่อเราทานเสร็จ ผมก็ไปส่งน้องตามที่น้องขอ พร้อมให้เงินน้องไป น้องยกมือไหว้ ขอบคุณ และไม่นับเลยกำเงินใส่กระเป๋า
จากวันนั้น น้องได้บอกกับผมว่า น้องต้องไปทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่ ไปแก้ปัญหาของน้องให้จบ ถ้า ทุกอย่างเรียบร้อย น้องจะติดต่อผมมาอีกที แต่......จากวันนั้น ......น้องก็ได้หายไป เพื่อทำภารกิจที่สำคัญที่น้องบอกผม ผมได้แต่อวยพร ให้น้องทำสิ่งนั้นให้สำเร็จ และขอให้น้อง พบแต่สิ่งดีๆในชีวิต ผมมาเขียนการบ้านนี้เพื่อ ระลึกถึงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงที่มีใจที่กล้าหาญ ที่จะเผชิญปัญหาต่างๆ น้องไม่เคยย่อท้อต่อชีวิต และมองโลกสวยงาม (น้องได้เล่าถึงปัญหาให้ผมฟัง) และอยากให้การบ้านนี้เป็นกำลังใจให้กับน้องคนอื่นที่อาจเผชิญปัญหาต่างๆ จะได้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปครับ.....
ผมขอขอบคุณพี่ชายผมคนนึงที่ได้ให้ผม ได้มารู้จักกับน้องคนนึงที่แสนจะมีจิตใจที่ดีงาม ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นก็ตาม
และขอบคุณน้องคนนั้นที่ เข้ามาเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีๆ .............
ขอขอบคุณบอร์ดแห่งนี้ที่ให้ผมได้มาแชร์ ประสบการณ์ที่สวยงาม อีกหนึ่งความทรงจำ.......
