อย่างแรก ดีใจกับน้องด้วยครับ ที่เรียนจบ แล้วจะมีงานที่ดี มีเกียรติทำต่อไป
ดีใจด้วยที่เคยมีพี่ที่แสนดี ดูแลจนน้องก้าวมาจนถึงจุดนี้ได้
จากนี้ไปน้องคงนำพาชีวิตให้ก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นไป
ในอีกมุมนึง ไม่รู้ว่าพี่ ( ที่แสนดี ) ท่านนั้น กำลังรู้สึกเช่นไร กับน้องที่ช่วยเหลือ ดูแล เคยดีต่อกัน
จากไปเฉยๆ ไม่บอก ไม่ลา จะด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม .....หรือถ้าเป็นพี่ๆ ท่านอื่นที่เจอแบบนี้ รู้สึกอย่างไรครับ
ถ้ามีน้องๆ คนอื่นได้มาอ่าน ลองพิจารณาดูนะครับ ว่าถ้าเรามีคนที่ช่วยเหลือ ดูแลขนาดนี้ บอกว่ามีบุญคุณ
ที่จะไม่มีวันลืม แต่หายไปเฉยๆ มาบอกผ่านสื่อว่า น้องไปจากพี่แล้วนะ .....
ไม่มีบทสรุปใดๆ ครับ นอกจากจะบอกว่า...คนเรานั้น ถึงอย่างไร ก็มักนึกถึงตัวเองก่อนเสมอ....
เป็นผม ผมเศร้าครับ บอกเลย
แต่คนเรามักเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง
พร้อมกับหาเหตุผลมาสนับสนุน
ร้อยแปดพันเก้า บลา ๆ ๆ ๆ ๆ
แต่ก็นะ "ชีวิตต้องเดินต่อไป"
แต่ทำไมต้องทำร้ายความรู้สึก
ของอีกคนที่มาบอกว่า ดีสารพัด
ด้วยการจากลาโดยไม่บอกกล่าว