มันคือชะตา ฟ้าลิขิต ใช่ไหม
เราเริ่มเดทกันครั้งแรกบนดาดฟ้าชั้น 61
มาต่อกันที่ดาดฟ้าชั้น 3
และแล้วเดทที่สอง บนดาดฟ้าชั้น 8
เราเอ่ยกับน้องว่า "ตะเองจะคบกับพี่มั้ยคะ"
น้องถามกลับแบบงง ๆ ปนตกใจ ว่า
นี่พี่กำลังขอคบกับนู๋อยู่ ใช่มั้ยคะ
อืม... คิดในใจ นี่เราพูดอะไรผิดหรือเปล่าฟร่ะ
ฟิลเหมือนกำลังขอสาวแต่งงาน ยังงัย ยังงั้น
เรามองหน้าน้องแบบไม่ค่อยมั่นใจ หลุดปากไปเบา ๆ ว่า ใช่ค่ะ
น้องมองหน้าเรา แล้วถามว่า ทำไมพี่ถึงเลือกหนูหล่ะคะ
เราสรรหาสารพัดเหตุผลมากล่าวอ้าง จนน้องถึงกับขำ
ไม่รอช้าเรารีบยิงคำถามไปอีกครั้ง "ตกลงว่า ตะเองจะคบกับพี่มั้ยคะ"
น้องไม่ตอบ เอาแต่ยิ้มหวาน แล้วพยักหน้า
เอ่อ..... ที่พยักหน้านี่คือ โอ เคร ใช่มั้ยคะ
ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมา ได้แต่ยิ้ม
พยักหน้าช้า ๆ แล้วเอนตัวมาซบที่อก
เพิ่งรู้นะเนี่ย เวลา ผญ อายเป็นแบบนี้
แอบลุ้นจนเยี่ยวเหนียวเรยตรู
สุดท้ายน้องมาเผยว่า หนูมีคำตอบอยู่ในใจนานแล้วคะ
เพราะแอบติดตามพี่มาตลอด ตั้งแต่พี่เริ่มตั้งกระทู้แรก
ตอนที่หนูโพสหาคู่เดท ก็แอบลุ้นให้พี่ทักมาทีเถอะ เฟรี้ยง...
แล้วพี่ก็ทักหนูมาจริง ๆ ตอนนั้นหนูดีใจสุด ๆ
มิน่า PM ไปไม่ถึงอึดใจ นางตอบกลับมาทันที
ยังงงอยู่ไม่หาย ที่แท้เป็นแอบปลื้มเราอยู่
พี่สัญญานะคะ
ว่าจะเป็นพี่ที่ดีของหนู
และจะดูแลหนูเป็นอย่างดี
ขอบคุณนะคะ ที่ไว้ใจพี่คนนี้
