ผู้เขียน หัวข้อ: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)  (อ่าน 3028 ครั้ง)

mzazaza2015

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 103
 **36**ตลอดปีที่ผ่านมา ผมได้พูดคุยกับน้องในเว็บหลายคน บางคนก้อไม่มีแม้แต่โอกาสได้ทำความรู้จักกัน บางคนก็มีโอกาสได้รู้จักกันแต่ไปไม่ถึงการได้พบกัน แต่นั่นแหละมีบางส่วนที่เราสามารถพัฒนาจนพบเจอกันได้ และมีส่วนหนึ่งแม้จะไม่มากที่กลายเป็นความทรงจำที่น่าประทับใจ และผมจะเก็บมันไว้เพราะผมยังอยากจะยิ้มกับความทรงจำที่ผมมีในอดีตที่ผ่านมา นี่คือความทรงจำที่ผมพอจะสรุปและรวมไว้เพื่ออ่านกระตุ้นภาพในวันเหล่านั้น มันน่ารักและมีรอยยิ้มปนอยู่ในนั้นเลยอยากจะมาแบ่งปัน ถือว่าอ่านสนุกๆนะครับ บางคนอาจจะคิดว่ามันจริงหรือไม่จริงผมไม่กังวลกับความสงสัยเหล่านี้เลย พี่ๆน้องๆที่อ่านก้ออย่าไปคิดมากเลยครับ แต่แน่นอนเธอเหล่านั้นที่ผมเขียนถึงคงรู้ว่าเรื่องราวเหล่านี้มันคือเรื่องราวของพวกเธอ และเธอคงรู้ว่าสิ่งที่เขียนนั้นไม่เท่าที่เรารู้สึกกันในวันนั้น แต่อย่างน้อยมันคงทำให้เธอเหล่านั้นได้หวลนึกถึงวันเหล่านั้นที่เราเคยเจอกันนะครับ นี่คือที่มาของการบ้านชุด “กาลครั้งหนึ่งที่ WLG”การบ้านที่เก็บรวบรวมความประทับใจที่ไม่เคยเขียนมาก่อนตลอดปี2016 ………… https://www.youtube.com/watch?v=xbZyjScHnAw   **36**

S1: แก้วกาแฟที่สั่นไหว………….
              “น้องครับน้องโอเครึป่าวครับ” คำถามในร้านกาแฟวันนั้นมันยังก้องและสะท้อนลึกๆในใจของผม แม้จะแผ่วเบาแต่ไม่เคยจางหายไป มันกลับมาทุกครั้งที่ได้นั่งทานช็อกโกแลตในร้านแห่งนี้ ภาพหญิงสาวที่สวยงาม แต่งตัวมาแบบน่ารัก พิถีพิถัน แบบที่ผมรับรู้ได้เลยว่าน้องตั้งใจจะทำให้คนที่น้องกำลังจะมาพบในวันนั้นประทับใจ แต่ภาพเหล่านั้นมันไม่ได้ชัดเจนในความทรงจำของผมเท่ากับภาพของเธอที่ถือแก้วเครื่องดื่มด้วยอาการสั่นไหวจนทำให้ผมมองเห็นได้ถึงแก้วกาแฟที่สั่นอยู่ตลอดเวลาจนเธอต้องเอามืออีกข้างมาประคองไว้ และแทบจะตลอดเวลาในการสนทนาเธอจะก้มหน้า หลบสายตาคู่สนทนาอย่างผมจนผมกังวล ประกอบกับเสียงของเธอที่เบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบในเกือบทุกคำพูดของเธอ อาการของเธอนั้นประหม่าจนผมต้องหยุดและคุยกับเธออยู่นาน จนเธอเริ่มเป็นตัวของตัวเอง แต่เสียงของเธอนี่สิ เบาและเหมือนเสียงกระซิบจริงๆ เมื่อเราได้อยู่ใกล้กันผมรับรู้ได้ถึงความกังวล แต่มันไม่ชัดเจนเท่าความเหงาในตัวเธอ ผมรับรู้ได้ถึงสิ่งนี้มากกว่าเรื่องอื่น เราเริ่มต้นด้วยการถ่ายภาพที่บอกเลยว่าน้องตัวสั่นมาก จนมันทำให้ภาพที่ได้มันสั่นๆ เหมือนเราไม่เข้าใจกันระหว่างการกดชัตเตอร์กับการโพสท่า ผมเลยพยายามชวนน้องคุยและเข้าไปจัดโน่นจัดนี่ใกล้ๆตัวน้อง ทำให้น้องยิ้ม ผมรู้สึกเหมือนน้องกังวลกับผิวของน้องเหมือนไม่มั่นใจ ผมเลยนำออยที่จะใช้สำหรับนวดมาทาเบาๆ เพื่อช่วยให้เกิดการสะท้อนแสง และเพิ่มความมั่นใจให้กับน้อง ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันใช่ตามหลักทฤษฎีอะไรรึป่าวนะ หรือผมแค่คิดทะลึ่งไปเท่านั้น แต่แทบทุกครั้งที่ผมสัมผัสตัวเธอเมื่อผมไล้มือผ่านตัวเธอไปแบบแผ่วเบา ช้าๆ และค่อยๆหนักขึ้น มันมักจะปรากฏเสียงลมหายใจหนักๆสั่นๆของเธอตามหลังมาทุกครั้งไป และเมื่อผมส่งสายตาไปมองตามเสียงนั้น เธอจะเขินอายแทบทุกครั้ง



            หลังจากเราสัมผัสกันใก้ลชิดกันมากขึ้นเธอก็เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น พอเสียงกดชัตเตอร์เริ่มดังถี่มากขึ้น กลายเป็นเหมือนผมกำลังถูกดึงความรู้สึกไปที่สายตาของเธอที่มองและรู้สึกผ่านเลส์กล้อง สายตาของภาพหลังเลนส์มันช่างเศร้าแต่ก้อแฝงความเย้ายวลใจบางอย่างแบบบอกไม่ถูก จากภาพที่นิ่งคราวนี้กลับมาสั่นไหวอีกครั้งนึง แต่ภาพที่สั่นคราวนี้ไม่ได้มาจากนางแบบหากแต่มาจากมือของผมเองที่มันเริ่มสั่นเบาๆ จนผมต้องเดินไปหยิบน้ำมากรอกผ่านลำคอที่แห้งผาก น้องอาจจะสังเกตอาการของผมได้เลยเผลอยิ้มออกมาข้างๆริมฝีปากของเธอ หลังจากนั้นผมก้อเริ่มนวดให้น้อง ปรากฏว่าเมื่อเธอหันหลังเธอเริ่มคุยมากขึ้น เหมือนเธอน่าจะแพ้อาการจ้องตาจากคู่สนทนา คราวนี้เธอดูเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น หลังจากนั้นบรรยากาศก้ออบอวลไปด้วยมิตรภาพที่ดี รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และแน่นอนเสียงลมหายใจของคนสองคนที่สลับกันไปมาจนบางครั้งก้อผสมปนเปเป็นเสียงที่ผิดคีย์แต่ก้อน่าฟัง หลังจากนั้นเธอทำให้ผมรู้สึกดีใจกับคำพูดของเธอที่ที่พูดกับผมว่า “หนูไม่รู้สึกยิ้มและมีความสุขแบบนี้มาซักพักนึงแล้ว ดีใจที่หนูได้เจอพี่ในวันนี้นะคะ” คำพูดที่แผ่วเบาและเรียบง่ายแต่มันทำให้ผมยิ้ม และยิ้มทุกครั้งที่เธอทักพูดคุยมาหลังจากวันนั้น และผมเข้าใจเธอมากขึ้นว่าเธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงขี้อายหากแต่เป็นผู้หญิงที่ขี้เกรงใจ และให้เกียรติผู้อื่นเป็นที่สุด ทำไมน่ะเหรอ เพราะทุกครั้งที่ผมออนไลน์ เธอจะไม่ทักผมก่อนเลย แต่เมื่อผมทักเธอ เธอจะตอบกลับมาอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องไม่ขาดสาย เหมือนคนซักคนที่รอคอยการสนทนากับคู่สนทนาที่รู้ใจ จนมีครั้งนึงผมต้องเอ่ยปากออกไปว่า “หนูทักพี่ได้นะไม่ต้องเกรงใจ” เธอตอบกลับมาว่า “หนูกลัวทำให้พี่รำคาญ หนูทักพี่ได้ใช่มั้ยคะ” ผมรู้สึกเบาๆในใจตัวเองว่าขนาดเราไม่ได้เจอกันเธอก้อทำให้ผมอมยิ้มได้จริงๆ   


play-ground

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 423
  • People Like This 124
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: มกราคม 06, 2018, 05:55:05 AM »
เข้ามาอิจฉาคุณ mzazaza2015
 **21**

Dekdue

  • Jr. Member
  • **
  • กระทู้: 90
  • People Like This 32
  • ไม่มีสเตตัส!!
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: มกราคม 06, 2018, 08:19:17 AM »
 **34** **34**
ห๊ะ! กาแฟดำ ... จะหวานได้ขนาดนี้
ไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้วน้า
(เด๋วโดนเก็บภาษีเพิ่ม)
 **11**
 **32** **32**



ไม่แปลกใจเลย ที่ยังหลงเสน่ห์(ของผช.คนนี้เช่นเดิม)
กอดแน่นแค่ไหน? ถึงเวลาก้อต้องปล่อย!!

<a href="https://www.youtube.com/v/9zSKIDtyv4E" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/9zSKIDtyv4E</a>

Miniminnie42

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 10
  • People Like This 5
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: มกราคม 06, 2018, 08:27:25 AM »
 **36** **36** **36**
อ่านแล้วคิดภาพตามเลยค่ะ

เขิลแทนน้องงง

เป็นเรา กาแฟคงหกไม่น่าแค่สั่น **02** **02**

MynameisKkhwan

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 178
  • People Like This 51
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 03:30:01 AM »
ส่วนตัวชอบที่เลือกเพลงนี้ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในเนื้อหาของการบ้านนะคะ

ฟังแล้วเข้าใจได้ดีพอๆกับเนื้อหาที่ลง จขกท.เลือกเพลงได้เข้ากับการบ้านดีค่ะ

ตามอ่านการบ้านค่ะ จขกท. :)
~พร้อมผูกพันธ์แต่ไม่พร้อมผูกมัด~
" รู้จักรัก รู้จักรอ รู้จักพอ รู้จักให้ "

• มายเนมอิส' ของขวัญ

Pistula

  • Full Member
  • ***
  • กระทู้: 124
  • People Like This 29
  • รู้จักเราเท่าที้เราอยากให้เรารู้จักพอ:(
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 12:52:47 PM »
ติดตามอยู่ค่ะ

mzazaza2015

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 103
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 11:18:56 PM »
เข้ามาอิจฉาคุณ mzazaza2015
 **21**

 **36** ไม่น่าอิจฉาหรอกคร้าบ  **36**

mzazaza2015

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 103
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #7 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 11:19:51 PM »
**34** **34**
ห๊ะ! กาแฟดำ ... จะหวานได้ขนาดนี้
ไม่ต้องใส่น้ำตาลแล้วน้า
(เด๋วโดนเก็บภาษีเพิ่ม)
 **11**
 **32** **32**

 **36** ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคร้าบ FC FC  **36**



ไม่แปลกใจเลย ที่ยังหลงเสน่ห์(ของผช.คนนี้เช่นเดิม)

mzazaza2015

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 103
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #8 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 11:20:39 PM »
**36** **36** **36**
อ่านแล้วคิดภาพตามเลยค่ะ

เขิลแทนน้องงง

เป็นเรา กาแฟคงหกไม่น่าแค่สั่น **02** **02**

 **36** ถ้าหกเดี๋ยวพี่เช็ดให้น้า ว่าแต่จะหกตรงไหนอ่ะ แหะๆ  **36**

mzazaza2015

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 103
Re: HW28: กาลครั้งหนึ่งที่ WLG (แก้วกาแฟที่สั่นไหว)
« ตอบกลับ #9 เมื่อ: มกราคม 07, 2018, 11:21:27 PM »
ส่วนตัวชอบที่เลือกเพลงนี้ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในเนื้อหาของการบ้านนะคะ

ฟังแล้วเข้าใจได้ดีพอๆกับเนื้อหาที่ลง จขกท.เลือกเพลงได้เข้ากับการบ้านดีค่ะ

ตามอ่านการบ้านค่ะ จขกท. :)

  **36** ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคร้าบ น้องของขวัญ  **36**