มีใครที่อายุจะเข้าเลข3แล้ว ยังไม่มีไีรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างำหมคะ???

[stitch.123]

เจ้าของกระทู้ คือหนูเองค่ะ

[tawans]

เจ้าของกระทู้ คือหนูเองค่ะ

ครับ....
1.ที่ผมลอกมาอาจเป็นส่วนหนึ่งที่หนูขาดคือ"โชค"จึงแนะให้"ทำบุญ"
2.อีกส่วนที่คิดว่าขาดคือ"การตัดสินใจ"
สิ่งหนึ่งที่จะตามมาเสมอหลังจากตัดสินใจแล้วคือ"จะมีสิ่งแย่ๆที่เราไม่ชอบ"(ขอเรียกว่า  X)เกิดตามมาเสมอ
เพราะถ้าไม่มีX เราก็ไม่ต้องตัดสินใจ ทุกอย่างดีหมดราบรื่นสะดวกเราก็ไปตามนั้น
ในกรณีของน้องคิดว่าทุกวันนี้ก็ทำเต็มกำลังความสามารถแล้ว...แต่ยังไม่รอด...ถึงเวลา"ตัดสินใจ"แล้วครับ
ต้องเลือกแล้วว่า
2.1. อยู่ไปแบบนี้
หรือ
2.2.  "ตัดสินใจ"เปลี่ยนอะไรบางอย่าง(อ่านที่ท่าน กัปตัน น้องเปิ้ล ท่านปอป ดูอีกหลายๆรอบ ) คงต้องคุยกับที่บ้านแล้ว
ว่าจริงๆหนูมีกำลังแค่ไหน ทุกคนต้องรับความจริง อย่าเอา"การสร้างหนี้"มากลบความจริง

ปล.  โดยส่วนตัวหนูเก่งมาก พึ่งตัวเองเอาตัวรอด และยังเหลือช่วยที่บ้าน...เก่งครับ  แต่"โชคไม่ดี"...ทำบุญด้วยครับ

[NabiNabi]

อ่านคำตอบพี่หลายๆคนแล้วต้องบอกว่าดีมากคะ เพราะส่วนตัวก้อมีปัญหาแบบนี้เหมือนกัน ต้องขอบคุณคะ สำหรับคำแนะนำต่างๆ

แต่อยากแชร์ประสบการณ์ของตัวเองด้วย เพราะคำตอบของพี่บางคนโดนใจมากคะ เมื่อก่อนเคยให้ที่บ้านหมด ไม่ว่าจะหามาได้เท่าไหร่ ช่วยเหลือจ่ายหนี้สินของที่บ้าน แต่ถมเท่าไหร่ๆ มันก้อไม่หมดสักที จนมีปัญหา ด้านการเงินเกิดขึ้นกะตัวเอง จนต้องมาเปิดอกคุยกัที่บ้านว่า ช่วงหลังนี้ไม่สามารถช่วยครอบครัวได้เหมือนเดิม ต้องขอลดจำนวนในการช่วย ซึ่งที่บ้านก้อเข้าใจ หารายได้เสริมกันเพื่อให้ทุกคนอยู่ได้ ไม่ว่าจะเป็นการที่แม่ขายขนม ขายเสื้อผ้ามือสอง หรือ รับจ้างอื่นๆ ซึ่งมันช่วยให้ครอบครัวเรา ผ่านวิกฤติ มาได้บ้าง แบบลุ่มๆ ดอนๆ แต่ทั้งหมดนี้ก็บนพื้นฐานของการเป็นคนดี อย่างที่พี่หลายๆคนบอก

อีกอย่าง ชอบคำของพี่เปิ้ล พวกเค้าคือครอบครัว ไม่ใช่ภาระ. เรากตัญญู เราก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ส่วนตัวก้อเชื่อแบบนี้
           ชอบคำของพี่กัปตัน เราต้องให้ตัวเอง แข็งแรง และยืนได้ด้วยเพราะไม่งั้นคงล้มกันทั้งหมด เพราะถ้า ตัว จขกท ซึ่งเป็นเสาหลักล้มไป ทุกคนก้อคงแย่
           ชอบคำของพี่ pop2000 ที่เราอย่าใช้ทางลัด ตั้งมั่นในความดี
           ชอบคำของพี่ tawan ถึงจะcopy มา ให้เรารู้จักการให้ การแบ่งปัน การทำบุญ
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

[myman]

นู๋เคยนั่งรถเมล์ผิดสายไหมครับ หรือขี่มอไซต์ไปผิดทาง เมื่อเรารู้ว่าเรามาผิดทางเราก็คงจะต้องหาทางใหม่เพื่อไปยังเส้นทางที่เราต้องการ ชีวิตก็เช่นกันย่อมสีก้าวพลาดบ้างเป็นธรรมดา แต่เมื่อเรารู้ว่าเราทำอะไรผิดพลาดเราต้องใช้สติแล้วมาหาวิธีแก้ปัญหาและปล่อยให้อดีตเป็นครูสอนเราเพื่อเดินทางสู่อนาคตได้อย่างถูกต้อง ตอนนี้อายุ27เงินเดือน13,000ถือว่าน้อยเมื่อเทียบกับอายุงานและวัยวุฒิของเรา ลองหางานที่รายได้ดีกว่านี้อีกสักหน่อยครับหรือไม่ก็รายได้เสริม ขายของonlineอะไรก็ว่าไป แต่จงอย่าลืมว่าไม่มีงานสบายที่ไหนให้เงินเดือนเยอะถ้าอยากได้เงินเดือนที่เยอะขึ้นมันจะมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่มากขึ้น


ส่วนตัวพี่เองเคยลำบากถึงขั้นต้องกินข้าวกับซอสแม็กกี้มาแล้วแต่ตอนนี้ชีวิตพี่ก็ดีขึ้นแต่กว่าจะลืมตาอ้าปากได้อายุก็ปาเข้าไปเกือบ35แล้ว ฉะนั้นไม่มีคำว่าสายหากเรามีเป้าหมายและตั้งใจจริง อ่อ...ที่สำคัญเลยคือความอดทน

อยากปรึกษาอะไรpmมาปรึกษาได้ครับหรืออยากระบายปัญหาชีวิตพี่ยินดีรับฟัง

 

[gotta]

กระทู้ดี มีสาระคับ แต่ชอบคำตอบ อันนี้เป็นพิเศษ
คือน้องไป รับผิดชอบอะไรที่มันเกินตัวอะคะ

ทิ้งบ้างอะไรบ้าง ปล่อยให้เค้าดิ้นรนเองบ้าง
อะไรหลายๆ อย่างอาจจะดี

การมีสินทรัยพ์ชิ้นใหญ่ๆ เป็นของตัวเอง มันก็ไม่ได้ตอบโจทย์นะคะ ว่าชีวิตเรามี หรือไม่มีอะไร
มันอยู่ที่เราโฟกัส อะไรในชีวิตอะคะ ถ้าเราโฟกัสว่า เราต้องมีเหมือนคนอื่น เราก็จะรู้สึกว่าเราไม่มี

แต่เงินเดือน 13xxx นี่มันน้อยไปไหมนี่ ลองหาอะไรทำเพิ่มให้มีรายได้ หลายๆ ทางนะคะ

      คำตอบของพี่คงไม่สามารถช่วยอะไรน้องได้หากเราคิดต่างกัน
พี่คิดว่า น้องๆ หลายๆ คนที่พี่รู้จัก รวมทั้งน้องที่แม้พี่จะยังไม่รู้จักแต่
ก็ดูจะเหมือนๆ กัน คือ......น้องๆ ผู้หญิงหลายๆ คน ไปรับผิดชอบสิ่งที่เกินตัว
แน่นอนว่าน้องต้องแย้งว่า นั่่นแม่หนู น้องหนู หนูต้องดูแล.....พี่รู้ครับ
แต่.....มันเกินกำลัง เกิักยภาพน้องไปมั้ย แล้วเมื่อน้องเอาภาระนี้มาเป็น.....หน้าที่
สิ่งที่เกิดขึ้นกับน้องก็เป็นอย่างที่น้องเขียนกระทู้นี้มา แต่ถ้า....น้องจะบอกทางบ้านว่า
น้องมีความสามารถเพียง xxx ไม่สามารถช่วยเหลือดูแลได้มากกว่านี้ เค้าก็ต้องดิ้นรน
หาทางเอาตัวรอดกันเองบ้างหรือมากขึ้น ส่วนน้องก็ไปสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างฐานะ จนน้องมีศักยภาพมากพอ
ที่จะช่วย คนอื่นๆ ได้มากกว่าที่เป็นอยู่ แล้วค่อยช่วยเค้า

   พี่คงต้องบอกอีกทีว่า ที่พี่เขียนมานี้ คงเปลี่ยนแปลงอะไรน้องไม่ได้ แต่พี่คิดแบบนี้จริงๆ

[fredom]

ขาดโอกาส รอจังหวะ เพื่อเจอโอกาส สรรหาด้วยตัวเองหรือบ้างครั้งต้องอาศัยโชคช่วย

แต่ให้ระลึกเสมออว่า บางครั้ง จังหวะของ โอกาสที่ผ่านมา อาจจะมีแค่ครั้งเดียวในชีวิต ไม่คว้าไว้ก็จะไม่เจอมันอีก ^__^

[ใบไหม]

มีคนที่สนิท 2 คนก็เป็นแบบนี้ คนนึงที่บ้านไม่เคยพอใช้ เงินเดือน 45,000 เหลือ 5,000-10,000 พ่อแม่ขอมาตั้งแต่เรียนจบ กะไม่ให้ลืมตาอ้าปาก

เจ้าตัวยอม บอกว่ายังไงก็ต้องให้ถือว่ากตัญญู แต่ก็ลืมอนาคตตัวเองไปนิดนึงค่ะ บางครั้งการเห็นแก่ตัวในเรื่องจำเป็น ก็สมควรทำ เช่นแบ่งเงินส่วนนึงไปหาความรู้

ด้านที่ชอบ เพิ่มเติม และคิดต่อยอด เช่นเรียนภาษา หรือทำอาหาร ให้เหมาะกับสายอาชีพที่เราจะทำต่อ และแบ่งเงินอีกส่วนนึงไปลงทุนเล็กน้อย ส่วนตัวเราไม่ได้เก่ง

อะไรโดนพ่อแม่ห้ามทุกอย่างตั้งแต่เด็ก เพราะเค้าไม่ใช่นักธุรกิจ ก็มีบังคับ ต่อรองบ้างค่ะ