จริงๆแล้ว ก็ผ่านมาหลายวันแล้วล่ะครับ แต่ด้วยจังหวะเดินทางมายังต่างประเทศ จึงยังหาเวลาเขียนการบ้านไม่ได้ซักที จนเห็นน้องคนนี้โพส เลยได้โอกาสแว่บเขียนการบ้านน้องคนนี้ก่อนจะวุ่นวายกับชีวิตต่างแดนอีกหลายวัน
เนื่องจากเคยโพสไว้ว่า "คิดถึงหลายๆคนใน welovegig" แล้วน้องเขาทักมาใน PM "หนูก็คิดถึงด้วย"
แต่ด้วยความที่ไม่เคยเจอและไม่รู้จักน้องคนนี้ 555 เลยลองส่งข้อความพร้อมกับทิ้ง id line ไว้ ผ่านไปวันเดียว น้องทัก line มาหา และที่น่ารักสุดๆคือ น้องเขาส่งข้อความกลับมาใน PM ด้วยและแคปหน้าจอข้อความ ส่งมาทาง line ด้วย
สงสัยกลัวคนแก่จะงง 55 แล้วก็ทักทาย พูดคุยกันมาตลอด เพียงแต่อาจจะไม่ได้ถึงกับตลอดเวลา น้องสะดวกก็ทักมา พี่สะดวกก็ทักกลับไป จนผ่านไปเกือบเดือน
มีจังหวะเดินทางไป กทม แต่...แวะคืนเดียว
ก่อนจะบินต่อไปต่างประเทศ เลยลองทักทายน้องเขาว่าสะดวกวันที่พี่รอเดินทางหรือป่าว น้องตอบว่าสะดวก เลยนัดเจอกัน..แต่ (รอบที่ 2) ไม่รู้จะเจอกันตรงไหนดี พี่พักโรงแรมแถวรังสิต น้องอยู่ลาดพร้าว
คุยไปคุยมา ลงตัวที่ ตลาดหัวมุม (อย่าถามว่าอยู่ตรงไหน พี่ไปแท๊กซี่) ส่วนน้องก็มาแท๊กซี่จากลาดพร้าวมาเหมือนกัน ก็นั่งฟังแท๊กซี่บ่นเรื่องรถติดมาตลาดทาง 55 จนถึงตลาดหัวมุม ก็เดินมองหาสัญลักษณ์ที่คาดว่าน่าจะเป็นจุดเด่น เจอป้ายชื่อเลยถ่ายรูปแล้วส่งให้น้องเขา น้องเขาก็ทักมาว่า "ถึงแล้วเหมือนกัน พี่อยู่ตรงไหน!!" ก็บอกว่าอยู่ตรงป้าย น้องก็เดินมาหา ในความคิดแรกด้วยเห็นแต่รูปโปรไฟล์ ดูตัวเล็กๆ แต่พอเจอตัวจริง น้องเขาสูง ขาว หน้าตาน่ารักมากกกก เลยแซวเขาว่าเรียก "ตัวเล็ก ตัวเล็กมาตลอด ไม่นึกว่่าตัวจริงจะสูงกว่าที่คิด" น้องเขาก็ย้อนกลับมาว่า "ก็หนูตัวเล็กแต่ไม่ได้เตี้ยนี่ค่ะ"
เลยถามว่าเอาไงเพราะเจอกันเวลาน้อย น้องบอกก็เดินเล่นแล้วหาอะไรทานที่นี่ก็ได้พี่หนูชอบกิน ก็เดินตามน้องไปด้วยความไม่คุ้นพื้นที่ มองซ้ายมองขวา บ้านนอกเข้ากรุง
จังหวะคนเริ่มแน่น เลยเอื้อมมือไปกะจะคว้าข้อมือน้องเขา แต่ไปจับมือแทนน้องเลยกุมมือพี่ไว้ แล้วเดินนำ กลายเป็นน้องจูงมือพี่
เดินหาของกินเพราะน้องบ่นว่าหิวแล้ว แต่เดินวนกับสามรอบ 55 กว่าจะเจอร้านที่น้องอยากกิน สั่งของมาแต่ด้วยความตัวเองยังไม่หายดีจากอาการป่วย เลยทานไม่เยอะ ก็ทานไปคุยไป ปรากฎว่าที่สั่งมาน้องกินหมด
เลยแซว น้องเขาบอกว่า "หนูกินเยอะน่ะพี่" แล้วยิ้มน่ารัก อิ่มแล้วก็เดินจูงมือน้องเขาวนไปวนมาในตลาด เพราะไม่รู้จะไปไหน 555 น้องหยุดแวะหน้าร้านขายตุ๊กตา หยิบโน่นหยิบนี่มาดูแล้วทำท่าสนใจ เลยบอกน้องเขาว่า "เลือกซิ พี่ซื้อให้ รู้ว่าน้องชอบตุ๊กตา" เพราะก่อนหน้านี้น้องเขาเล่าให้ฟังว่าชอบตุ๊กตา บนที่นอนเต็มไปด้วยตุ๊กตา ปรากฎว่าน้องสนใจ ตุ๊กตาจระเข้
แต่ไม่มีไซค์ขนาดที่น้องอยากได้ เลยได้ตุ๊กตาหมามาแทน (โล่งอก) หน้าตาตอนที่เจ้าของร้านยื่นให้ มีความสุขแล้วกอดไว้ทันที 555 เดินไปมาซักรยะ น้องถามว่า "พี่รีบมั้ย" "ไม่รีบนะ" "นั่งร้านเครื่องดื่มมั้ย มีร้านหนึ่งหนูชอบหนูว่าอร่อยดี" ผลเหมือนเดิม น้องกินหมดทั้งเครื่องดื่มทั้งของกินเล่น 55 นั่งคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยจนดึกแล้วเลยต่างคนต่างแยกย้าย เพราะพี่เองก็ต้องกลับไปเตรียมเอกสารและเตรียมเดินทาง เดินมาส่งน้องเขาขึ้นรถแท๊กซี่ มองน้องยิ้มโบกมือลาแต่อีกมือกอดตุ๊กตาไว้แน่น
line คุยกันอีกวัน น้องบอก "หนูนอนกอดตุ๊กตาที่พี่ซื้อให้เมื่อคืนแล้วนะ ชอบมากกก มันนิ่มแบบที่หนูชอบ"
จริงๆอาจจะไม่ใช่การบ้านที่หวาน การบ้านที่เร้าใจ การบ้านที่อิโรติก แต่ เป็นการบ้านที่น้องคนหนึ่งคุยทาง line กับพี่มาเป็นเดือนก่อนจะได้เจอกัน และน้องไม่เคยเซ้าซี้ไม่เคยหนีหายไปเหมือนน้องอีกหลายคนที่ทักมา แต่พอรู้ว่าอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้จ้างเที่ยวแน่ เลยหายไป
ขอบคุณน้อง....ขอบคุณเวบแห่งนี้ ขอบคุณครับ
