การบ้านชุด การบ้านแห่งความลับนี้เป็นงานที่พบเจอน้องน่ารักๆ แต่น้องไม่อยากเปิดเผยตนในการบ้าน แต่ผมว่าน้องเหล่านี้ทำให้ผมพบโลกมุมใหม่ๆ จากสาวๆในหลากหลายอาชีพ และเธอเหล่านี้ทำเอาผมเจอซ้ำไม่ต่ำกว่า 3 ครั้ง จึงลองเอามาเขียน เก็บไว้อ่านเมื่อนึกถึงเธอเหล่านี้
ชุดขาวกะฟองสบู่ สำหรับน้องคนนี้เราพูดคุยกันมาพักนึง น้องดูเป็นคนซื่อๆพูดจาติดเหน่อนิดๆ ฟังทีไรก้ออดอมยิ้มไม่ได้ เราเริ่มต้นแลกเปลี่ยนเรื่องราวของกันและกัน เธอบอกว่าเคยรับงานมาก่อนจะทักผมครั้งหนึ่ง พี่ใจดีมากชวนเธอไปนั่งดื่มไวน์ เธอบอกหนูชอบนะ ดื่มจนหนูหน้าแดงเลย แต่พี่เค้าดูมีอายุ น่าเชื่อถือ คุยสนุก ดื่มเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ พี่ก้อทักมาอยู่เสมอๆ ส่วนผมก็เล่าเรื่องราวบางส่วนที่เคยพบเจอให้เธอฟังตามสมควร แน่นอนเธอได้ฟังก็ตกใจในเนื้องาน แต่ผมเป็นคนพูดตรงๆ ไม่อยากให้รู้สึกไม่ดีเวลาเจอกัน เธอเก็บเอาไปคิด แต่ก่อนเลิกคุยกันเธอก็บอกว่าหนูสนใจ แต่นั่นแหล่ะเราก็ยังไม่ได้นัดหมายอะไรกัน
อ่านคลอไปด้วยเพลงนี้นะครับน่ารักดี
https://www.youtube.com/watch?v=3AtDnEC4zak ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน วันแรกที่เจอเธอ เธอเหมือนในรูปที่ส่งมาเลยครับ แต่เธอจะมีบุคลิกขี้อายนิดๆ เหมือนหน้าแดงตลอดเวลา ยิ้มแบบไม่ค่อยปกปิด รวมกับเสียงเหน่อๆของเธอ ทำเอาผมอมยิ้มเมื่อได้เจอเธอครั้งแรก เราไม่ได้คุยเรื่องส่วนตัวอะไรกันมากนัก ทำให้ผมไม่ได้รู้จักเธอในมุมของหน้าที่การงาน หรืออะไรอื่นๆเท่าไหร่นัก สิ่งที่ผมทำคือ “หนูโอเครึป่าว จะไปกับพี่มั้ย” เธอทำหน้าเหวอๆ แบบงงๆ แต่ก้อพยักหน้า จึงเป็นที่มาของการบ้านฉบับนี้
ไปถึงสถานที่ประจำของผม เธอดูไม่มีความวิตกกังวลอะไร มีก็แต่แววตาและท่าทางที่ดูประหม่าที่มากกว่าเดิม พอเธอเห็นสภาพห้อง สิ่งที่เธอหันกลับมาถามผมคือ “ห้องสวยมากเลย เราอยู่กันได้นานแค่ไหนคะ” ผมบอก “ทำไมอยากอยุ่นานๆเหรอ” เธอพยักหน้าเบาๆ ผมก็เดินไปลูบหัวเธอเบาๆ และดึงเธอมาใกล้ๆ พร้อมกระซิบข้าๆงหูเธอไปว่า “ที่อยากอยู่นาน เพราะห้องหรือเพราะพี่” คือผมแค่แกล้งเธอเล่น แต่อาการเธอนี่หน้าแดงแบบเห็นได้ชัด ผมปล่อยเธอออกจากวงแขน พร้อมชวนเธอเดินสำรวจรอบห้อง และชวนกันไปถ่ายรูป ตลอดเวลาที่เจอกัน เธอดูน่ารักกว่าที่ผมคิดไว้ และที่สำคัญบรรยากาศระหว่างเรามันดูผ่อนคลาย ไม่ตึง ไม่อึดอัด ผมยังแปลกใจว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรที่ทำให้ผมนัดเจอเธออีกมากกว่า 3 ครั้ง สิ่งที่ผมรู้คือ ผมรู้สึกสบายๆเวลาอยู่กับเธอ
เราพูดคุยกันบ้างมาโดยตลอด จนมีวันนึงผมแหย่เธอไปว่า คราวหน้ามาในชุดทำงานเลยนะ และนั่นแหล่ะมันเป็นที่มาของชื่อการบ้านในครั้งนี้ เพราะเธอมาในชุดทำงานจริงๆ แบบชุดฟอร์มขาว ปักสถานที่ทำงานของเธอชัดเจน ครั้งนี้ทำผมตื่นเต้นหนักเลย คือเธอไม่ต้องบอกว่าเธอทำงานอะไร แต่ผมคิดว่าถ้าเธอบอกคงมีผู้ชายหลายคนอยากเจอเธอ มาครั้งนี้เราอยู่ด้วยกันนานกว่าปกติ เพราะเธออยากเล่นฟองสบู่ ผมเลยถ่ายรูปเธอกะฟองสบู่มาเยอะหน่อย เพราะหน้าตาท่าทางของเธอตอนเล่นฟองสบู่นั้นมันดูน่ารัก และมันทำผมอมยิ้มตลอดเวลาที่มีการถ่ายรูป
ก่อนเขียนการบ้านครั้งนี้ทำให้ผมพบคำตอบที่ว่าทำไม ผมถึงเจอเธอบ่อยครั้ง ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้หุ่นดี หน้าตาสวย หรือมีความเซ็กซี่อะไร แต่เธอดูเปิ่นๆ เหน่อๆ น่ารัก ผิวขาวเหลืองพร้อมชมพูตลอดเวลา และเธอเป็นคนไม่ชอบโอ้อวดทั้งๆที่ความจริงเธอมีหลายๆอย่างที่พี่จ้างเที่ยวต้องการ และเธอให้ความรู้สึกเหมือนมาเจอกันเพราะคิดถึงมากกว่าเรื่องเงิน ทั้งหมดนี้คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมได้เจอเธอบ่อยครั้งกว่าที่ผมคิดไว้ในครั้งแรก การบ้านนี้อาจจะไม่มีบทตื่นเต้น บทอีโรติค หรือบทอะไรที่น่าประทับใจ แต่มันมีความสบาย และเป็นกันเอง จนผมรู้สึกว่าบางครั้งพี่ที่จ้างเที่ยวก็ค้นหาน้องที่สามารถสร้างบรรยากาศแบบนี้เพื่อให้พี่เกิดรอยยิ้มได้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน และที่สำคัญเธอทำให้ผมรู้ว่า ผู้หญิงชุดขาว บทจะเซ็กซี่ก็ทำเอาผมหน้าแดงได้เหมือนกัน ขอบคุณนะครับสำหรับความทรงจำที่ได้เจอกัน
