เกิดมาเพิ่งเคยไปนั่งเล่น รับลม ชมดาว ริมชายหาดตอนตีสาม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจ
ชายหาดบางแสนยามตีสามนี่ช่างเงียบสงบ ผืนทรายเย็น ๆ ชื้น ๆ บวกกับลมที่พัดมาเป็นระยะ ๆ ทำให้รู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจ ดีว่ายังมีไออุ่นจากคนข้าง ๆ มาช่วยบรรเทาให้คลายหนาวไปได้บ้าง
นั่งดูโคมลอย ที่ถูกปล่อยออกไปเป็นสาย มันเหมือนชีวิตของคนเราที่ต้องเดินทาง ทอดยาวไปเรื่อย ๆ จนลับตา บางโคมก็ไปได้ไม่ไกล พลันร่วงตกลงมาจากฟากฟ้า ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก
แล้วเทอมาจากไหน? เทอเป็นใคร ? อะไรดลใจให้เรามาเจอกัน พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ กลิ่นน้ำหอมที่เทอใช้ ยังคงวนเวียนอยู่ในโสตประสาทจนวันนี้
ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กัน
ขอบคุณพื้นที่ของเวปนี้ ที่เปิดโอกาสให้คนสองคนได้มาเจอกัน
หวังว่าเราคงจะได้เจอกันใหม่ เร็ว ๆ นี้ครับ
