อดีตมันเป็นสิ่งที่ค่อยๆเลือนราง ส่วนอนาคตมันเป็นสิ่งที่ค่อยๆชัดเจน
การเดินทางถึงอนาคต มันคงง่ายกว่ากลับไปในอดีต แต่.... ใครจะรู้ละว่าในอนาคตนั้นมี 'คนในอดีต' รออยู่...อืม... รอหรอ ?? มันใช้คำนี้ได้รึป่าวนะ
...ว่ากันว่าในการเดินทางของชีวิต เราจะเจอกระบวนการเริ่มต้นและจบอยู่ตลอดเวลา มันคงหมายรวมถึงความสัมพันธ์ของคนด้วย และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงจริง... แต่ใครจะไปคิดว่าจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้คนสองคนที่เป็นเพียงความทรงจำในอดีตของกันละกัน เวียนวนมามาขนานกันอีกครั้ง ...ใช้คำว่าขนาน เพราะทั้งคู่ต่างเข้าใจกันดี ว่าไม่มีทางมาบรรจบกันได้ แต่เรากลับพอใจในความสัมพันธ์ที่ว่านี้ ถึงแม้จะขนานแต่ว่า มันก็ข้างเคียงกันไป ไม่ใช่หรอ..
...การกลับมาครั้งนี้อาจไม่ได้รู้สึกซาบซ่านในใจเท่าเดิม อาจไม่ได้รู้สึกใจเต้นระส่ำเท่าเดิม แต่มันยัง..หวานเหมือนเดิม มีรอยยิ้มเล็กๆมุมปากเหมือนเดิม พอนึกย้อนกลับไปว่าเพราะอะไรคนสองคนถึงกลับมาเจอกันอีกครั้ง มันเริ่มจากตรงไหนกันนะ แล้วสุดท้ายเราก็คิดได้ว่าการที่ได้ทำความรู้จักกับคนคนนึง สำหรับเราครั้งแรกมันคือโชคชะตา แต่สำหรับครั้งที่สองกับคนคนเดิมเราขอเรียกมันว่า 'ความตั้งใจ' ละกัน
และเหตุผลเดียวของความตั้งใจนี้ ก็เพราะว่า ' ฉันคิดถึงคุณจนทนไม่ไหว '
