" การบ้านฉบับนี้ก็ยังคงคอนเซ็ปท์เดิมคือเขียนตามที่ตัวเองนึกได้ "
..นึกอยู่นานจะเขียนการบ้านฉบับนี้ดีไหม แต่ก็เขียนดีกว่า มันนึกแล้วทำให้ยิ้ม
... ก็เป็นอีกวันที่ได้เจอกับพี่ พร้อมกับเมนูโปรดที่หนูชอบ ส่วนหนูก็สายเสมอต้นเสมอปลาย (ไม่ได้ตั้งใจสายนะคะ ครั้งหน้าขอแก้ตัว)
วันนี้เจอกันสิ่งแรกที่เจอ ไม่ใช่การทักทาย แต่กลับเป็นรอยยิ้มที่ยิ้มให้ พร้อมถือเมนูที่หนูชอบในมือ แต่แอบชอบตรงที่พี่ใส่แว่น มันน่าแกล้งมากก
พอขึ้นรถก็ไม่พลาดที่จะฟาดให้หมดแก้ว แต่กินคำแรกก็รู้สึกว่าหวานยิ่งกว่ารอยยิ้มพี่อีก5555
การเจอกันในครั้งนี้ ก็ไม่ต่างจากครั้งก่อนมากนัก..
ต่างคนต่างพูดคุยแชร์เรื่องต่างๆ แต่พี่จะแชร์ให้หนูฟังเยอะกว่า
แต่ก็ชอบที่จะฟัง เพราะมันสนุก เป็นนักอ่านและผู้ฟังที่ดีคะ5555
เมื่อได้กอดกันสิ่งแรกที่สัมผัสได้คือน้ำหอม ชอบกลิ่นน้ำหอมมากก เป็นนักอ่านนักฟังแล้วยังเป็นนักดมกลิ่น
เมื่อได้อยู่กันสองคน เรากอดกัน สัมผัสกัน จูบกัน มันยังคงหวานๆเหมือนเดิม ตามสไตล์พี่เค้า (เผ็ดร้อนนิดๆ55) วนๆไปแบบนี้จนถึงเวลาต้องแยกย้าย
แต่มีความรู้สึกว่าผ่านไปไม่นาน นี้สินะที่เค้าเรียกว่าเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็ว5555
ก่อนล่ำลากัน ตอนแรกก็จะขโมยหอมพี่ก่อนจาก เสียดายฟิล์มกระจกใส วัยรุ่นเซ็ง
และนี้ก็เป็นอีกวันที่รอยยิ้มในวันนี้เกิดจากพี่
หวังว่าครั้งหน้า เราจะได้เจอกันอีกนะคะ พี่แว่นของน้อง