สวัสดีนะKOKOคนเซ่อๆกลับมาเเล้วเด้อ
การบ้านฉบับนี้มาจากความประทับใจเเละสับสนในตัวเองหลังจากการนัดเจอกับน้องคนหนึ่งครับ
เธอเป็นปี1เเต่หน้าตาช่างเด็กมากจนผมต้องรีบถามอายุอยู่ยกใหญ่ โชคดีที่เกิน18+ 555
สาวน้อยคนนี้ทำให้ผมซึ่งอายุอานามก็ปาไป30นิดๆเเล้วรู้สึกเขินอายตลอดเวลาตั้งเเต่คุยไลน์ครับ ดิสเพลน้องช่างโลลิต้าเเท้เเหะๆ ใจก็คิดไปน้องจะสนใจเราบ้างมั้ยน้อยิ่งป้อไม่ค่อยเก่ง:p เเละตัวน้องเองก็มีงานถ่ายรูป,เป็นพรีเซนเตอร์สินค้าอยู่เเล้ว เวลาคุยของเราก็เลยไม่ค่อยต่อเนื่องฝนก็ตกเวลาไม่ค่อยตรงกัน เเต่ในที่สุดน้องก็รับนัดเเละมาเจอกับผมจนได้ครับ
เมื่อเเว้บเเรกที่เจอกับน้องเพลง14อีกครั้งของพี่เสก ก็กลายเป็นซาวเเทร็กของผมทันที สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าผมเธอไว้ผมบ๊อบซอย หน้าตาจิ้มลิ๋ม มีรอยยิ้มที่สดใส เข้ากับการเเต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อเชิ้ตเก๋ๆกับกางเกงขาสั้นยิ่งทำให้น้องดูเด็กลงอีกครับ
น้องบอกว่าเดินทางมานานมากเผลอหลับไป ตื่นมาก็หิวเลย ขอทานสปาเก้ตตี้ก่อน ตลอดเวลาที่น้องทานผมพูดไม่ค่อยออกคือมันเขินอาย เหมือนเราเป็นตาเเก่หัวงู
ก็ได้เเต่มองเปิดเพลงไปเเก้เขิน จนน้องทานเสร็จถึงได้กล้าคุยเเละก็จับมือน้องครับ
เมื่อได้จับมือเเล้วต่อไปก็ขอน้องกอดครับ ผมชอบกอดอยู่เเล้วอีกอย่างคือสบตาน้องเเล้วเขิน กอดไปอย่างน้อยก็ไม่ต้องสบตาน้อง น้องก็ใจดีครับ ขอกอดก็ให้กอด ขอบคุณน้องมา ณ ที่นี้ด้วย555
นึกเเล้วขำตัวเองครับเเพ้เด็กซะอย่างนั้น
ปกติทำงานเจอเด็กน้อยผมจะชอบเเกล้ง วันนี้พอเจอน้องเข้าไปเหมือนกรรมตามสนอง555
ต้องกลับมาคิดว่าเราเป็นโลลิค่อนรึเปล่า อิอิ
เช่นเคยส่งท้ายด้วยน้องเหมียวลูกพ่ออิอิถ่ายเมื่อเช้าจ้า
