ม่านหมอกมุมิจัง เจ้าเอย
ม่านยังมิรูดเลย เจ้าข้า
ม่านสนิท เจ้ามาเคาะ ข้าชอบ
บ่สนิท เจ้าเคาะ เเบบนี้ คนเห็น
..................................
มันก็เป็นเวลา ค่ำ หน่อยๆ
ที่ผมเเละเธอขับรถมาตามทางที่คุ้นเคย.. 
เลี้ยวเข้าถนนรอง เพื่อไปสัมมนาเชิงปฏิบัติการ ที่บ้านกล้วย..
..รถญี่ปุ่นสีขาวอีกคัน ขับตามเรามาติดๆ ..เขาจะมาตามหาเบาะแสคดีหวย30ล้าน หรือเขาจะตามเรา..โดยอัตโนมัติ
ผมกลับรถทันที..ปล่อยให้เขาขับไปก่อน..ผมวนรถอีกรอบ เเละคิดในใจ ว่า ..คงเป็น พี่น้อง ใน
Wlg นั่นเเหละ ที่มาสัมมนาเหมือนกัน.. 
..ผมขับขึ้นชั้นบนของอาคาร
..ห้องสัมมนาด้านซ้ายมือเต็มหมด..คงเหลือเเต่ห้องที่เเถมถั่วด้านขวา..ผมขับเข้าไปตามที่เจ้าหน้าที่โบกให้..
ผมให้เธอเข้าไปก่อนเเละผมก็
ตามเธอเข้าไป..
ที่กั้นระหว่างห้อง ที่นี่ ดูเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เเละอยากให้ลูกค้าผูกมิตรกันมาก ..เพราะเป็นเพียงผ้าใบ
มีช่องไฟให้มองเห็นเเละทักทายกันได้สะดวก..
ได้แต่หวังว่า จะไม่เจอคนรู้จัก.. 
...เพราะมีเพียง น้ำ1ขวดน้อย ..โค้กอีก1 ..เเละเเถมถั่วที่เอาชื่อมาเเอบเเซวผม ว่า ..จิ๊กโก๋เเก่....
ทุกครั้งก่อนเข้าสัมมนา เราจึงต้องแวะซื้อเสบียง ที่7/11 มาด้วย 2ถุงใหญ่..
..ที่นี่ ..ท่านสามารถเลือกชำระร่างกาย ด้วย สบู่ 2เเบบ2กลิ่น..
...กลิ่นสบู่ก้อนราคาถูก
..เเละ สบู่เหลว กลิ่นกล้วย!!
ใช่ครับ..สบู่ กลิ่นกล้วย
หอม..ฉุย..ติด ..ทน ..นาน..
หอมฉุย..ทนนาน ..จนท่านอาจมีปัญหา ตอนจะผ่าน ด่าน ตม.
เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ผมเลือกใช้สบู่ก้อน เสมอ..
..เหมือนที่ พี่kaptan บอก..
ผ้าห่มไม่ต้องเช่า..ข้าวเช้าไม่ต้องซื้อ..เเถมมีอ่างน้ำ อุ่นๆไว้ลวกไข่ ออนเซ็น รับประทาน..
..หลังจาก ผมเเละเธอ ช่วยกันลวกไข่ออนเซ็น เตรียมสำรับพร้อมให้เธอรับประทาน ที่เตียง เเล้ว..จู่ๆ ก็มีเสียง “ตื๊ดด..ตื๊ดด.......ตื๊ดด..ตื๊ดด.....ตื๊ดด..ตื๊ดด.....”ดังต่อเนื่อง ยาวนาน...เราต่างหันไปคว้าโทรศัพท์มาดูพร้อมกัน..เงยหน้ามาสบสายตากัน..ต่างคนต่างถาม..”เสียงโทรศัพท์ใคร?”...อึ้ง ทอง กี่ ไป5วินาที ..อ้าว!! เเล้วนี่มันเสียงโทรศัพท์ใคร..
เสียงสั่นของโทรศัพท์ ยังคงดังอยู่ใกล้ๆ ..ดังเเบบจิกๆ..
ผมเเละเธอ ยกหมอนขึ้นมา ล้วงดูใต้หมอน ..ซอกเตียงด้านหัวเตียง ..ใต้ผ้าห่ม..
...เสียงสั่นโทรศัพท์ หายไป..
หรือเสียงมันจะมาจากห้องข้างๆ?..ไม่น่านะ..อีมม..ช่างมันเหอะ...เธออยากรับประทานไข่ออนเซ็นเเบ๊ว..
..ok..
<..เข้าที่
<..ระวัง
>..ตื๊ดด..ตื๊ดดดด......ตื๊ดด..ตี๊ดด.....ตื๊ดด..ตื๊ดด.........
เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง!!..เราต่างหันไปดูโทรศัพท์ของตัวเองให้แน่ใจ..เเล้วเธอก็ร้องขอให้ผมยกฟูกเพื่อดูใต้ฟูก..
ผมนึกถึงฉากในหนังสยองขวัญ...โอ้ พระเจ้า!!..
ไม่อยากยกฟูก อะ..ถ้าเจอเหมือนในหนัง จะทำไง...
เเต่เธอก็ร้องขอผมอีกครั้ง..
ผมยกฟูกด้านขวาขึ้น..
ค่อยๆเเง้มมม...ค่อยๆเเง้มม...โชคดี ไม่เจออะไรเหมือนในหนัง..เสียงสั่นโทรศัพท์ ยังคงดัง..เสียงมันดังตรงนี้..บนเตียงนี้ ..ใกล้ๆ..
ไม่ใช่จากห้องข้างๆ เเน่นวล..
เราสบตากันอีกครั้ง..สายตาเราบ่งบอก..ว่า เรากลัว อะ ..
มั่นสั่นอย่างสม่ำเสมอ..อย่างอดทน..อย่างจิกๆ..
..เเล้ว..สักพัก เสียงสั่นก็เงียบลง..
..เห้อ...ชีวิต..
..เธอใช้โอกาสนั้นรวบรวมสมาธิ รับประทาน ไข่ออนเซ็น
จนเรียบร้อย..ก่อนที่เสียงสั่น
โทรศัพท์ จะตามมาสั่นสะเทือน ความรู้สึกของเราอีกครั้ง...
<..ไป๊ปป..กิน ไข่ออนเซ็น~~~
.................................
เเล้วเสียงสั่นนั้น ก็ยังคงปริศนา
สำหรับเรา..
รอเราเข้าไปค้นหามันอีกครั้ง.......
