การบ้านแบบสั้นๆเพราะเจอกันแค่ชั่วโมงเดียว เช้าวันนั้นพี่ว.นัดน้องด.ไปทำกิจกรรมหนุกๆ แต่ด้วยความไม่รู้จึงทำให้แต่ตัวแบบผิดๆไป กิจกรรมก็เลยยกเลิก สุดท้ายก็ได้มานั่งคุยกันในร้านกาแฟ พี่ว.ตัวโตกว่าน้องด. ตัวขาวๆใส่แว่น ตัวจริงีกว่าในรูปมากกกกกกก ย้ำค่ะ! ว่ามากกกกกกกก ไม่กล้าจ้องพี่ว.นานๆ เพราะเขินน >\\\< คุยกันไปคุยกันมาก็มีประเด็นเรื่องการวิ่งของน้องด.(อีกละ)
ว. : เขาว่าคนที่วิ่งเยอะๆหัวใจจะเต้นช้า จริงป่ะ?
ด. : ใช่ค่ะ
ว. : ของเราอ่ะ เต้นช้าม่ะ?
ด. : ไม่รู้สิ ไม่เคยจับ
ว. : จับม่ะ เดียวพี่จับให้
ด. : (ยื่นมือให้พี่จับ)
ว. : ไม่เจอเลยอ่ะ สงสัยเส้นลึก
ด. : เดี๋ยวลองใช้แอพดูค่ะ
ปรากฎว่าHRน้องด.พุ่งไป90กว่าๆค่าา นี่อาจเป็นเพราะตื่นเต้นที่ได้เจอพี่ว.รึเปล่าน้าาา ก็พี่อ่ะน่ารักซะขนาดนี้ >\\\< เรานั่งคุยกันต่ออีกซักพักก็ถึงเวลาแยกย้าย พี่ว.เดินมาส่งน้องด.ขึ้นรถไปเรียน แต่ระหว่างทางที่เดินไปก็มิวายโดนพี่แกล้งพี่หยอก ดึงแก้มบ้างล่ะ ตีตูดบ้างล่ะ บีบมือบ้างล่ะ แหม่!!อย่าให้น้องแกล้งคืนบ้างละกัน แล้วจะหาว่าไม่เตือน
ตอนจากกันก็ได้แต่โบกมือลาและส่งยิ้มให้ น่ารักๆแบบนี้ อยากจะเก็บไว้กินคนเดียวซะจริงๆ
ไว้มีโอกาสดีๆคงได้จับหัวใจกันเป็นจริงเป็นจังบ้างละเนาะ
