::::::::::::::::ควรทำยังไงไม่ให้ใจปลิว:::::::::::::::

[ฉันมีความสุขและความหวัง]

ก่อนจะขอความคิดเห็น
คงขอเล่าที่มาที่ไปสักหน่อยนะคะ
ถ้าพี่จ๋ามาอ่านเจออย่าโกธรหนูเน๊อ
 เพราะบางเรื่องหนูก็ไม่กล้าจะคุยกับพี่ตรงๆ
พี่ก็ยุ่งงาน คงไม่มีเวลามาฟังเสียงเศร้าๆจากใจของหนู
ได้ครบถ้วนทุกตัวอักษรแบบนี้
คิดซะว่าทั้งหมดนี้มันเป็นบันทึกความทรงจำ
ของเราละกันเนาะ นานไปเราจะได้ไม่ลืมกัน
 ถ้าหนูไม่ระบายออกมาหนูก็จะคิดมาก
 เวลาเราอยู่ด้วยกันก็ไม่อยากพูดอะไรทำลายบรรยากาศ
---------------

เราไม่เคยมีคนดูแลมาก่อน หลังจากโพสต์
ขอความช่วยเหลือไปเมื่อวันที่ 5 พย
ก็มี 2-3 คนที่ทักมาและลองสนทนากันสั้นๆแค่นิดหน่อย
แต่เราไม่ถูกชะตาเลยขอบายแล้วบล็อคไป

 แล้วพี่จ๋าก็อินบ็อกซ์มา เลยลองโทรคุย สรุปคือนัดพบกัน
พี่จ๋าเป็นคนแรกและคนเดียวที่หนูนัดพบ แล้วหนูก็โชคดีที่พี่ตกลงจะช่วยเหลือหนูเลย ซึ่งตอนนั้นหนูก็ยังไม่ได้ปักใจเชื่อ
หนูยังไม่เข้าข้างตัวเอง เพราะหนูคิดว่าเบื้องต้นพี่ก็คงไม่ได้ชอบหนู ปลวกๆแบบหนูคงสวยสู้ใครไม่ได้
 เพราะหนูเองก็หน้าตากลางๆ หนูมโนไปเองว่าผู้ชายส่วนมากชอบผู้หญิงที่หน้าตาไม่ใช่นิสัย
 (นั่งคุยกันในรถ พี่ดูเขินๆ หนูงี๊ก็สั่น นั่งมือไม้เย็นไปหมด
 และยังแอบคิดในใจ เหย!ไม่ชอบทำไมไม่บอกกันตรงๆ
พี่จะมัวมานั่งแอ๊บใส่หนูทำไม
จะได้ลงจากรถไปสักที 555)
ซึ่งพี่จ๋าก็มาสารภาพตอนหลังว่า ทีแรกจะขอเปลี่ยนใจ
เพราะคิดว่าหนูคงคบไม่ได้ แน่ะ! เอาอะไรมาตัดสินหนูเนี่ย) แต่พี่เป็นคนรักษาคำพูด 3 วันถัดมาพี่ก็มาช่วยหนูตามสัญญา

- หนูบอกให้พี่มาค้างที่ห้องเลยตั้งแต่ครั้งแรก ตั้งแต่ยังไม่ได้รับเงินก้อนแรกด้วยซ้ำ เพราะหนูบริสุทธิ์ใจที่จะตอบแทนผู้มีพระคุณ โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
 และอยากให้พี่เห็นว่าหนูแฟร์และจริงใจมากแค่ไหน
หนูคงไม่หนีไปไหนแน่นอน

- และหลังจากนั้นพี่จ๋าก็มาหา มาค้างกับหนูที่ห้องอีก 2 ครั้ง และเอาเงินส่วนที่เหลือมาให้ แต่หนูสังเกตุได้ว่าพี่ดูมีความสุขและไม่อยากจะกลับ ก็เลยแทะโลมกันไป สบายอุรา555
 (เอ๊ะ !ใครกันน๊า? บอกหนูไม่น่าคบ )
 ซึ่งก่อนหน้านี้พี่ก็บอกให้หนูไปหาที่บ้านนะ
จะโอนค่าแท๊กซี่ให้ แต่หนูไม่ยอมไป
หนูบอกถ้าจะไปค่าแท๊กซี่หนูจ่ายเองได้
 (แอบหยิ่งซะด้วย)แต่จริงๆกลัวโดนหลอก

- ครั้งที่สองที่พี่มาหาหนู พี่เห็นโทรศัพท์หนูมีปัญหา
จะพาไปซื้อใหม่ แต่หนูเกรงใจและคิดว่าพี่ช่วยหนูมากแล้ว
เกินกติกาจึงไม่เอา เพราะมันไม่จำเป็น เลยบอกพี่ไปว่าเผื่อวันนึงหนูมีเรื่องเดือดร้อนที่จำเป็นกว่าพี่ค่อยช่วยหนูละกัน

- หนูยอมรับว่าตอนแรกคิดว่าพี่จ๋าคงช่วยหนูเพราะแค่สงสาร เดี๋ยวพอครบวาระเงิน พี่ก็คงไป
 เพราะแรกๆ ในบางเรื่องเคมีเรายังไม่ตรงกัน
 ยังไม่ได้จูน หนูก็ยังมีปมค้างคาในใจนิดหน่อย
เลยคิดว่าเราคงคบกันต่อไม่ได้แหงๆ

- พี่อยากให้หนูไปหา (ในใจคิดว่าทำไมต้องไปหา
ห้องหนูก็ให้มาได้ตลอด)
สุดท้ายหนูก็ยอมจำนนทั้งๆที่ใจยังไม่อยากไปเลย
และได้รู้ว่าพี่อยู่ไกลจากหนูมาก และงานพี่ยุ่งมาก
 ก็ตั้งใจจะไปคุยว่าจะไปยังไงกันต่อ
 ที่หนูไม่อยากไปเพราะพี่มีคนของพี่อยู่แล้ว
 แค่ไม่อยากไปเจอปัญหา หนูก็ไปอยู่ด้วยหลายวัน
กลับมาแล้วก็ไปใหม่ หนูก็ช่วยพี่จ๋าทำงาน ไปโน่นไปนี่ด้วยกัน ทำงานบ้าน บลาๆ นอนกอดกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน
 มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลยล่ะ หนูอยู่กับพี่โดยไม่ฝืนใจ
 หนูเต็มใจที่จะดูแลพี่ หนูอยากทำให้พี่มีความสุข

- พี่ช่วยเหลือหนูเยอะมากด้วยความเต็มใจ ทั้งๆที่พี่ก็ไม่ได้มีเยอะแยะ และมีอีกหลายเรื่องที่หนูคาดไม่ถึงว่าพี่จะทำให้หนู
พี่จ๋าดีกับหนูมาก มากจนไม่รู้ว่าจะตอบแทนได้ยังไงหมด
แต่พี่จ๋าบอกหนูว่า แค่หนูปฏิบัติดีกับพี่ พี่ก็โอเคแล้ว
และที่ผ่านมา หนูคงพิสูจน์ให้พี่เห็นแล้ว ว่าหนูโอเค
ไม่จำเป็นต้องมีหน้าตาเป็นจุดขาย นิสัยต่างหากว่าป่ะ

- สองครั้งที่พี่บอกว่า"พี่ก็รู้สึกดีกับหนูนะ"
และก่อนนอนวันนั้น พี่มากอดแล้วพูดว่า
 "หนูมาอยู่ด้วยพี่มีความสุขมาก" ดีใจจังเลย
 รู้มั๊ย?ทุกครั้งที่พี่จ๋ากอดหนู ช่างอบอุ่นเหลือเกิน
หนูสัมผัสได้ถึงบางอย่างลึกๆ
 แค่หนูได้นอนกอดพี่หนูก็มีความสุขมากแล้ว

-ใครจะไปคิดว่าผู้ชายกับผู้หญิงที่อายุต่างกันตั้งสองรอบ 
จะคลิกกันได้ รู้ป่าวพี่จ๋าไม่ได้แก่เลยนะ และหนูก็ไม่อายด้วยที่หนูจะไปไหนกับพี่ เพราะพี่ก็ไม่อายที่จะเดินกับคนหน้าตาธรรมดาแบบหนู พี่เป็นฮีโร่ของหนู

************************
เรื่องราวก็มีประมาณนี้ แต่ประเด็นคือ
 เราสับสนตัวเองมากๆ ไม่รู้ว่าจุดที่เรายืนมันเหมาะสมแล้วหรือยัง  พี่เขาเองก็กลัวแฟนจับได้
ทำให้เรายิ่งรู้สึกว่าถ้าวันนึงปัญหา
มันเกิดขึ้นมาจริงๆ พี่เขาจะเดือดร้อนใจแน่ๆ
ทีแรกเราเข้าใจว่าระหว่างเรากับพี่เขา พี่เขาช่วยเราแล้วก็แค่มาหาเราที่ห้องได้ตลอดที่อยากมา แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีโมเมนต์ที่เราไปใช้ชีวิตกับพี่เขาบางวันที่บ้าน
 ก็เดานะคะว่าพี่เขาคงยังเห่อเราอยู่
เดี๋ยวถ้าเบื่อก็คงหมดความสำคัญไป และรู้ว่าต้องสะกด
ความรู้สึกตัวเองให้ได้ ห้ามอ่อนไหว ห้ามใจปลิว
กับความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อใด
 แต่การใช้ชีวิตอยู่กับใครแบบนี้
ถึงจะหนักแน่นเพียงใดใจมันก็เขวอยู่ดี
 เพราะเราปฏิบัติดีต่อกัน เข้าข้างตัวเองว่าพี่เขาทำจากใจ
 ความรู้สึกดีเริ่มก่อตัวขึ้นทีละนิด ดูแลกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน ทำดีต่อกันด้วยใจไม่แสแสร้ง
 ที่นี้พอไม่เจอกัน เราก็คิดถึงพี่เขามากซะงั้น
ทรมานใจอยู่คนเดียวเลย
เหมือนที่พี่เขาบอกเราเลยว่าคนอยู่ด้วยกันตลอด
 ถ้าวันไหนไม่อยู่ก็คงเหงา ใช่..เราเหงา
 เรากลัวใจตัวเองจัง  เพราะเราไม่เคยคบใครแบบนี้
ถ้ามีแฟนก็คือสถานะแฟนกันไปเลย
เราควรยืนอยู่จุดไหนดีล่ะ
 เพื่อให้เราเติมเต็มความสุขให้กันต่อไปอย่างราบรื่น
ตอนนี้เราก้าวเข้าไปในชีวิตพี่เขามากไปไหม
 หน้าที่ของเราคือตอบแทนบุญคุณพี่เขาด้วยความจริงใจ
 และวันนึงที่เราต้องยุติความสัมพันธ์ลง
เราจะเสียใจน้อยที่สุด
แต่สำหรับพี่เขาก็คงไม่ได้รู้สึกอะไร
 เพราะคงมีคนผ่านมาแล้วผ่านไปเยอะจนชิน
การคบกันไม่ว่าสถานะใดๆก็ตาม
สำหรับเราถ้าต้องให้ไร้ใจเราทำไม่ได้อ่ะ
เราจะต้องทำยังไงไม่ให้ใจปลิว

ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์อ่านจนจบ
 หวังว่าผู้มีประสบการณ์จะช่วยชี้แนะ

[NTZ12]

แอบอิจฉาในความโชคดีที่เจอพี่ชายดีๆนะคะ
แต่อยากบอกว่า ถ้าวันนี้มีความสุข ก็อย่าไปคิดมากกับพรุ่งนี้เลยค่ะ กาลเวลาจะเป็นตัวตัดสินทุกๆอย่างเอง แต่ก็อยากให้เผื่อใจไว้บ้างนะคะอย่าปักใจไปทั้งหมด เก็บส่วนหนึ่งไว้รักตัวเองบ้าง แต่ถ้าพูดจริงๆความรู้สึกมันห้ามยากเนอะ
ยังไงก็ขอให้สมหวังนะคะ และมีความสุขต้อนรับปีใหม่นะคะ
แต่....อย่าลืมว่า มีพบก็มีจาก และถ้าหากรักมากก็จะเจ็บมากนะ

#เราก็อยากมีพี่ชายดีๆบ้างจัง 

[slow]

ก็ควรอย่าคิดอะไรมากกว่าปัจจุบัน
น้องเขียนบรรยายเยอะอาจเพราะอยากระบายความรู้สึกประทับใจที่มีคนช่วยในเวลาที่เราต้องการ

แต่บอกได้แค่ว่าเวลามันผ่านไปเพียงน้อยนิด น้องยังคิดได้ไกล
แล้วถ้าเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ไม่ว่าด้านดี/ด้านร้าย จะรับกับสิ่งนั้นได้แค่ไหน
อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่ควรทำ คือการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจให้พี่เค้ามาค้างห้องในครั้งแรกแม้ยังไม่ได้รับความช่วยเหลือ
พี่ว่ามันเป็นการคิดไม่รอบคอบ...

จะประคองความสัมพันธ์ให้ได้นาน ต้องใช้เวลาดูการกระทำ ความสม่ำเสมอของพี่เค้า
ส่วนตัวเรา ก็ควบคุมความคิดตัวเองให้อยู่กับปัจจุบัน ทำดีในเวลานี้ให้ดีที่สุด..

นิ่งๆ ครับ

 

[tawans]

อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่
ที่ทำได้คือทำปัจจุบัณให้ดี

เมื่ออะไรเกิดขึ้นจะได้ไม่ต้องมาคิด"ถ้าตอนนั้นได้ทำอย่างนั้นก็ดี"เพราะได้ทำแล้ว

 

[k p i2 z]

ความรุ้สึกมันห้ามกันไม่ได้คะ
แต่เราก็ต้องเข้าใจและมีสติ .... คนเราคิดถึงกันได้คะ

วันที่ยังมีกันก็ควรทำให้ดีที่สุดคะ แล้วเก็บความทรงจำดีๆไว้
และที่สำคัญ อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะคะ

[A WayBackIntoLove]

ความรัก สร้าง "เวทนา"
เมื่อหมดรัก ก็หมด "เวทนา"

ความรัก มักเป็นสิ่งสวยงามเสมอในตอนเริ่มต้น
ถึงจะรู้ว่าปลายทางคือ ความเจ็บปวด
แต่ก็อดไม่ได้ ที่จะรัก อยู่ร่ำไป

จขกท ยังไม่ทันไร ก็เริ่มทุกข์ซะแล้ว  เอาใจช่วยนะครับ

 

[TiBBieee]

เนี่ยยยยยย ถ้าเล่าเรื่องของทิบบ้างเรื่องของเจ้าของโพสคงเด็กๆไปเลย(ข่มมมม  )  จะมาบอกว่าเจ้าของโพสก็ยืนจุดเดิมนั่นแหล่ะค่ะ เท่าที่อ่านมีหลายเรื่องที่คล้ายๆกัน  แต่จุดจบคงไม่ต่างกัน....


เจ้าของโพสก็เป็นน้องที่น่ารักให้พี่เขาชื่นใจต่อไป" ตราบเท่าที่ยังมีโอกาศนะ  "  ความคิดถึง ความกังวลเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้ เอาเป็นว่าให้รู้สถานะของตัวเอง  ทำในสิ่งที่เราอยากทำให้เต็มที่ 


ถ้าตรงที่ยืนอยู่รู้สึกว่ามันดี มันมีความสุข ก็ยืนต่อไปค่ะ (จริงๆควรปูเสื่อนอนมันตรงนั้นเลย555) ความรู้สึกแบบที่เจ้าของโพสพิมพ์มามันไม่ได้เกิดกันง่ายๆ แล้วต่างฝ่ายต่างตอบสนองกันทิพว่ามันเป็นสิ่งที่ดีนะ และดีมากๆ 


 ช่วงนี้แหล่ะเป็นช่วงที่ควรใช้ใจ  ไว้พอถึงตอนจบค่อยเลิกใช้มัน "คิดซะว่าเราเพิ่งตื่นจากฝันดีละกันเนาะ "อย่างน้อยๆเราก็มีความสุขนี่นาาา ...

นี่ก็บอกตัวเองเสมอว่าถ้าเลิกกันทำไมต้องเสียใจหล่ะ ก็ที่ผ่านมาเรามีความสุขมากแล้วหนิ  ไม่ควรเสียใจเลย และจะยินดีมากๆกับสิ่งที่เคยเจอมา 

โชคดีนะคะ  ^-----^