มะก่อนหนูก็เป็นผญที่งี่เง่าคนนึงเอาแต่ใจ
เวลาผ่านไป แฟนหนูก็ใช้เหตุผลนี้ในการมีคนอื่น
เพราะเขามีคนอื่นเราก็ทะเลาะกัน
ก็เพราะรักก็เลยปรับปรุงตัว ไม่งี่เง่าไม่เอาแต่ใจ
หนูก็ยังดีไม่พออีก
เขาบอกว่าหนูชอบทะเลาะ บอกเลิกเขาตลอด
หนูก็พยายามปรับปรุงตัวเอง
ถึงแม้เขาจะมีคนอื่น หนูก็ข่มใจไม่ชวนทะเลาะ
ปิดหูปิดตา
ทุกอย่างมันก็เหมือนจะดี
เขาเหมือนจะคิดได้
มาวันนี้หนูเป็นแฟนที่ดีไม่มีข้อบกพร่องอะไร
แต่เขาก็ยังมีคนอื่น
หนูให้โอกาสเขาเป็นร้อยๆครั้ง ร้องไห้เป็นพันๆครั้ง
แต่เขาก็ยังมีคนอื่น
หนูยอมเขาทุกๆอย่าง เข้าใจเขาทุกๆอย่าง
ต่อหน้าก็เหมือนว่าเรารักกันดี แต่หลังลับหนูก็มีคนอื่น
หนูไม่เข้าใจ เขายังต้องการอะไรอีก
หนูก็ถามเขานะว่าหนูไม่ดีตรงไหนยังไงบอกหนู
หนูจะปรับปรุงตัว
เขาบอกว่าหนูดีที่สุดแล้ว รักเขาที่สุด เขารักหนูที่สุด
แต่เขาเลวเอง
หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงนะ ตลอดสามสี่ปีที่ผ่านมา
หนูพยายามปรับปรุงตัวให้ดีที่สุดแล้ว ทำดีที่สุดแล้ว
หนูก็คิดว่าความรักที่หนูให้เขาไป จะเปลี่ยนแปลงเขาได้
แต่มาวันนี้หนูก็รู้คำตอบว่าไม่มีวัน
ไม่โทษไม่โกรธใครที่ทำให้รักพัง
ได้แต่ร้องไห้ โทษตัวเองที่ไปรัก คนแบบนั้น
และจะไม่ให้โอกาสจะไม่ใจอ่อนอีกต่อไปแล้ว
ทำใจและกลับไปดูแลครอบครัวให้ดีขึ้น
ยังมีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่จะทำให้พ่อแม่
คงไม่กล้าไปรักใครอีกแล้ว