การบ้านชุด การบ้านแห่งความลับนี้เป็นงานที่พบเจอน้องน่ารักๆ แต่น้องไม่อยากเปิดเผยตนในการบ้าน แต่ผมว่าน้องเหล่านี้ทำให้ผมพบโลกมุมใหม่ๆ จากสาวๆในหลากหลายอาชีพ และเธอเหล่านี้ทำเอาผมเจอซ้ำไม่ต่ำกว่า 3 ครั้ง จึงลองเอามาเขียน เก็บไว้อ่านเมื่อนึกถึงเธอเหล่านี้
เธอคนนี้ที่ผมอยากเขียนถึง เพราะผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้กอดเชียร์ลีดเดอร์ มันคงเป็นความฝันของผู้ชายทุกคน ที่สำคัญเธอน่ารักสุดๆ ถ้าไม่เชื่อลองอ่านเรื่องราวของเธอคนนี้ดู นึกถึงเธอทีไรก้ออยากจะเปิดฟังเพลงนี้ทุกที
https://www.youtube.com/watch?v=GgESsF48-AI&list=PLixD7nh0L5ctSu3vA6G0FN9-PhBS4WFRR วันนั้น วันที่ผมไม่คิดว่าเหตุในวันนั้นจะทำให้ผมมีอารมณ์ทั้ง เศร้า เครียด กังวล ตื่นเต้น กลัว และมีความสุข อารมณ์ทั้งหมดเกิดจากเหตุในวันนั้นเพียงวันเดียว นึกแล้วผมก็ยังยิ้มอยู่จนวันนี้ ทำไมน่ะเหรอ เพราะ เธอคนนี้ทำให้ผมเห็นถึงความน่ารัก ความใส่ใจ ความเป็นตัวของตัวเองที่น่ารักมากๆ ................วันนั้นผมก้อโพสไปตามปกติ ใครที่เคยเห็นโพสผม หลายๆคนถ้าเป็นผู้หญิงคงไม่ค่อยสนใจ เพราะผมโพสบ่อย แต่ก้อนั่นแหล่ะ ผมไม่ได้เจอใครทุกคนที่ทักผมมา ผมเจอเฉพาะที่ผมคิดว่าคุยแล้วเคมีเราน่าจะไปกันได้ ผมเลยไม่ค่อยเจอการบ้านที่ไม่ดี แต่ถึงมีผมก้อคิดแค่ว่า ลืมมันไปดีกว่า มีความทรงจำอีกตั้งเยอะจากเว็บนี้ที่ทำให้ผมยิ้มได้
ก้อมีคนสนใจทักมาบ้าง น้องคนนี้เป็นหนึ่งในนั้น แต่บทสนทนาของเราไม่ได้ยาวอะไรมากนัก แต่เมื่อผมได้ยินเสียงเธอ ผมก้อคิดว่าคนนี้แหละ น่าลองไปเจอซักครั้งนึง ไม่คิดเลยว่าการเจอกันครั้งนั้นจะทำให้ผมเจอเธออีกหลายครั้งในเวลาต่อมา พูดคุยกันจนพอจะเข้าใจตรงกัน อันนี้ผมเข้าใจไปคนเดียว เพราะสุดท้ายน้องไม่ได้เข้าใจเหมือนที่ผมเข้าใจ
ผมนัดเธอเช้ามากในวันถัดไป เธอต้องเดินทางมาจากอีกจังหวัดนึง ผมไม่คิดว่าเธอจะมา แต่เธอรับนัด ผมเลยไปนั่งรอเธอที่ๆเรานัดกัน เวลาผ่านไป สิบนาที สามสิบนาที หนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมง ผมนึกในใจว่า ตายล่ะ โดนหลอกเหรอเนี่ย แต่สำหรับผม การได้นั่งจิบชาร้อนๆในเวลาเช้ามากๆ ในสถานที่ๆไม่คุ้นเคย มันก้อถือว่าไม่เลวร้ายซะทีเดียว
ผมกำลังจะกลับ แต่เอ้ะ ผมว่าเธอคนนี้ไม่น่าจะใช่แนวนั้น ผมเลยลองหาทางทุกวิธีที่จะติดต่อเธอ จนผมทำได้ และผมรับรู้ว่า ผมทำพลาดไปแล้ว ผมผิดพลาดเอง น้องเค้าโทรมาหาผมหลายครั้งมาก ตอนนั้นอารมณ์ผม กังวลมาก กลัวน้องจะหาว่าเราเบี้ยวนัด
ผมจึงถามน้องว่าน้องอยู่ที่ไหน น้องส่งโลเคชั่นมา ผมไม่คิดอะไรมาก พูดสั้นๆว่า "พี่ไปรับนะ"
และแล้วผมก้อมาถึงสถานที่ๆเธอแชร์โลเคชั่น แต่ผมตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นหอพักของสถาึกษาชื่อดัง ในขณะจอดรอผมตื่นเต้นมากๆ กำลังกังวลว่า เธอจะมาในชุดไหนเนี่ย
ในที่สุดผมก้อได้เจอเธอ เธอเป็นผู้หญิง ลุคคุณหนู ตัวเล็กๆ ยิ้มเก่ง แต่หน้าตากวนๆ ดูก๋ากั่นนิดๆ แต่พูดไม่เยอะ ผมขอโทษเธอเป็นการใหญ่ เธอไม่ยิ้มได้แต่พูดเปรยๆ "หนูนึกว่าพี่หลอกหนู" ความรู้สึกผิดแล่นไปที่โสตประสาท
แต่ไม่นานเธอกับผมก้อหัวเราะไปด้วยกัน เธอแปลกดี เพราะคุยกันไม่นานเหมือนเคมีมันตรงกัน เธอเล่าเรื่องของเธอออกมามากมาย ผมได้ฟังแล้วแบบ บอกเลยว่าเรื่องที่เธอเล่ากะสิ่งที่ผมเห็นมันคนละเรื่องกันเลย หากนึกไม่ออก ลองนึกถึงเด็กน้อยในลุคสาวพารากอนที่เดินตามคุณหญิงแม่ แต่ประสบการชีวิต ฮ้าวเฟี้ยว ดีเหลือเกิน
เมื่อผมได้มองเธอใกล้ๆ เธอทำผมไม่ได้มือสั่นอะไรเวลาถ่ายภาพ แต่มือผมสั่นเมื่อผมได้มองตาเธอผ่านเลนส์ และตื่นเต้นหนักมากเมื่อได้เข้าไปสัมผัสตัวเธอใกล้ๆ อารมณ์มันกำลังจะโรแมนติคแล้วเชียว เธอกลับหัวเราะ ทำหน้ากวนๆ ผมเปลี่ยนฟีลแทบไม่ทัน
ผมสนุกกับการอยู่กะเด็กน้อยคนนี้ ผิวขาว อมชมพู กับความตึงตามวัยของเธอ ทำให้ผมเขิลทุกครั้งที่สัมผัส แต่ก้อนั่นแหละอย่างที่บอกเคมีของเราเข้ากันได้ดี เวลาจึงผ่านไปเร็ว
ก่อนจะแยกจากกัน ผมยื่นค่าขนมให้เธอ เธอทำเอาผมงงมาก "นี่คืออะไรคะ" อ้าวก้อค่าขนม ตามที่โพสไว้อ่ะครับ น้องทำหน้างงๆ ปนหัวเราะ "พี่นี่หนูได้เงินด้วยเหรอ" .......อย่างที่บอกน้องในเว็บก้อเดือดร้อนถึงเข้ามาในนี้ แต่ก้อมีบางคนที่เข้ามาเพราะเรื่องอื่น แต่ก้อนั่นแหละ ผมก้อต้องทำตามกติกา จึงหยิบใส่ลงไปในกระเป๋าเธอ.............เธอนิ่งๆไปนานพอสมควรแล้วเอ่ยขึ้นมาเบา "หนูรู้สึกแปลกๆหน่อยๆนะ" ผมจึงพูดไปว่าไม่เปนไร เมื่อกี้ความรู้สึกหนู ไม่ใช่มาทำงานใช่ป่าวล่ะ มันก้อเป็นแบบที่หนูรู้สึกจริงๆ ส่วนความรู้สึกที่หนูรับรู้ตอนได้รับค่าขนมไป หนูก้อไม่ต้องสนใจ เพราะพี่ก้อไม่คิดว่าหนูมาทำงานเหมือนกัน เราเจอกันอีกนะ
หลังจากนั้นเธอก้อหัวเราะ และการคุยหลังจากนั้นก้อถูกดึงเข้าสู่โหมดปกติ
อ่านมาถึงตรงนี้ คงคิดว่า ก้อไม่เห็นจะมีอะไร ก้อแค่น้องใหม่ที่น่ารักคนนึง ความน่ารักของน้องคนนี้มันไม่ใช่แค่นี้ หลังจากนั้น เธอคุยกับผมบ่อย ส่งรูปมาบ่อย วันนี้ทำอะไร วันนี้เรียนอะไร มันเหมือนเธอไม่ได้รู้สึกว่ามาทำงานจริงๆ ในตอนที่เธอเจอผม ความรู้สึกนี้ล่ะมั้งที่ผู้ชายหลายๆคนมองหาจากเว็บนี้
เราคุยกันไป มา บ้าง ตามสมควร แต่วันนึงเธอก้อบอกว่าพี่ หนูถูกเลือกเป็นโน่นเป็นนี่ของคณะ ผมก้อหัวเราะ จริงเหรอ นึกว่าเธอล้อเล่น แล้วเธอก้อส่งรูป และคลิปมา ผมตกใจ เอ้ย จริงๆด้วย แล้วผมก้ออมยิ้ม ย้อนฟีลไปวันที่ต้องนั่งเชียร์แล้วปรบมือ ร้องเพลง ผมว่าผู้ชายทุกคนก้ออยากจะได้แฟนบนแสตนที่ยินอยู่ข้างหน้ากองเชียร์ หรือจะเป็นความรู้สึกเวลาเดินผ่านไปยังโรงอาหาร แล้วเห็นป้ายการประกวดอะไรซักอย่างที่มีทั้งผ฿้หญิงและผู้ชาย ผมก้อเคยนึกว่าจะเป็นยังงัยน้าถ้าได้กอดผู้หญิงในรูปซักครั้ง ความรู้สึกเหล่านั้นย้อนมาทั้งที่ผมก้ออายุมากเกินกว่าจะไปรู้สึกอะไรแบบนั้นแล้ว
หลังจากนั้นผมเจอเธออีกหลายครั้ง คุยกันอีกหลายครั้ง แต่แน่นอนอะไรที่เราชอบ อะไรที่สวยงาม อะไรที่ดูจริงใจ มันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ผมคงพูดอะไรไม่ได้มากไปกว่า ขอให้เธอโชคดี และผมรู้ว่าวันนึงเธออาจจะผ่านมาอ่านสิ่งที่ผมเขียนตรงนี้ ...........ผมอยากบอกเธอว่า "คิดถึงนะ"
ใครที่สนใจแนวหวานๆแบบนี้ติดต่อมาได้นะคร้าบ mline2015
