ในวันที่ชุ่มฉ่ำหัวใจใครหลายคนอาจไม่ได้ชุ่มชื้น...
เซย์ไฮสมาชิกwlgทุกท่านค่ะ ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ วันนี้ทิบบี้มีการบ้านมาส่ง1ฉบับ แต่การบ้านฉะบับนี้อาจจะไม่ได้หวานฉ่ำเหมือนท่านอื่น หรือฟินเหมือนฉบับก่อนๆ จะมีปนเศร้าปนดราม่าเล็กน้อย(เรียกร้องความสนใจ) ซึ่งการบ้านฉบับนี้ตั้งใจจะเขียนให้พี่ ผอ. ตั้งนานแล้วตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งเขียนในวันที่มันสายไปแล้ว แต่มันก็จะมีมุมน่ารักๆอยู่บ้างหล่ะน่า อาจจะมีฉากเลิฟซีนบ้างแหล่ะ ประกอบกับว่าวันนี้เกิดนึกถึงพี่เค้าขึ้นมาเลยถือโอกาศเขียนมันซะเลยใหนๆก็นอนไม่หลับละ 555 ป่ะๆไปอ่านกัน...
หลังจากคิวเที่ยวเริ่มซาก็ได้เวลาเข้าเว็บมาไล่ดูpm คิดว่าสวยมากไรมาก พี่ต้องทักมาเยอะแน่นวลลล ปล่าวเลยมีแค่ข้อความเดียวที่ทักมา เป็นพี่ส่งID line ให้ตามปรกติ เราก็ลองแอดไอดีดู ทำไมดูเด็กจัง ? จะแอดมาคุยเล่นมั้ย? พี่เขาจะจ้างมั้ย? ไปแล้วจะได้เงินมั้ย ? จะโดนหลอกมั้ย?.. จบคำถามในหัวเหล่านั้น ก็ได้คำตอบในใจว่าไม่แอดไปดีกว่าไม่อยากเสี่ยง แล้วก็นอนเขี่ยโทรศัพท์ไปพักใหญ่
ล้างห้องน้ำก็แล้ว ...
ซักผ้าก็แล้ว...............
เล่นเกมส์ก็แล้ว............
ทำไมวันนี้มันเหงาแปลกๆดีแท้วะ กดเข้าเว็บอีกรอบนึง มีคนPM มา ลองแอดดูก็เป็นตะกวดตัวเดิม เลยตัดสินใจแอดพี่คนแรกไป เอาวะใหนๆก็ไม่มีอะไรทำแล้ว แอดไปคุยเล่นละกัน ^___^
บทสนธนาช่างราบเรียบ ไม่มีความน่าตื่นเต้น ถามเรท ถามเวลาว่าง ถามสถานที่ ไปๆมาๆเลยตกลงนัดเจอกัน ก่อนถึงวันนัดก็คุยกันบ้างประปราย ตามประสาคนไม่มีเวลาคุย ก็ยังเฉยๆเพราะคิดว่าแค่พี่จ้างเที่ยวคงไม่ได้อะไรมากมายมั้ง สถานที่นัดหมายคือCDC เรียบด่วน เพราะทิบบี้บอกพี่ว่าทิบบี้ไม่เคยไปอยากลองไปดู ละพี่ก็ถามว่าให้ไปรับมั้ย เราก็ปฏิเสธตามธรรมเนียม ขอไปเองกลับเอง
พอถึงวันนัดก็แต่งเนื้อแต่งตัวเเต่งหน้าตามปรกติ แต่วันนั้นมันสวยแปลกๆ สวยแบบผิดธรรมชาติ 55 สวยจนงง เดินเข้าไปนั่งรอในร้าน หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองตามเป็นแถว อิอิ รอพี่สักพักพี่ก็เหมือนวิ่งมา ดูหอบๆเหนื่อยๆ สถานที่ก็มืดๆคนน้อยๆ พี่อย่าทำเสียงแบบนี้ได้มั้ยยหนูกลัว ~_~ สุดท้ายหาที่หย่อนก้นกันได้ก็คุยกัน วันนั้นครั้งแรกที่เจอพี่แต่งตัวธรรมดา แต่แววตาท่าทางนั้น ช่างมีชีวิตชีวา ร้านมืดๆเหงาๆกลับดูโกลาหลขึ้นทันตา พี่ีดมาก 55 ไม่รู้โดนตัวใหนมา ทำให้บทสนธนาระหว่างเราช่างมีอรรถรสจนหยุดคุยกันไม่ได้เลย
พอwine หมดไปคลึ่งขวด โดยที่พี่เองก็ไม่ค่อยกิน ทิบบี้ก็เริ่มตาหวานนนนนนน ตาจ้องตาต่างคนต่างเยิ้ม เพราะพี่เองก็ตาหวานใช่ย่อยยยย จากบทสนธนาทั่วไปจนตอนนี้ลงลึกไปถึงเรื่องส่วนตัว เรื่องปมต่างๆในชีวิต ทำให้เรา2 คนสนิทกันขึ้นในทันที ในระหว่างที่พระนางจ้องตากันเวลาแห่งความฟินก็จบลงเพราะเพื่อนชวนทิบบี้ไปนั่งกินหมูกะทะต่อ พี่ก็โอเค wine หมดขวดพอดี ทิบบี้เลยอ้อนวอนแกมบังคับให้พี่ขับรถไปส่ง ระหว่างนั้นนั่งกุมมือกันตลอดทาง อยากให้ร้านหมูกะทะอยู่ห่างออกไปสักร้อยกิโล แต่วันนั้นบังเอิญเหลือเกินที่รถไม่ติด ถึงไวราวกับปาฏิหารย์ !!!!!(เซง) ก่อนถึงร้านเลยลองถามว่าพี่ลงไปกินหมูกะทะกันมั้ย ? พี่บอก"พี่อิ่มแล้ว ..... เดี๋ยวพี่กินเบียร์ " คิดในใจทำไมเชื่อคนง่ายแท้ อะเคไปกัน เจอเพื่อนๆทักทายกันตามปรกติ และก็นั่งคุยกับเพื่อน นับว่าโชคดีมากที่มีเพื่อนตลก บรรยากาศเลยดีคุยกันถูกคอ จบวันนั้นพี่ก็มาส่งที่หอพร้อมยื่นค่าขนมให้ ไอ้เราจะทอนให้พี่ก็ไม่ยอม พี่บอกพี่อยากให้ (คิดในใจเออคนนี้น่าคบ555)
พอถึงบ้านพี่ก็ทักมาหาส่งเข้านอนพร้อมนัดหมายกันต่อไป นัดครั้งที่2พี่เสนอตัวมารับที่ทำงาน เราก็โอเคมารับก็มา เจอพี่คราวนี้พี่ดูเพลียๆจากแต่ก่อน พี่บอกว่าง่วงนอน แอบสังเกตุทำไมพุงใหญ่กว่าวันนั้น พี่กินอะไรเข้าไปค่ะ 55 แต่ก็ยังนั่งจับมือกันเหมือนเดิม ไปหาไรทานแล้วหาหนังดูกัน ก่อนจากวันนั้นขอหอมแก้มพี่ไปทีนึง แล้วแยกย้ายกัน พี่ก็ยังไม่รับตังค์ทอนเหมือนเดิม แล้วนัดครั้งต่อๆมาก็พาไปกินข้าว แต่การกินข้าวของพี่คือนั่งกอดแล้วเอาหน้าซบเราหลับกลางร้านอาหาร เพราะพี่ทำงานหนักแล้วไม่มีเวลานอน แถมยังอยากเจออยากมาหา พี่แกก็เลยทำมันทุกอย่างพร้อมกันเลย (น่ารักกก) พอพี่หลับไอ้เราก็ไม่กล้ากระดิกตัวเลยปล่อยให้หลับไปสักพัก แล้วพี่แกก็เป็นอย่างนี้เสมอๆ จุดหักเหอยู่ที่พี่ต้องไปทำธุระ ตจว. ละตอนนั้นเราก็เริ่มจีบกันแล้วเลยขอตามไปด้วยเพราะเราหยุดพอดี สรุปเราก็ได้ไป ตจว. กันครั้งแรก ^^
พาพี่ไปทำธุระเสร็จแวะเช็คอินสักหน่อย เอาของไปเก็บ ต่างคนต่างแยกย้ายกันอาบน้ำ ให้พี่อาบก่อน(จริงๆอยากอาบให้ อิอิ) พอพี่อาบเสร็จเราก็จะอาบบ้าง เงยหน้าขึ้นมาอีกที เอ้า!!!! พี่แต่งตัวเสร็จแล้วใส่เข็มขัดซะแน่นเชียว วัยรุ่นเซ่ง... เลยเข้าไปอาบ ออกมาละเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนท่านพี่ก็นอนอยู่บนเตียงในชุดรัดกุม (-_-) !
ถ้าทุกท่านคิดว่าพี่หลับ คิดถูกแล้วค่ะหลับ!!! เราก็นั่งลงข้างๆปลุกพี่ออกไปหาไรทานกัน พี่ไม่ยอมลุกจนเราต้องนอนลงไปกอด แล้วจูบเข้าที่ปากเบาๆ จากนั้นการจูบเริ่มรุนแรงขึ้น เหมือนต่างคนต่างปราถนากันมาแสนนาน (นอกจากจับมือพี่ไม่เคยล่วงเกิน,ไม่เคยแสดงท่าทีคุกคาม,ไม่เคยหื่นใส่) สุดท้าย พี่ผอ. ก็ตกเป็นของทิบบี้ ไปโดยปริยาย หลังจากเล่นหนังเสร็จก็ให้พี่นอนพักสักงีบ แล้วปลุกไปหาไรทานสวีทกัน ก่อนหน้านั้นนั่งกอดกันว่าน่าหมั่นไส้แล้ว หลังได้กันสวีททกันจนน่าหมั่นไส้กว่า555 เพราะพี่ทั้งขี้อ้อนทั้งโรแมนติก ทั้งอบอุ่น แถมโสดอีก ทิบบี้เลยเทใจให้ไปเต็มร้อยเลยยยย ความรู้สึกนั้นมันดี.......เสียจนลืมเผื่อใจ
เรื่อยมาจนถึงวันเกิดพี่พาไปดินเนอร์แล้วนั่งหลับเช่นเคย อิ่มท้องแล้วต้องย้ายที่เราเลยพาพี่ไปโรงแรมไปนอนให้หนำใจเลย แล้วพี่ก็ได้นอนจริงๆ หลังจากที่อดนอนมาหลายวัน ทุกอย่างดูปรกติเสียจนไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นเราก็เจอกันบ้างเรื่อยมา แล้ววันที่ทิบบี้ไม่เคยจินตนาการถึงก็มาเยือนจนได้ พี่ค่อยๆเงียบไป บทสนธนาช่างทิ้งระยะห่าง จนใครอีกคนสัมผัสได้ ทิบบี้ไม่มีทางรู้เลยว่าจุดเริ่มต้นหรือสาเหตุที่แท้จริงมาจากอะไรกันแน่ สำหรับพี่หรือใครหลายคน โลกใน wlg อาจจะเป็นเพียงโลกเสมือนจริง เมื่อพี่เข้ามาวิ่งเล่นแล้ว มันก็ต้องมีวันที่พี่ต้องกลับออกไปใช้ชีวิต ชีวิตจริงๆ ...
ที่ทิบบี้มาเขียนการบ้านฉบับนี้ไม่ได้ต้องการให้พี่ติดต่อมา หรือมาดราม่าตัดพ้ออะไร แต่แค่อยากจะมาเล่ามาแชร์สิ่งที่ได้เจอ แค่อยากจะมาบอกว่า "ความสุขอยู่รอบตัวเรา ถ้ามีโอกาศ คว้าไว้ซะ เพราะเราไม่มีทางรู้เลย ว่ามันจะหายไปจากเราตอนใหน ... แล้วตลอดระยะเวลาเกลือบ3เดือนที่ได้เจอกัน ถึงแม้สถานะแทบจะไม่มีชื่อเรียก แต่พี่กลับทำให้ทิบบี้มีความสุข ในแบบที่ไม่เคยมีมานาน เราเคยตกลงกันแล้วว่าวันนึงถ้าพี่จะไม่มาเจออีก พี่จะบอกกันเพราะทิบไม่ได้เผื่อใจเลย แต่พี่ก็รักษาคำพูดไม่ได้ ทิพไม่ได้ตำหนิพี่แต่ทิบตำหนิตัวเอง ที่คาดหวังว่าพี่จะมีความรับผิดชอบกว่านี้ แต่ไม่เป็นไร ทิบบี้ร้องไห้แค่วันเดียว แต่ก่อนหน้านี้เกลือบ3เดือน ก็มีความสุขมากเหมือนกัน " ....
จนตอนนี้ก็จะเป็นเดือนแล้วที่ไม่ได้ติดต่อหรือพูดคุยกัน เพราะทิบบี้มีศักดิ์ศรีในแบบของเรา "ทิบบี้ไม่ได้เสียแค่ตัวแต่ทิบบี้ให้หัวใจพี่เค้าไปแล้ววววว" 'แล้วทิบจะไม่เอาหัวใจไปให้ใครย่ำยีอีกที่2 แน่นอน เพราะ........... เพราะมีชายหนุ่มคนนึงเข้ามาบอกว่าหัวใจของทิบมีค่า เก็บมันไว้ ส่วนตัวเอามาให้พี่555 คำปลอบใจนี้กินใจนัก!!! ถ้าคนรู้จักทิบจะรู้ว่าเจ้าของวลีนี้คือใคร อิอิ
โอเคโดนเทก็เท ไม่ถามด้วยว่าเพราะอะไร และไม่ได้อยากรู้ บางทีการได้รู้อาจจะเจ็บปวดกว่า อย่างน้อยก็แกล้งทำเป็นเข้มแข็งก็แล้วกันเพราะไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ100% ใครจะเทใครจะไปจากเราด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เพราะทุกคนล้วนมีชีวิตส่วนตัว เราเองก็ยังต้องทำงานงกๆ ยังต้องใช้ชีวิตต่อไปเหมือนเดิมเช่นทุกวัน ไม่มีอะไรเปลื่ยนแปลง
จบการบ้านแบบงงๆเพราะง่วงนอนจริงๆอยากเขียนยาวและละเอียดกว่านี้นะ แต่เริ่มง่วงละ
* ตอนนี้ยังไม่อยากล่อลวงใคร ไว้รองานประจำซาๆกว่านี้เดี๋ยวแว๊บเข้ามาหาหนุ่มในสต๊อกต่อ อิอิ
