ขอบคุณโมเม้นท์ดีๆกับพี่ชายใจดี 
จากการพูดคุยทักทาย ผ่านมาจนกลายเป็นเหมือนเพื่อนคลายเหงา
และแล้วเวลาของเราสองคนก็มาถึง ... ในวันที่เราสองคนว่างพร้อมๆกัน
แต่...จากที่นัดกันตอนเช้า ต้องเปลี่ยนเวลามาเจอกันในช่วงดึก ก่อนวันนัดพบ
เพราะความขี้ลืมของเราเอง ... เราลืมตลับและน้ำยาล้างคอนแทคเลนส์
(ซึ่งพยายามไปหาซื้อแล้วแต่ร้านปิดหมดแล้ว 7-11สาขาใกล้ๆที่มีก็ไม่มีขาย)
พอพี่ชายทราบว่าเราลืม ก็ไม่รอช้า เสนอตัวเอามาให้เพราะพี่ชายเองก็สายตาสั้นเช่นกัน
เวลาผ่านไป 45 นาที ข้อความดังขึ้น เพราะวนหาปากซอยไม่เจอ ส่งรูปมาให้ดู เราก็ งง ตรงไหนหว่า?
คุยไปคุยมา พี่ชายขับเลยไป ถอยรถช้าๆกลับมา ดีนะที่ดึกพอสมควร รถจึงไม่เยอะแล้ว พี่ชายจอดรถ
เราเดินลงมารับ ทั้งง่วงทั้งมึน ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาพร้อมรอยยิ้ม ^_^
มันคือรอยยิ้มที่แสนหวาน(หรือตาลาย)ของผู้ชายที่ดูอบอุ่นจัง(อบอุ่นจิงๆนะคะ ตัวพี่ชายกอดอุ่นมาก)
ตาสว่างในบัดดล >///<
เดินพากันไปที่ห้อง พี่ชายรีบส่ง ตลับพร้อมน้ำยาให้เพราะรู้ว่าเราง่วงนอนมากแล้ว(ปกติเป็นคนนอนเร็วมากไม่เกิน 3 ทุ่ม)
“ง่วงนอนมาแล้วไหม?” คว้าสมบัติที่ได้มาเดินเข้าห้องน้ำ ห้านาทีต่อมาออกจากห้องน้ำ
กระโดดขึ้นเตียงพร้อมนอน(คือตอนนั้นไม่ง่วงแล้วมันเลยเวลานอนมานานแล้ว)
สายตาเห็นพี่ชายนั่งที่โซฟากดมือถืออยู่ “หนูนอนแล้วนะคะ”
“ดไนท์ครับ เด๋วผมนอนที่โซฟาก็ได้ครับ”
“ง่ะ หนูทำคุณลำบาก แล้วยังให้คุณนอนโซฟา หนูนี้ใจร้ายจังเนอะ”
555+ เสียงขำ “นอนบนนี้แหละค่ะ หนูนอนนิดเดียว ที่เหลือเยอะแยะ” “ครับ”
พี่ชายหายไปในห้องน้ำ คงทำภารกิจส่วนตัว แล้วขึ้นเตียงนอน
“ยังไม่หลับใช่ไหม?” “อือ” “อากาศเย็นเนอะ” “ค่ะ”
ต่างคนต่างนอนจนพี่ชายหลับไป หนูได้โอกาสกลิ้งไปกอดซะหน่อย
“ขอบคุณนะคะ” “ครับ” อ่ะคิดว่าหลับ “รอคนมากอด”
แล้วเราก็หลับไป หลับๆตื่นๆ จนเช้า
เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน พอรู้ว่าคนข้างๆตื่นแล้ว
จึงขออ้อนหน่อย “กอดหน่อย” พี่ชายขยับตัวเรามากอด
กอดพร้อมลูบไล้อย่างนุ่มนวล เรานัวเนียกันอยู่บนเตียง
“ไปอาบน้ำดีกว่า ก่อนที่พี่จะหยุดไม่ได้” เสียงนั้นสติมาค่ะ
กระโดดจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว
ในห้องน้ำทั้งเขินทั้งอาย ดึงสติกลับมา อาบน้ำเสร็จ ออกจากห้องน้ำ
พี่ชายนั่งยิ้มอยู่ไปเตียง “ไปอาบน้ำจิ ยิ้มอะไร” “คร้าฟ”
พี่ชายเดินเข้าห้องน้ำไป รีบแต่งตัวค่ะ ก่อนที่พี่ท่านจะออกมา
รีบแทบตายสุดท้ายพี่ชายอาบน้ำนานชิลล์ไปนะ
พี่ชายเปิดประตูออกมา “แต่งตัวเร็วจัง” “แต่งไง ให้ช้าล่ะค่ะ” ^_^
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวออกจากห้อง อ่าาาาา!! ฝนกระหน่ำ! รอฝนซ่า
พี่ชายนั่งเล่นปลายเตียง เดินเข้าไปใกล้ๆ นั่งลงข้างๆ พี่ชายขยับเข้ามาใกล้ๆ
เอียงหัวไปซบ ซบง่ายๆอย่างสบายใจ ยี่สิบนาทีผ่านไป
“หนูหิว” “555 งั้นไปเลยไหม?” ออกจากห้องเพื่อไปหาอะไรทาน และดูหนังกันตามนัดหมาย
ถึงจุดหมาย เลือกเวลาหนัง ยังมีเวลาเหลือแวะหาอะไรกิน กินกันง่ายๆ อิ่มพอดี
ใกล้เวลาหนังฉายแวะปฏิบัติภารกิจก่อนเข้าโรงหนัง ได้ที่นั่ง นั่งแล้วซบตามระเบียบ
พี่ชายรู้ใจเบียดไหล่มาให้ซบง่ายๆ ซบไปตลอดเรื่อง แอบกอดแขนกอดตัวเป็นระยะ
มีบ้างที่พี่ชายซบกลับ (เอ่อ นั้นหัวหนูนะคะ) ระหว่างที่ซบ มือขวาพี่ชายแอบลูบหัวเป็นระยะ
อีกมือซ้ายนั้นวางที่ต้นขาตลอดเลย อ่าาามันฟินจิง
หนังก็สนุก คนข้างๆก็น่ารัก
หลังจากหนังจบ พี่ชายวนรถมาส่งเพราะรู้ว่าเราต้องเดินทางกลับบ้านต่างจังหวัด
ระหว่างนั่งมาบนรถ คงติดซบพี่ชาย แต่รถมันกว้างไปซบไม่ถึงไหล่พี่ชาย
555+ พี่ชายขำ เราเขิน >///<
จบกันไปค่ะทริปนี้ ขอบคุณโมเม้นท์ดีๆ และพี่ชายใจดีค่ะ
ปล.หวังว่าจะได้เจอพี่ชายใจดีแบบนี้อีกนะคะ See u ค่ะ 
