การบ้านครั้งแรกในชีวิตคะ 5555
ต้นเหตุของการบ้านครั้งนี้ มาจากความอยากรู้จักพี่เค้าล้วนๆ55 (การบ้านฉบับนี้จะพิมพ์ทุกสิ่งที่นึกได้55)
มันเริ่มจากการที่ตามอ่านการบ้านพี่คนนึง เค้ามีการบ้านหวานๆให้เราอ่านเพลินๆ เอฟซีแบบแอบๆ
จนวันนึงพี่เค้าก็โพสหาคนคุย เราก็เอ๊ะลองแอดไลน์ทักไปคุยดีกว่า ในใจคือแค่อยากรู้จักพี่ท่านจริงๆ - -
บทสนทนาแรกเราเป็นฝ่ายทักไปก่อน แต่พี่เค้าชวนเราเล่นเกมทายเราจากรูป เราก็อะๆเล่นก็ได้
บ่อเกิดเรื่องนี้คือความเผือกล้วนๆ ก็ถามพี่เค้าไปว่า ปกติพี่จ้างน้องนี้แค่จ้างเที่ยวใช่ไหม พี่แกก็ตอบฟีลแฟนไม่ถึงกะมีอะไร นัวๆ พี่งานฟีลแฟนหวานๆ แต่พี่ไม่บังคับน้องนะเราก็เออ อยากลองเจอพี่แกสักครั้ง เลยบอกไปว่าอยากเจอ
ทีนี้พี่ท่านขอจะเจอให้ได้ เราก็ไม่เคยรับงานแบบนี้ กลัวโดนหลอก กลัวไปหมด แต่ก็อยากเจอไง555 ชั่งใจ+คิดอยู่นานจะทำดีไหมว้าา เลยบอกพี่เค้าไปว่าไม่ถอดเสื้อผ้าได้ไหม ฟีลมัธยม
**เราย้ำเสมอว่าไม่ถอดนะพี่ ไม่แก้ผ้านะ
อะพี่ก็โอเค น้องก็โอเค เลยนัด นัดครั้งแรก เราไม่ว่าง
นัดครั้งที่สองเราก็ไม่ว่าง แต่ทุกครั้งที่ไม่ว่างก็จะบอกเสมอว่าเพราะอะไรถึงไม่ว่าง พี่เค้าก็เข้าใจ
จนมาวันนี้ พี่เค้าก็นัดอีก ซึ่งเรามาเลทมากกก แล้วมารู้ว่าพี่รอเราตั้ง2 ชม แต่พี่กลับไม่โกรธเลย น่ารักที่สุดคะ แถมยังซื้อสตาร์บัคที่อยากลองกินมากๆมาฝากอีก
แต่แปลก หรือเราไม่ได้ยิน ทำไมพี่เค้าไม่ถามประโยคคลาสิคที่ว่า " โอเคกับพี่ไหม ถ้าโอก็ไปกะพี่นะ "
แต่กลับสั่งเราให้เดินตามไปที่รถ ก็เดินตามแบบงงๆ ขับรถไปแบบงงๆ55
แว้บแรกที่ได้คุยรู้สึกเลยว่าพี่เค้าน่ารักมากๆ น่ารักจนเอ่ยปากว่าอยากเจอพี่เค้าตอนอยู่บนรถเลย อยากเจอเรื่อยๆ555
บอกตรงๆว่าเกร็งมากตอนไปเจอบรรยากาศแรก ณ สถานที่ที่เราไป เพราะไม่เคยเข้ามาก่อน
แต่พี่เค้าทำให้เราผ่อนคลาย เหมือนเราอยู่กับแฟนจริงๆ และห้องก็สวยโฮกกชอบบ
ตัดภาพมาที่กิจกรรมในห้อง พี่ก็จัดท่าทางถ่ายรูปให้เสร็จสรรพ แต่แล้วพี่แกเล่นนอกบทที่เราตกลงกันไว้ ไม่คิดว่าจะเกินเลยมากกว่าที่ตกลงไว้ แต่ก็หยุดมันไว้ไม่ทัน แค่รู้สึกดีกับพี่เค้า แค่อยากจะปล่อยให้ความรู้สึกเป็นคนควบคุมร่างกาย
ตอนนั้นยอมรับว่าแอบเกลียดตัวเองมากๆ ที่ทำอะไรแบบนั่นลงไป ปกติเราไม่เป็นคนแบบนี้ แต่ทำไมถึงทำ แต่ก็ได้แต่เลิกคิด มันผ่านมาแล้ว และเราก็เต็มใจเอง
เวลาที่ได้อยู่กับพี่มันมีความสุขทุกนาที พี่น่ารัก และดูแลดีมากๆ รับฟังทุกอย่าง
คงเป็นการบ้านแรกในชีวิตที่นึกถึงพี่เค้าเมื่อไหร่ก็ยิ้ม ขอบคุณนะคะที่มาทำให้หนูยิ้มได้
การบ้านของหนูฉบับต่อไปก็อยากให้เป็นพี่ในการบ้านหนูอีกนะคะ หวังว่าเราจะได้เจอกันนะคร้าบบ
