HW ฉบับอารมณ์เปลี่ยว อันเนื่องมาจากน้องด.อยากไปเดินเล่นริมน้ำ!! พี่บ.ก็เลยอาสาพาไปบางแสน! ค่ะ! บางแสน! ทั้งๆที่ตอนนั้นเกือบสี่โมงเย็น นัดด่วนแบบนี้ มีเวลาวิ่งผ่านน้ำแค่แปปๆ อีก1ชม.ต่อมา เราก็ได้เจอกัน พี่บ.เป็นผช.ตัวโต หุ่นหมี แบบ!แขนพี่เท่าขาน้องอ่ะค่ะ เดินด้วยกันเหมือนพ่อกะลูกเลย >\\\< ตลอดทางที่ขับรถ พี่บ.ก็ชวนคุยไม่หยุด พี่บ.เป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก มีเรื่องมาเล่ามาคุยมาถามได้ตลอด แทบจะไม่มีช่องว่างให้หายใจเลย 555+ เราถึงบางแสนกันตอนค่ำๆยังทันได้เห็นพระอาทิตย์สีแดงดวงโต จับมือเดินเล่นย่ำน้ำทะเลสีดำกันจนมืดก็ถึงเวลาออกไปหาของกินกัน! โจทย์ของน้องด.วันนี้คือ NYcheese cake/ติ่มซำ/ชาบู วนรถหากันซักพักก็เจอร้านชาบู ไม่รอช้าค่ะ จัดเลยย! อิ่มกันถ้วนหน้า ถึงเวลากลับบ้านแล้ว เรายังคงคุยกันตลอดทางกลับ สารพัดเรื่องราวที่ยกขึ้นมาเป็นประเด็น คุยเพลินจนลืมไปเลยว่าใกล้ถึงบ้านแล้ว แต่ก่อนกลับก็ยังมิวายอ้อนพี่พาไปกินไอติม แต่กลับได้กินเค้กซะงั้น 55
บ. : เรานี่ดีเนอะกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน อิจฉาอ่ะ!
ด. : กินๆไปมันก็เผาออกหมดแหละ
บ. : ดีอ่ะ! รู้ไรม่ะ ชาบู ปุฟเฟต์ ขนมเค้ก แบบนี้พี่งดไปนานละ แต่ก็ยังไม่ผอมซะที แล้วเรานี่อะไร กินไปเท่าไหร่ก็ตัวเท่าเดิม
ด. : วิ่งเยอะๆค่ะ เดี๋ยวก็ลดเองแหละ
พี่พูดแบบนี้น้องก็ไม่รู้ว่าชมหรือด่าเนาะ 555
ค่ำคืนแห่งบางแสนจบลงที่เวลาเที่ยงคืนนิดๆ เราบอกลาและกอดกันแน่นๆ (ผู้ชายตัวโตมันกอดอุ่นแบบนี้นี่เอง) ก่อนจะโบกมือลาและยืนส่งพี่ขับรถออกไป ขอบคุณพี่บ.นะคะ ได้เดินเล่นริมน้ำสมใจละ หวังว่าวันไหนอากาศดีๆพี่บ.คงได้เรียกน้องด.ไปวิ่งเล่นด้วยอีกน้าา
ปล.พี่บ.ไม่อนุญาตให้ลงรูปนะคะ เอารูปวิวไปดูแทนละกันเนาะ
