หลังจากวางสายสนทนากับพี่ท่านหนึ่ง
ที่ได้พูดคุยเเลกเปลี่ยนความคิดเเลกเปลี่ยนมิตรภาพดีดีที่พบเจอจากในที่เเห่งนี้...
...ฉันก็เริ่มค่อยๆก้าวตรงออกไปยังริมระเบียง...
พลางเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในท่ามกลางความมืดมิด...เเม้จะมืดขนาดไหน
แต่ฉันก็ยังพอมองเห็น เเสงเล็กๆที่มาจาก
ดาวเคราะห์น้อยอยู่บ้างส่องเเสงสว่างขัดกับความมืดนี้เลยเชียวน๊.. ฉันค่อยค่อยคลี่ยิ้มออกมาเบาเบาขณะที่ปล่อยให้ความรู้สึกลอยออกไปตามสายลมเย็นๆที่ปะทะผ่านร่างฉันไป.....
ฉันกำลังคิดถึง... ช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอด1เดือนเต็มที่ฉันได้พบเจอได้รู้จัก
เเละเป็นหนึ่งในสมาชิกบนพื้นที่ที่หลายคนให้คำนิยามมันไว้ว่า "เว็บสีเทา" แห่งนี้...ฉันได้พบเจอผู้คนมากมาย...ได้ยินหลากหลายเรื่องราวสุขบ้าง ทุกข์บ้างปะปนคละเคล้ากันไป
น่าเเปลกเสียจริง...ฉันเองก็ไ่ม่เคยคาดคิดว่า
ตัวเองจะได้มาเจอเว็บๆนึงที่ให้ความรู้สึกได้มากมายเช่นนี้มาก่อน
"ต่างคนก็ต่างที่มาต่างความคิดต่างการใช้ชีวิตต่างความต้องการ... เอ๊ะ! "ความต้องการ"...?อื้มมนั่นสิเนอะ..สิ่งที่ดึงให้ทุกคนมารวมกัน
ณ. ที่เเห่งนี้คือ..."ความต้องการ" นี่เอง... เเละตัวฉัน... ก็เป็น 1 ในผู้คนมากมาย
ที่มีความต้องการเเละคาดหวังว่าสักวันนึงชั้ลเอง
....^^ จะได้พบเจอในเว็บนี้บ้างเช่นกันค่ะ....
"ส่วนตัวฉันนี้ไม่ได้เดือดร้อนจนรีบร้อนต้องการ
เงินอะใรมากนัก งานในรูปแบบอื่นที่ไม่ได้จ้างเที่ยวจึงไม่มีความจำเป็นสำหรับตัวฉันเลย
ฉันได้มาเปิดโลกสังคมใหม่ได้ทำในสิ่ง
ที่ไม่เคยทำ ...ไปที่ที่ไม่เคยไปได้มิตรภาพใหม่ๆที่ทั้งดีเเละไม่ดีจากที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างคงเป็น "ประสปการณ์" ที่ไม่ว่าจะดีหรือร้ายมันก็อยู่ในความทรงจำของฉันตราบจนวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ... 
เอ้...? เเล้วทุกคนละคะมีความต้องการอะใรจากในเว็บสีเทาหรือ wlg นี้บ้างลองเเบ่งปัน
โมเม้นท์เรื่องราวความทรงจำของเพื่อนๆ
ให้ของขวัญฟังกันบ้างนะคะ... ^_^
จะรออ่านทุกๆเรื่องราวที่เเชร์เล่าสู่กันฟังจากทุกท่านเลยค่ะ
ขวัญขอร้องพี่ๆเพื่อนๆทุกคนที่กำลังอ่านกระทู้นี้เเละนึกทบทวนเรื่องราวที่จะเเชร์ให้ขวัญรับฟังอยู่ได้โปรดขอ งดดราม่า งดใส่หน้ากากอวตารร่างมากันนะคะ 5555.
อยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ดีดี ที่บันทึกเรื่องราวความทรงจำของทุกคนไว้ ... เเละไม่ว่าจะวนกลับมาอ่านครั้งไหนก็ยังคิดถึงกันเเละกันเสมอ ......ขอบคุณทุกมิตรภาพที่มอบให้กันนะค่ะ 
