เป็นเหตุการณ์เล็กๆ ที่ประทับใจ
นึกถึงทีไรก็อดขำตัวเองไม่ได้
----------------
เมื่อวานได้มีโอกาสคุยกับพี่ H. M ท่านนึง
แอบประหลาดใจเล็กน้อย
ว่าพี่ระดับนี้เขาชายตามองกระทู้เราได้ยังไง
พี่ทักไลน์มาตอน 11.30 เราแชทคุยกันได้สักพัก
แล้วช่วงบ่ายสามโมงกว่าๆ พี่เคลียร์งานเสร็จ
พี่ก็โทรไลน์มาคุยด้วยประมาณเกือบชั่วโมง
และแล้วก็ได้นัดพบกันตอน 17.00
(แอบอุทานในใจเบาๆ ห๊ะ!! พี่ขาาาานัดฟ้าแล่บจุงเบย
มีเวลาเตรียมตัวไม่ถึงชั่วโมงเองเนาะ แต่ฉันต้องไปให้ทัน)
เมื่อพี่อนุญาตให้ไปแบบสดๆโทรมๆได้ วางสายเสร็จปุ๊บ
เลยรีบวิ่งผ่านน้ำเล็กน้อย สระผมแล้วเป่าผมได้แค่หมาด
กะว่าตอนวิ่งไปเดี๋ยวผมโดนลมโกรกก็คงแห้งพอดี
ตาก็มองนาฬิกาอยู่ตลอดเวลา
ฉันจะไปสายไม่ได้เด็ดขาด
(แน่ะ !เข็มยาวก็เดินไว๊ไวเหมือนถูกนาฬิกากลั่นแกล้ง)
หาชุดไม่ทันก็เลยหยิบได้แค่
เสื้อกล้ามเน่าๆกับกางเกงยีนส์
อ้าวตายละ!กางเกงยับเยอะเชียว
ต้องรีดกางเกงอีกหรอเนี่ย
เวลาก็มีค่าเหลือเกิน
เอาไงๆๆ สรุปมือซ้ายก็ถือไดรส์เป่าผม
มือขวาก็รีดกางเกงไปด้วย
(ตอนนั้นอยากมีสักสิบมือ)
คือแบบนัดพบหนุ่มครั้งแรกก็ไม่มีเวลาให้สวยเลยอ่ะ
พี่ก็มาถึงก่อนเวลานัดอีก
ในที่สุด!!!!
เราก็ไปถึงสถานที่นัดหมาย 17.00 ตรงเวลาเป๊ะ
(ถ้าสายไปกว่านี้กลัวพี่จะหาว่าไม่ตรงเวลา )
- โทรหาพี่รอบแรกไม่รับ
- รอบสองไม่รับ(เอาแล่ว! มีแวว )
- พี่โทรกลับมา พร้อมปรากฏกายขึ้นด้านหลัง
วินาทีนี้...... มันระทึกใจสุดๆเลยเจ้าค่ะ
ก็แหง่ะ ไปมองพี่ด้วยหางตา
บอกตามตรงตอนนั้นอาการเหมือนคนจะเป็นลม
แล้วคุยอะไรกับพี่ไปก็ไม่รู้
เพราะมันตื่นเต้นจนจำไม่ได้
..............เราก็สตั๊นกันไปคนละ 3 วิ
( รู้ความหมายเลยอาการสตั๊นมันเป็นยังงี๊นี่เอง)
และแล้ว เราก็ต่างคนต่างโกยแน่บ เผ่นดีกว่า
ซึ่งเราตัดสินใจเผ่นกันโดยมิได้นัดหมาย 5555
ถ้าจะให้เล่าเหตุการณ์ย้อนหลังว่าวินาทีนั้นเกิดอะไรขึ้น
มันคงเป็นเหตุผลที่ตลกสุดๆ
จบแล้วจ้า......
