พี่ท่านหนึ่งเราพบกัน ณ ห้างที่สะดวก นัดพี่1ทุ่มตรง
พี่มาถึงก่อนและตรงเวลา พี่ยืนรอตรงหน้าโรงหนัง
เจอพี่ได้พบรอยยิ้มที่อบอุ่น พี่บอกว่าเลือกตั๋วหนังกันก่อนนะ แล้วเราไปทานข้าวกัน พี่ถามทานไหนดี
ก็พาพี่ไป พี่ให้เลือกอาหาร หนูเลือก 1 อย่าง พี่เลือก1อย่างละกัน พี่สั่งปลากระพงราดซอทมะขาม ตัวเองสั่งน้ำพริกผัก ขณะรออาหาร ได้นั่งคุยกับพี่มองเห็นรอยยิ้มตลอดเวลา ความเป็นธรรมชาติ ถึงเวลาอาหารมาถึง ตักอาหารให้พี่ พี่ตักอาหารให้สลับกันไปมา ทานอาหารเสร็จพี่ดูนาฬิกาบนข้อมือ บอกว่าใกล้เวลาหนังแล้ว ถึงโรงหนังพี่เลือกที่นั่งตรงกลางระหว่างเราสองคน หนังฉายพี่ชวนคุย ทายสิมันเดตัวจริงคนไหน ก็ตอบพี่ไปว่าต้องใช่แนๆ แต่เปล่าเราทายผิด พี่บอกว่าไม่รู้หรอก หน้าเหมือนกัน
ดูหนังไปพี่เอียงหน้ามาซบที่ไหล 1ที และดึงหน้ากลับ พร้อมรอยยิ้มแค่นั้น หลังหนังจบ พี่ส่งค่าขนมให้พร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง หลังจากเจอกัน 1 ครั้ง พี่ก็มานั่งทานข้าวด้วยทุกวันหลังเลิกงาน พี่ถามว่าทานไรดี ได้แต่ตอบว่าแล้วแต่พี่แล้วกัน งั้นทานบะหมี่ฮาจิบังกัน
ทานเสร็จ พี่ถามต่อว่า ทานอะไรต่อไหม ทานไอศครีมกัน พี่ตอบตกลง สั่งไอศครีมมา3ลูกใหญ่ๆ ทานไปพร้อมๆพี่ ทุกๆวันพี่จะชอบทานบะหมี่เป็นพิเศษ
พี่บอกว่าชอบทานอะไรร้อนๆ วันต่อๆมาพี่ถามว่าทานไรดีอีก เลยชวนพี่ไปทานข้าวต้มกัน มีเมนูที่พี่ชอบเหมือนกัน เต้าหู้ขาวผัดกุ้ยช่ายขาว อีกสิ่งที่พี่ทานและไม่เบื่อ เจอพี่ทุกวันมานั่งทานข้าวช่วงเย็น
เป็นช่วงเวลาเกือบ 1 เดือนเต็ม พี่ยิ้มทุกครั้งที่เจอ
อยู่ๆพี่ก็ถามว่าชอบพี่ไหม ตัวหนูเองก็ยังไม่พร้อมจะรับใคร ณ จุดนี้ หนูมีภาระรับผิดชอบพ่อแม่ที่บ้าน งานบางทีก็เลิกดึก พี่คงไม่เข้าใจในจุดนี้ เพราะหนูเองก็ไม่กล้าบอก แต่ตอนนี้ไม่มีพี่เค้าแล้ว พี่เค้าขาดการติดต่อไป เหงาๆอยากมีพี่มาเติมเต็ม