เราได้รู้จักพี่คนนึงผ่านเว็บนี้ ซึ่งเราก็ไม่รู้อะไรดลใจทำให้เราแอดไลน์พี่เค้าไป พอแอดไปปุ๊บพี่เค้าก็รับปั๊บ พอได้คุยกันก็รู้เลยว่าพี่เค้าเป็นคนคุยสนุก น่ารัก เทคแคร์คนเก่ง
พอคุยกันไปซักพักได้ประมาณ2อาทิตย์กว่าเลยตกลงนัดเจอกันที่ห่างแห่งนึงแถวบางบัวทอง ซึ่งกว่าจะได้เจอกันช่างยากลำบาก 5555 เราขับรถอ้อมไปไกลมากแถมเราติดธุระที่ทำงานเลยทำให้เลทไปกว่า1ชม.
ตอนนั้นรู้สึกผิดมาก คิดไปไกลพี่เค้าคงกลับไปบ้านไปแล้วมั้งสายขนาดนี้ พอเข้ามาในห้างก็งงๆ หาร้านกาแฟที่นัดกันไม่เจอ คือตอนนั้นเด๋อมาก+กับความตื่นเต้น 55555
พี่เค้าเลยตัดสินใจเดินมาหาเราแทนพร้อมกับมินต์ชาเขียวที่ละลายเต็มแก้ว...
พอได้เจอเราก็รีบขอโทษพี่เค้าทันทีแล้วก็เดินไปขึ้นรถกัน ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้นมากแต่พยายามเก็บอารมภ์ไว้ อีกอย่างเราไม่เคยขึ้นรถไปกะคนที่เพิ่งเจอกันเลยครั้งแรก เลยดูประหม่านิดหน่อย พอขึ้นไปบนรถพี่เค้าก็ชวนคุยโน่นนี่ทำให้รู้สึกประหม่าน้อยลง
พอถึงที่หมาย เราก็ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พี่เค้าดูน่ารักมาก คอยเทคแคร์เรา แถมยังเป็นตากล้องที่อบอุ่นอีกด้วย เค้าพยายามถ่ายรูปเราทั้งที่เราเขินกล้องมากๆ เพราะไม่เคยถ่ายภาพแนวนี้
มาก่อน พี่เค้าพยายามทำให้เราชินกะกล้องโดนการกดถ่ายรัวๆ+กับสอนเราเก๊กท่าแบบนั้นแบบนี้ ตอนนั้นรู้เลยว่ารูปต้องไม่สวยแน่เพราะเราไม่รู้มุมกล้องตัวเอง 55555
พอถ่ายรูปเสร็จพี่เค้าก็เทคแคร์เราประดุจเจ้าหญิงซินเดอเรลล่า 5555 ตอนนั้นรู้สึกดีมากไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับเราแบบนี้นานมาก
ก็อยากขอบคุณนะคะที่มาเป็นความทรงจำดีๆของปีนี้ ขอบคุณที่คอยแนะนำหนูหลายๆเรื่อง น้อยจริงๆที่จะเจอคนดีๆแบบพี่
อีกอย่างฟังเพลง Perfect ทีไรก็นึกถึงพี่ตลอดเลย คิดถึงโมเม้นต์ที่เราได้อยู่ด้วยกัน ไว้เจอกันใหม่นะคะ